Καλωσόρισμα

Εγώ, ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, οι κουροπαλάτιοί μου, οι πρωτοσπαθάριοί μου, οι λογοθέτες μου, η κυρα-Μαριγώ η πλύστρα μου και η Σβετλάνα η μασέζ μου (σιάτσου) σας καλωσορίζουμε εις το ιστολόγιόν μου.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Γλυφτική

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός απουσίασε από τα ιστολογικά του καθήκοντα κατά το τελευταίον διάστημα, αφενός διότι γίνεται ο κακός χαμός με τας υποχρεώσεις του, αφετέρου διότι δεν υπήρχε υλικόν υψηλής αισθητικής (υπο)στάθμης. Αυτά μέχρι σήμερον, οπότε και ο άγρυπνος οφθαλμός του έπεσε επάνω εις διεθνές gala της Unesco (πηγή εδώ - πηγαίνετε, έχει κι άλλα):



Εις την φωτογραφίαν βλέπομε ένα σπάνιον έργον του υπερρεαλιστού καλλιτέχνου Alberto Giacometti. Η καλλιτεχνική αξία του έργου έγκειται εις το ότι ο καλλιτέχνης, εις την συγκεκριμένην περίπτωσιν, εδημιούργησε το μοναδικόν απολύτως ρεαλιστικόν έργον του, όπως είναι προφανές (θυμίζω ότι το κίνημα του ρεαλισμού είχε ως στόχον την αναπαράστασιν της πραγματικότητος κατά τρόπον αντικειμενικόν).
 
Ειμί Κωνσταντίνος ο κριτικός τέχνης και άρτι ωλοκλήρωσα.
 
Υ.Γ.: Από το κοσμοϊστορικόν γεγονός απουσίασε η κυρία Σούζαν Μουμπάρακ, την οποίαν μόνον ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός θυμάται ακόμη. Ελπίζω τουλάχιστον πριν από το σαβούριασμα του μπουφέ να ετηρήθη ενός λεπτού σιγή προς τιμήν του πεσόντος καθεστώτος.