Κωνσταντίνος Δαμασκηνός

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, ως καλόβολος, προσηνής, κοινωνικός και ευχάριστος άνθρωπος, ξερνάει βατράχια με τα ταξίδια, τις περιηγήσεις, τα αξιοθέατα, τις φωτογραφίες και τις ταξιδιωτικές αναρτήσεις. Ωστόσο κάνει την καρδιάν του πέτραν και, δεδομένου ότι η Συρία είναι το τελευταίον διάστημα συνεχώς εις την επικαιρότητα, ανασύρει από το πολύτιμον αρχείον του φωτογραφίες από την προ μηνών επίσκεψίν του εις Δαμασκόν - έτσι, για να μάθετε και εσείς πώς ζουν οι Σύριοι.

Φθάνοντας εις το αεροδρόμιον έμπλεξα με κάτι Σαουδάραβες με κελεμπίες (πίστευα ότι θα μου κάνουν δώρο κανένα ρολόι), αλλά κακώς τους ηκολούθησα, γιατί αυτοί μπαίνουν από αλλού (βασικά υπάρχουν δύο πύλες: για "Άραβες" και για "μη Άραβες" - κάτι σαν "πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης" και "λοιπά ζωντανά" των δικών μας αεροδρομίων). Αν φορούσα κι εγώ κελεμπία σαν τον Βουτσά εις την ταινίαν "Ξυπόλητος πρίγκιψ", ενδεχομένως να ετελείωνα νωρίτερα, αλλά, ενώ είμαι πρίγκιψ, δεν είμαι ξυπόλητος, οπότε το σχέδιον θα αποτύγχανε.

Τέλος πάντων, κατέφθασα εις το ξενοδοχείον, όπου εννοείται ότι δεν εχρησιμοποίησα το όνομα "Κωνσταντίνος Καντακουζηνός", αλλά ένα άλλο, επειδή πάντοτε ταξιδεύω ινκόγκνιτο με ονόματα που δεν προκαλούν εντύπωσιν (π.χ. Μπάμπης ο Σουγιάς, Τζακ ο Αντεροβγάλτης ή Πάολα), γι' αυτό μάλλον με έρριψαν εις μίαν τρώγλην:

Μολονότι έκανα υπομονήν με την κατάστασιν, δεν άντεξα και κατήγγειλα εις την ρεσεψιόν ότι τα πόμολα δεν ήσαν χρυσά. Αν και έδειξαν προθυμίαν να τα αντικαταστήσουν, τελικώς δεν το έπραξαν, διότι με είδαν να βγάζω ζυγαριά ακριβείας και κομπιουτεράκι.

Όσο για το μπάνιο, δείτε και μόνοι σας κατάντια:

Πραγματικά, σίχαμα (βασικά, δεν ήξερα αν εγώ σιχαινόμουν να μπω ή αν το μπάνιο σιχαινόταν να με δεχθεί, αλλά στο τέλος κάναμε αμοιβαίους συμβιβασμούς).

Βεβαίως στην ιστοσελίδα τους έχουν κάνει φωτομοντάζ, για να φαίνονται όλα καλύτερα - αλλά ρωτήστε κι εμένα που υπέφερα τόσες μέρες εκεί μέσα.

Τέλος πάντων, επειδή δεν είμαι γκρινιάρης, εδέχθην να μείνω εκεί, κυρίως διότι είχα θέα τον Οθωμανό Καλατράβα (το εν Δαμασκώ τζαμί του Mimar Sinan, ο οποίος εγέμισε την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν με κτήρια. Και όταν λέμε εγέμισε το εννοούμε: Κωνσταντινούπολη, Βίσεγκραντ, Δαμασκός - τώρα και στα Τρίκαλα):

Η πόλις πάντως θυμίζει σε πολλά την δικήν μας πρωτεύουσαν (τα συριακά τσιμέντα φημίζονται):

Εντάξει, με κάτι τέτοιες εικόνες (και με τις μπουτίκ όπισθεν του ξενοδοχείου μου) άρχισα να νιώθω πλήρως ενταγμένος εις την συριακήν κοινωνίαν, η οποία φαντάζομαι ότι δεν καταδέχεται να φορέσει τίποτα λιγότερο από Ferré, δι' αυτό και απεφάσισα να ξεμυτίσω εις το ιστορικόν κέντρον της πόλεως:

Αμάν! Τι πλεμπαρία είναι αυτή;!

Ο Μωάμεθ κι η Φατιμά!
Γρήγορα πίσω!!!

