Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είναι πολύ παγερόν άτομον (αγγλιστί: cool). Ωστόσο χθεσινή του συζήτησις τον έφερε ενώπιον των φοβιών του, τις οποίες εθεωρούσε αρκετά φυσιολογικές, αν και οι συνομιληταί του δεν είχαν την αυτήν γνώμην. Γι' αυτό τις θέτει ενώπιον της κρίσεως των αναγνωστών του:
1. Φοβάμαι τις χύτρες ταχύτητος. Συγκεκριμένα φοβάμαι μήπως εκραγεί η χύτρα ταχύτητος και το καπάκι της με αποκεφαλίσει. Όποτε χρειάζεται να διασχίσω κάποιον χώρο, εντός του οποίου θα αναγκαστώ να συνυπάρξω με μια χύτρα ταχύτητος σε κατάσταση λειτουργίας (=κουζίνα - αλλά το γράφω έτσι για μπούγιο), το κάνω τρέχοντας.
2. Την ώρα που περιμένω σε στάση λεωφορείου η οποία ευρίσκεται κάτω από δέντρο, φοβάμαι μήπως πέσει στον αυχένα μου κάποιο φίδι που έχει σκαρφαλώσει εκεί. Γι' αυτό αποφεύγω τις στάσεις λεωφορείων, όταν αυτές βρίσκονται κάτω από δέντρα, και προτιμώ να περιμένω στο δρόμο, όπου δεν κινδυνεύω από φίδια που μπορεί να πέσουν στον αυχένα μου. Και απορώ: ποιος ασυνείδητος έβαλε στάσεις λεωφορείου κάτω από δέντρα; Τα φίδια δεν τα σκέφτηκε;
3. Φοβάμαι να βρίσκομαι στα άκρα. Δεν εννοώ την εκπομπήν της Βίκυς Φλέσσα (αν και, τώρα που το σκέπτομαι, κι αυτήν την φοβάμαι), αλλά το να βρίσκομαι δίπλα στο κενό. Αυτό είναι συνηθισμένη φοβία, ωστόσο της δίνω ένα άγγιγμα πρωτοτυπίας: φοβάμαι μήπως πιάνοντας τα προστατευτικά κάγκελα πέσω μαζί τους.
4. Αποφεύγω να τοποθετώ επί των μηρών μου ηλεκτρονικούς υπολογιστές από φόβο μήπως εκραγούν - η απώλεια για την ανθρωπότητα θα είναι τεράστια.
5. Φοβάμαι μήπως κοπώ από φύλλα φωτοτυπιών, γι' αυτό πάντοτε ξύνω τις άκρες τους με ένα στιλό.
6. Φοβάμαι να τοποθετήσω σταυρό στον λαιμό μου, αφενός διότι ως γνωστόν είμαι αντίχριστος, εξαδάκτυλος και βγάζω φωτιές από το στόμα μου και αφετέρου διότι φοβάμαι μήπως στον ύπνο μου τυλιχτεί γύρω από τον λαιμό μου και με πνίξει.
7. Επίσης φοβάμαι μήπως στον ύπνο μου ματώσει η μύτη μου και πνιγώ από το αίμα σαν τον Αττίλα (κατά την εκδοχήν του ιστορικού Πρίσκου).
8. Φοβάμαι το καλτσόν. Κάποτε είχα διαβάσει την ιστορία ενός τύπου ο οποίος είχε ντυθεί γυναίκα στις Απόκριες και του άρεσε τόσο πολύ η αίσθηση που δεν ήθελε ποτέ να το βγάλει. Ευτυχώς το Τριώδιο πέρασε και την γλίτωσα και φέτο.
9. Φοβάμαι μήπως, την ώρα που κάνω ντους και έχω την κουρτίνα σε έκταση, την τραβήξει ο Άντονι Πέρκινς ή άγγελος Κυρίου (μέρα που 'ναι σήμερα). Αποτέλεσμα είναι να τα κάνω όλα λούτσα.
10. Φοβάμαι μήπως την ώρα που περπατώ πέσει πάνω μου κεραία τηλεόρασης (ιδίως όταν φυσάει).
11. Όταν φυσάει το βράδυ, φοβάμαι μήπως το πρωί βρω ζώα προσγειωμένα στη βεράντα μου (σε γνωστό μου πρόσωπο έχει συμβεί αυτό με παγόνι)
12. Όταν περνάω κάτω από μπαλκόνια, φοβάμαι μήπως καταρρεύσουν πάνω μου. Αποτέλεσμα είναι να τα αποφεύγω ακόμα και όταν βρέχει. Χρησιμοποιώ ομπρέλα αντ' αυτού, αν και φοβάμαι μήπως η ομπρέλα μου τραβήξει κεραυνό.
