Με ξένα κόλλυβα

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είναι πολύ παρατηρητικός άνθρωπος. Συγκεκριμένα, χρειάστηκε σχεδόν τρεις μήνες για να καταλάβει ότι αυτές οι σακούλες που στοιβάζονται στην είσοδο των σουπερμάρκετ δεν είναι σκουπίδια, αλλά σακούλες που περιέχουν τρόφιμα και άλλα χρειώδη της εκστρατείας "Όλοι μαζί μπορούμε". Και το κατάλαβε, όταν είδε ότι και εν Θεσσαλονίκη στοιβάζονται αντίστοιχες σακούλες. Κάθισε λοιπόν και έψαξε το θέμα και έκανε τις εξής καταπληκτικές παραδοχές:

1. Ο Σκάι έχει αναλάβει την διαφήμιση της κίνησης.

2. Η κίνηση αυτή έχει σκοπό να ενισχύσει τα συσσίτια της Εκκλησίας.

3. Συμμετέχουν όλα σχεδόν τα σουπερμάρκετ.

4. Πληρώνουν οι καταναλωτές.

Ώπα. Στο 4 ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός σταμάτησε, το πήρε ανάποδα και πήρε ανάποδες. Έτσι, αναδιατυπώνει προβοκατόρικα:

Οι χειμαζόμενοι από την κρίση Έλληνες καλούνται να κάνουν πιο πλούσια τα σουπερμάρκετ, προκειμένου η Εκκλησία να κάνει το κομμάτι της με τα συσσίτια, χωρίς να αναγκαστεί να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Την εργολαβία του προμοταρίσματος της κίνησης έχει αναλάβει ο εγνωσμένων θέσεων Σκάι.

Αφού λοιπόν κατάλαβε καλύτερα το περιεχόμενο της κινήσεως, ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός διατυπώνει τις εξής απορίες:

1. Η Εκκλησία έχει φτάσει στα οικονομικά όριά της, όπως ο λαός από τον οποίον ζητάει βοήθεια; Έχει κάνει καμιά σοκαριστική κίνηση, για να την παραδεχτούμε (π.χ. να την δούμε να λιώνει καμπάνες και Μερσεντές και να πουλάει το μέταλλο για να αγοράσει όσπρια, να ξηλώνει μητροπολιτικές μίτρες και με τα πετράδια τους να αγοράζει ψωμί, να ράβει από τα άμφια σεντόνια, να ξηλώνει τέμπλα και μ' αυτά ν' ανάβει φωτιές για να ζεστάνει ανθρώπους, να πουλάει ακίνητα -ή, καλύτερα, να στεγάζει σε ακίνητά της αστέγους- να κάνει κάτι τέλος πάντων που θα δείξει ότι δεν είναι ένας απλός διαμετακομιστής πόνου); Γιατί θυμάμαι ότι στην εποχή των προγόνων μου η Εκκλησία έλιωνε ιερά σκεύη για να χρηματοδοτήσει εθνοσωτήριες εκστρατείες (τύπου).

2. Η ενίσχυση των σουπερμάρκετ και των μεσαζόντων για ποιον λόγο κρίνεται απαραίτητη; Εξηγούμαι: ας υποθέσουμε ότι μαζεύονται 1.000.000 κουτιά εβαπορέ που κάνουν στο σούπερ-μάρκετ 0,50€. Αν αντί για μεμονωμένες αγορές, αυτό το 0,50 το βάζαμε σε έναν λογαριασμό θα μαζεύονταν 500.000€. Αν λοιπόν πηγαίναμε απευθείας στον παραγωγό του εβαπορέ και του δίναμε 500.000€ θα μας έδινε το εβαπορέ με τιμές χονδρικής και χωρίς μεσάζοντες, δηλαδή όχι με 0,50€ αλλά με 0,25€ ή λιγότερο και θα δίναμε στα συσσίτια τελικά τουλάχιστον 2.000.000 εβαπορέ. Επομένως οι άνθρωποι ή είναι αδιάφοροι ή είναι άσχετοι ή ένας από τους σκοπούς τους είναι να βγάλουν κέρδος τα σουπερμάρκετ. 

Και αναφέρομαι σε απευθείας αγορά από έναν παραγωγό. Δεν μιλάω καν για διαγωνισμό για προμήθεια των τροφίμων (εκεί είναι που θα κάψουν φλάντζες οι ιθύνοντες), ώστε να πετύχουν καλύτερες τιμές.

3. Το να διαφημίζεις μια κίνηση που βοηθά τους εξαθλιωμένους συνανθρώπους σου και να στηρίζεις λυσσαλέα την πολιτική που τους οδήγησε εκεί πόσο ακριβώς χριστιανικό είναι; (500 γραμμάρια; 400; Να το αφήσω; - Καλύτερα άσ'το).

4. Το να ζητάς από αυτούς που εξαθλιώνονται σταδιακά να βοηθήσουν αυτούς που έχουν ήδη εξαθλιωθεί και ταυτοχρόνως να κάνεις μόκο για τα μεγάλα και δύσκολα που μόνο εσύ μπορείς να κάνεις, θύμισέ μου πώς λέγεται; Μήπως φαρισαϊσμός;

Ειμί Κωνσταντίνος ο έχων δύο χιτώνας και ζητών από εσάς έναν τρίτον για να τον δώσει στους πτωχούς και άρτι ωλοκλήρωσα.

Προς Θεσσαλονικείς Α'

Στιγμιότυπο από την υποδοχή του Κωνσταντίνου Καντακουζηνού στον Εκρού Πύργο

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός ενημερώνει την εκλεκτή του πελατεία ότι ευρίσκεται εδώ και καιρόν εν Θεσσαλονίκη. Οι ντόπιοι οπαδοί του έχουν ήδη ενημερωθεί για την παρουσίαν του εις την πόλιν, μετά τους καθημερινούς Θριάμβους και κάνει εις το κέντρον της. Αλλά ας πάρωμε τα πράγματα από την αρχήν:

Το αυτοκρατορικόν αεροσκάφος προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Μακεδονία, το οποίο έβαλε τα καλά του για την περίστασιν (δηλαδή άναψαν τα φώτα στην αίθουσα αναμονής και άλλαξαν σκουπιδοσακούλες). Το μέγεθος του αεροδρομίου και η χλιδή του ήταν τέτοια που προς στιγμήν εμπερδεύθην και ενόμισα ότι προσγειώθηκα εις το αεροδρόμιον της Κάσου. Ωστόσο, κάτι το "σε λέω", κάτι το τετραπλό λάμδα, επανήλθα εις την πραγματικότητα.

Νέον σοκ με επερίμενε εις την έξοδον: ο ταξιτζής έβαλε ο ίδιος τας αποσκευάς μου εις το πορτ-μπαγκάζ και, άμα τη αφίξει εις τον προορισμόν μου, κατέβηκε και τις έβγαλε! Κάποιος πρέπει να μάθει σ' αυτούς τους ασυνείδητους ερασιτέχνες της Συμβασιλεύουσας ότι οι κανόνες επαγγελματικής δεοντολογίας που διδάσκει η πρωτεύουσα είναι ξεκάθαροι: η επιλογή κινήσεως με ταξί είναι μεγίστη πράξη ευθύνης που συνεπάγεται κόπους και κινδύνους για τον πελάτη.

Κατά την διαδρομήν παρετήρησα με ικανοποίησιν ότι όλα τα μεγάλα ονόματα της πίστας (Άντζελα Δημητρίου, Μάκης Χριστοδουλόπουλος, Πάολα - παρακαλώ την προσοχή σας εις την φωτογραφίαν της) είχαν παραταχθεί σε αφίσες ένθεν κακείθεν του δρόμου, γεγονός που αποδεικνύει ότι η Θεσσαλονίκη παραμένει "Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης".

Το αυτοκρατορικόν ταξί με επήγε εις τον προορισμόν μου, αν και με καθυστέρησιν: προφανώς είχε γίνει γνωστή η άφιξίς μου και τα αυτοκίνητα είχαν κατακλύσει τους δρόμους για να με υποδεχθούν. Μάλιστα, οι τοπικές αρχές, για να κερδίσουν την εύνοιάν μου, έπιασαν και μιαν συμμορίαν εκβιαστών, αποτελούμενη από μεγάλα ονόματα της πόλεως (εντάξει, την κερδίσατε. Τώρα μπορείτε να τους αποφυλακίσετε).

Μη γνωρίζων πολλά από την πόλιν, έκαμα μιαν βόλταν εις το κέντρον της. Θεωρώ απαράδεκτον το γεγονός ότι ο Ιωάννης Τσιμισκής έχει κεντρικότατον δρόμον, ενώ ο μπάρμπας μου, ο Ιωάννης ΣΤ', που εμεγαλούργησε εις την πόλιν, έχει έναν παράδρομον (εντάξει, κι αν έσφαξε 50, 100 ή 1000 Ζηλωτές στον βυζαντινόν εμφύλιον, δεν πρέπει να το κάνουμε και θέμα - συμβαίνουν καμιά φορά αυτά τα ατυχήματα). Αλλά δεν θέλω τώρα να αρχίσει ο στόμας μου να χώνει για τον Τσιμισκή, γιατί ξέρω τι σκατένιος είναι: θα στείλει εις την Google κανένα μήνυμα και θα μου μπλοκάρουν το ιστολόγιον. Γι' αυτό και θα αναθέσω την δουλειάν αυτήν εις την "Αυριανή Μακεδονίας-Θράκης".

Πιο κάτω από την Τσιμισκή συνήντησα την οδόν Προξένου Κορομηλά - προφανώς για να τιμηθεί η Ρούλα Κορομηλά για το προξενιό που έκανε εις το Bravo μεταξύ Καίτης Γαρμπή και Διονύση Σχοινά. Θα προτείνω λοιπόν εις τον Δήμαρχον Μπουτάρη (τον οποίον εστήριξα με όλες μου τις δυνάμεις στο παρελθόν) να δώσει ονόματα και σε άλλες παρουσιάστριες που έχουν να επιδείξουν ανάλογον έργον: π.χ. οδός Μητέρας Κατερίνας Λάσπα, οδός Συζύγου Σίσσυς Χρηστίδου, οδός Φιλανθρώπου Μαρί Κυριακού και φυσικά (αφού η Κορομηλά έγινε Πρόξενος), οδός Πρέσβειρας Μενεγάκη.

Επίσης προσεπάθησα να εκκλησιασθώ, ως θεοσεβής αντίχριστος που είμαι, αλλά, όταν έφτασα, άκουσα δύο που μιλούσαν για μια ροτόντα: δεν μπήκα, γιατί κατάλαβα ότι θα έχουν τραπέζι γάμου. Δεν πειράζει, θα φροντίσω να πάω σε λάιβ εμφάνισιν του Μητροπολίτου Άνθιμου, εφόσον φυσικά τα εισιτήρια δεν έχουν εξαντληθεί.

Πάντως ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός νιώθει σαν το σπίτι του: και Φάληρο έχει η Θεσσαλονίκη και Κηφισιά και Πεδίον του Άρεως και Αμπελοκήπους. Δεν έχω εντοπίσει ακόμα πού είναι τα Πατήσια, το Γκάζι, η Μαγκουφάνα και η Γαργαρέττα, αλλά κάπου θα υπάρχουν, δεν μπορεί. Επίσης έχει και Τερκενλή που έχει και στο Χαλάνδρι (α όχι, αυτός δικός τους είναι).

Σας αφήνω, γιατί με περιμένει η Τριανδρία να κάνουμε καρέ. Θα επανέλθω όμως για να αποτελειώσω την νέαν μου πόλιν, αφού επισκεφθώ εξοπλισμένος καταλλήλως τας διαφόρους συνοικίας της: π.χ. έχω ήδη αγοράσει ένα άδειο μπιτόνι για να πάω να το γεμίσω στα Λαδάδικα και μια στάμνα για να την πάω στη Νέα Κρήνη.

Ειμί Κωνσταντίνος ο Σαλονικιός και άρτι ωλοκλήρωσα, σε λέω.

Υ.Γ.: Απορίες προς Θεσσαλονικείς: στην περιοχή Ντεπώ, μιλάμε μόνον γαλλικά; Στις Συκιές πρέπει να πάω τοίχο-τοίχο;