 Όταν λέγω "πίσω", δεν εννοώ πίσω εις την δεκαετίαν του 1950, αλλά πίσω εις το ξενοδοχείον και εις τας μπουτίκ (μα, είναι δυνατόν; Ούτε μια μαντίλα Gucci να μην δω;)

Από την ταραχήν μου κάπου έκανα λάθος, φαίνεται, και ευρέθην εις την οδόν Ευριπίδου:

Προς στιγμήν ενόμισα ότι θα με πλησιάσει καμιά πόρνη εξ Αφρικής και θα μου πει ότι το κάνει "χωρίς πλαστικό" (αλλά εξέχασα, αυτά είναι παγκοσμία αποκλειστικότης του αθηναϊκού κέντρου).

Δυστυχώς δεν ημπόρεσα να ψωνίσω τίποτα, διότι δεν εγνώριζα πώς να ζητήσω εις τα αραβικά την "Maggi ψητονοστιμιά σε κόκκους".
Αλλά μιας και ήμουν εκεί, πήγα να προσκυνήσω τον τάφο του Γιάχια (=Ιωάννης ο Βαπτιστής, κατά τα δικά μας, ο οποίος θεωρείται προφήτης τους, όπως και ο Χριστός, όπως και πολλοί άλλοι - πάντοτε είχα την απορίαν: αφού έχουν τον ίδιο Θεό και τους ίδιους προφήτες οι Χριστιανοί, οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι, γιατί σφάζονται;)

Ο τάφος του Γιάχια ευρίσκεται εντός του τζαμιού των Ομεγιαδών (τέταρτος ιερότερος τόπος των Μουσουλμάνων). Δηλαδή όχι ολόκληρος ο Γιάχια, αλλά ένα κομμάτι του - τώρα χέρι είναι, πόδι, κεφάλι, δεν θυμάμαι. Άλλη φοβερή εφεύρεσις και αυτή: ο τεμαχισμός των Αγίων και των Προφητών. Μιλάμε για τρελή σπλατεριά - αν πάντως έχετε γερό στομάχι, μπορείτε να δείτε εδώ πού είναι τα κομμάτια του Γιάχια. Θα δείτε ότι οι πιστοί έχουν βρει καμιά δεκαριά κεφάλια, τρία-τέσσερα αριστερά χέρια, δύο δεξιά, ένα που δεν ξέρουν αν είναι αριστερό ή δεξιό κτλ., κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι στα μάτια του πραγματικού πιστού (Χριστιανού ή Μουσουλμάνου) ο Γιάχια πρέπει να είναι συνδυασμός Λερναίας Ύδρας και Εκατόγχειρα - και μην πείτε ότι εγώ είμαι βλάσφημος, γιατί οι πιστοί τα λένε αυτά, εγώ απλώς την σούμα κάνω.

Εντάξει, τώρα θα γίνω βλάσφημος, αλλά με προκαλούν οι Μουσουλμάνοι: ο υψηλότερος μιναρές του τζαμιού λέγεται "του Ιησού", διότι, κατά την ισλαμικήν παράδοσιν, εκεί θα κατέβει ο Χριστός κατά την Δευτέραν Παρουσίαν για να παλέψει με τον Αντίχριστον.  Και ερωτώ: εδώ στην Ελλάδα (και σε τόσες άλλες χώρες) έχουμε δώσει έναν σκασμό λεφτά για εκκλησίες, μοναστήρια και προσκυνήματα σε κάθε βουνό και κάθε ραχούλα για τον Χριστό και αυτός θα προτιμήσει τον μιναρέ;! Μήπως να την ξαναδούν την ισλαμική τους παράδοσιν; Θα μου πεις, θα σε ρωτήσει ο Χριστός από πού θέλει να κατέβει; Όχι, αλλά να ξέρω κι εγώ: αν κατέβει από εκεί, θα πει ότι είναι με τους Μουσουλμάνους, οπότε να πάω να γίνω Μουσουλμάνος. Καταλαβαίνετε λοιπόν την σύγχυσιν που δημιουργούν. Γι' αυτό προτείνω ως αντεκδίκησιν να κυκλοφορήσουμε βρόμαν εις τους Μουσουλμάνους ότι κατά την χριστιανικήν παράδοσιν ο Μωάμεθ θα κατέβει στο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στο Δρέπανο, όπου θα τραγουδήσει η Χαρά Βέρρα (να σημειώσω ότι ήδη κάποιος Μουσουλμάνος, που ως γνωστόν λατρεύει το χοιρινόν, έχει αφήσει σχόλιον κάτω από το βίντεο που γράφει: ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΣΟΥΒΛΑΤΖΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΕΡΕΤΙΚΗ ΓΟΥΡΝΟΠΟΥΛΑ !!!!)

Σκεπτόμενος αυτά μπαίνω στο τζαμί των Ομεγιαδών (το οποίον παραδόξως δεν έπεσε να με πλακώσει, σημάδι ότι είμαι ευσεβής άνθρωπος) και βλέπω τούτο εδώ, που απεικονίζει την Δαμασκόν εκείνης της εποχής:

Πλάτος γύρω στα 15 μέτρα, ύψος γύρω στα 10, πάχος το πολύ 1 εκατοστό, με 1800 δολάρια/ουγγιά μάς κάνει περίπου - ε, συγγνώμη, αφαιρέθηκα. Θαυμάστε αυτό το υπέροχον έργον τέχνης, διακρίνατε με τι λεπτομέρεια ο καλλιτέχνης αναπαριστά τους κήπους και τα μέγαρα της πόλεως, παρατηρήσατε την προοπτικήν του, τα κομμάτια καθαρού χρυσού - ελπίζω να ξηλώνονται εύκολα.

Να θυμίσω ότι η εν Συρία εξέγερσις ξεκίνησε από αυτό ακριβώς το τζαμί. Δηλώνω υποστηρικτής των Συρίων Αγανακτισμένων (αυτοί ναι, είναι Αγανακτισμένοι), αρκεί να επιτρέψουν εις το συνεργείον μου να αναλάβει την συντήρησιν του τζαμιού. (Αλήθεια, το κεφάλι του Γιάχια πόσο να πιάνει άραγε στην μαύρη; Και άμα το συνδυάσω και με κανένα χέρι από αλλού...)

(Είναι προφανές πως είμαι πιστός στην εποχή μου, τότε που κλέβανε ανερυθριάστως Άγια Λείψανα - διαβάστε σχετικώς το βιβλίον του Patrick Geary, Furta Sacra, Thefts of Relics in the Central Middle Ages - κυκλοφορεί και σε γαλλική μετάφρασιν).

Επίσης πήγα και εις το Πατριαρχείον Αντιοχείας (που έχει μεταφερθεί εδώ και κάτι αιώνες εις την Δαμασκόν), αλλά εκεί δεν είχε τόσο fun, μια ωραία εκκλησία απλώς, χωρίς πολύ καθαρό χρυσάφι 24 καρατίων - θέλω να πω, χωρίς πολλά αξιόλογα έργα τέχνης.

Έφυγα από την Δαμασκόν νωρίτερα, διότι αμέσως μετά από εμένα θα κατέλυε εις το ξενοδοχείον ο Πούτιν ή ο Μεντβέντεφ (τους μπερδεύω αυτούς τους δύο: ο Πούτιν είναι ο κοντός και ο Μεντβέντεφ ο στούμπος ή ανάποδα;) - όπως καταλαβαίνετε, οι συγκρίσεις θα ήσαν αναπόφευκτες και δεν ήθελα να τους δημιουργήσω και άλλα κόμπλεξ.

Α, να σημειώσω ότι διαθέτω και βίντεο με χορόν της κοιλιάς (ή μάλλον των κοιλιών, δεδομένου ότι η βουβάλα που μας χόρεψε διέθετε διπλή κοιλιά - για να καταλάβετε, πιστεύω ότι εκτός από χορεύτρια εργάζεται και ως μοντέλο κέντρου αδυνατίσματος με ειδίκευσιν στο "πριν"). Ωστόσο δεν δύναμαι να αναρτήσω το βίντεο, διότι το συγκεκριμένον Ουρί του Παραδείσου χορεύει μπροστά σε γνωστόν πολιτικόν πρόσωπον και δεν είμαι ακόμα έτοιμος να παίξω ως πρώτο θέμα στο κεντρικόν δελτίον ειδήσεων του Kontra Channel. Ωστόσο, αν πέσει η επισκεψιμότης του ιστολογίου μου, μπορεί να το μοιράσω σε DVD, δώρο μαζί πλούσια ένθετα με θεματολογίαν εις την οποίαν ειδικεύομαι (αθλητικά, γκόσιπ, τέχνες και γράμματα) + ένα αριστούργημα της ελληνικής λογοτεχνίας + μια συλλογή με τα καλύτερα συριακά ποπ, όπως τούτο εδώ (οι φίλοι μου εις την βίβλον προσώπων το έχουν ήδη απολαύσει).

Ειμί Κωνσταντίνος ο Δαμασκηνός και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.: Όπως αντιλαμβάνεσθε, εγώ μια χαρά τα βρήκα τα πράγματα στη Συρία. Αφήνω δε που τα καφενεία ήσαν γεμάτα ναργιλέδες και τάβλι. Τώρα γιατί οι άνθρωποι του Human Rights Watch έκαναν αναφορά τον Ιούνιον σχετικώς με την καταστολήν της εξεγέρσεως με τίτλον "We've Never Seen Such Horror" (η πλήρης αναφορά σε .pdf εδώ) -και μάλιστα χωρίς τις πρόσφατες σφαγές στην πόλη Χάμα και αλλού- τι να σας πω.
Μάλλον δεν έμειναν στα σωστά δωμάτια.