13. Φοβάμαι μήπως την ώρα που βρίσκομαι σε μπαλκόνι κοπεί το σύστημα που συγκρατεί το ρολό και εγκλωβιστώ εκεί - έχω ένα θέμα με τα μπαλκόνια ή είναι ιδέα μου;
14. (πάλι με μπαλκόνια και πάλι με αέρα) Φοβάμαι μήπως η μεταλλική ράβδος που χρησιμοποιώ για τις τέντες μου πέσει σε κεφάλι περαστικού - αλλά βασικά χέστηκα.
15. Δεν μυρίζω ποτέ λουλούδια, διότι φοβάμαι μήπως έχει ξεμείνει καμιά μέλισσα.
16. Φοβάμαι τα δάση, κυρίως διότι φοβάμαι μήπως δω μονόκερο. Βασικά δεν φοβάμαι τον μονόκερο, φοβάμαι ότι μετά θα το λέω και δεν θα με πιστεύουν (γι' αυτό το λόγο αποφεύγω να πάω και στα Ιμαλάια, μήπως δω το Γιέτι).
17. Επίσης στα δάση εννοείται ότι αποφεύγω τα πικ-νικ: μπορεί να μυρίσει τα φαγητά κανένα λιοντάρι και να μου επιτεθεί - ναι, το ξέρω ότι δεν υπάρχουν πλέον λιοντάρια στα ελληνικά δάση, αλλά εδώ κοντεύει να εμφανιστεί μονόκερος, τα λιοντάρια θα κωλώσουν;
18. Δεν θέλω να πάω στη Ζάκυνθο, διότι φοβάμαι τα τσουνάμι. Έχω δει και σχετικό όνειρο προ δεκαπενταετίας, ότι ήμουν, λέει, σε ξαπλώστρα της Ζακύνθου και ξαφνικά ο ήλιος κρύφτηκε κάτω από ένα τεράστιο κύμα. Αν ποτέ πάω στη Ζάκυνθο, να ξέρετε ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει.
19. Όταν περπατάω στην ερημιά φοβάμαι όχι ότι θα χαθώ, αλλά ότι δεν θα μπορέσω να εξηγήσω στο ραδιοταξί πού ακριβώς να έρθει.
20. Όταν παίζω πιάνο, φοβάμαι μήπως το καπάκι πέσει πάνω στα χέρια μου. Επίσης φοβάμαι να αγγίξω τις χορδές του μπαγλαμά μήπως και κοπώ. Και να μην σας πω για το δοξάρι του βιολιού, διότι η ανάρτηση θα γίνει εντελώς σπλάτερ.
Μπόνους φοβία (τελευταίο απόκτημα της συλλογής μου, που το οφείλω στη Θεσσαλονίκη): φοβάμαι μήπως εκραγεί το σύμπαν από το φυσικό αέριο που έχουν βάλει όλοι τους εδώ πάνω.
Νομίζω ότι οι φόβοι μου είναι εντελώς λογικοί και κάθε εχέφρων και νουνεχής άνθρωπος τους συμμερίζεται.
Ειμί Κωνσταντίνος ο κατά τα λοιπά ατρόμητος και άρτι ωλοκλήρωσα.
Υ.Γ.1: Να σας ενημερώσω ότι δεν πάσχω από antidaeophobia (=φόβος ότι μια πάπια σε παρακολουθεί - βγαίνει και σε σκίουρο, νομίζω), ωστόσο στόχος μου είναι να κάνω δική μου την σχετική λίστα φοβιών.
Υ.Γ.2: Η συγκεκριμένη ανάρτηση θα μπορούσε να γίνει μπλογκοπαίγνιο: θα μπορούσα δηλαδή να καλέσω άλλους ιστολόγους να καταγράψουν τις φοβίες τους, αλλά φοβάμαι να το κάνω.
Υ.Γ.2: Η συγκεκριμένη ανάρτηση θα μπορούσε να γίνει μπλογκοπαίγνιο: θα μπορούσα δηλαδή να καλέσω άλλους ιστολόγους να καταγράψουν τις φοβίες τους, αλλά φοβάμαι να το κάνω.
Υ.Γ.3: Ακολουθεί ο Εθνικός Ύμνος των φοβιών: