Καλωσόρισμα

Εγώ, ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, οι κουροπαλάτιοί μου, οι πρωτοσπαθάριοί μου, οι λογοθέτες μου, η κυρα-Μαριγώ η πλύστρα μου και η Σβετλάνα η μασέζ μου (σιάτσου) σας καλωσορίζουμε εις το ιστολόγιόν μου.

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Απολογισμός και αποτοξίνωσις

Το παρόν ιστολόγιον θα αναστείλει την λειτουργίαν του για την περίοδον των εορτών διαμαρτυρόμενον για τον αθέμιτον ανταγωνισμόν των καλικατζαραίων που του κλέβουν δουλειάν. Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός θα επιστρέψει μετά τα Φώτα, όταν οι καλικατζαραίοι θα έχουν μειωθεί αισθητά (όταν δηλαδή θα έχει μειωθεί ο κόσμος εις την οικίαν του Big Brother, θα έχει βρεθεί ο Master Chef και το Next Top Model και θα έχουμε μείνει Just the Two of Ass - αν και φοβούμαι ότι νέαι ορδαί θα μας κατσικωθούν).
Εντάξει, καλή η πλάκα, αλλά πρέπει να σας αποκαλύψω ότι ο πραγματικός λόγος της απουσίας μου είναι επαγγελματικός: η μεγαλυτέρα διαφημιστική πατέντα παγκοσμίως, ο ντυμένος εις τα κόκκινα Άγιος Βασίλης της Coca-Cola, έψαχνε φιτ βοηθόν για την προώθησιν των λάιτ και ζήρο προϊόντων της εταιρίας (ο ίδιος ως παχύς κάνει μόνον για την κλασικήν έκδοσιν των 130 θερμίδων) και επέλεξε εμένα (άλλωστε τα αρχικά μου Κ.Κ. παραπέμπουν εις αυτά της Coca-Cola - βεβαίως, θα μπορούσαν να παραπέμπουν και εις το Κομμουνιστικόν Κόμμα ή, αυτονοήτως, εις την γερμανικήν έκφρασιν Kaiserlich und Königlich, δηλαδή "Aυτοκρατορικός και Βασιλικός"). Το ιστολόγιον λοιπόν θα τεθεί εις τον αυτόματον πιλότον και θα υπάρξει μόνον μία προγραμματισμένη ανάρτησις την 1η Ιανουαρίου 2011. Επομένως απαντήσεις εις την παρούσαν και την επομένην ανάρτησιν να αναμένετε με το νέον έτος - εν μέσω εορτών θα κάνω αποτοξίνωσιν από το διαδίκτυον.

Αντί απολογισμού του πρώτου έτους λειτουργίας του παρόντος ιστολογίου, θα αντιγράψω την συνέντευξιν που παρεχώρησα εις την Coula για το Δέκα πλην Ένα προ ημερών. Οι δηλώσεις αυτές επέχουν θέσιν Ιδρυτικής Διακηρύξεως Βασικών Αρχών και Στόχων (3 Σεπτέμβρη 1974) (λαϊκιστί: άλλα λέω και άλλα κάνω). Λίγο καθυστερημένα αναπαράγω την συνέντευξιν αλλά τώρα μου ήρθε, εντάξει;
Τα σχόλια θα παραμείνουν ανοικτά για ευχές, παρακλήσεις, δοξολογίες και αγρυπνίες, ωστόσο όσοι δεν εσχολίασαν την συνέντευξιν και θα επιθυμούσαν να το κάνουν, παρακαλώ να πάνε εις τον φυσικόν της χώρον, δηλαδή εις το Δέκα πλην Ένα.

I migliori auguri apo Konstantino - Kronia polla!

Ειμί Κωνσταντίνος ο χριστουγεννιάτικος και άρτι ωλοκλήρωσα.

   
Ακολουθεί το κείμενον της συνεντεύξεως:


Μαζί μας στο Δέκα πλην ένα, ο ένας και μοναδικός και απέραντος και αστείρευτος και υπέροχος και πανυπερεντιμότατος, πανυπερσέβαστος, πανυπερτέλειος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός! Στο προφίλ του διαβάζουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Απόγονος της ιστορικής οικογενείας των Καντακουζηνών. Με ύφος που μας γονατίζει από τα γέλια, με χιούμορ καυστικό ο αυτοκράτορας του διαδικτύου μας ανοίγει την βασιλική καρδιά του και μας λέει όλη την αλήθεια που κρύβεται πίσω από βυζαντινούς θρύλους και αυτοκρατορικές ίντριγκες! Απολαύστε τον!
Coula: Όταν σε ανακάλυψα στη blogoσφαιρα σε πέτυχα σχεδόν πάνω στη μετακόμιση ή λίγο αργότερα. Τα παλαιά σου ανάκτορα στεγάζονταν στης Mattina Mandarinaki. Τι σχέση έχεις ακριβώς με αυτήν τη γυναίκα; Γιατί αποφάσισες να ιδρύσεις νέα ανάκτορα; Τελικά ποιος ή ποια κρύβεται πίσω από το υπερένδοξο όνομα Κωνσταντίνος Καντακουζηνός;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Με τη δεσποινίδα Mattina γνωρίζομαι εδώ και μερικά χρόνια και η εκτίμηση είναι αμοιβαία και ειλικρινής. Αρχές Μαρτίου του 2010 μου αποκάλυψε πως το συγκεκριμένο blog είναι δικό της. Της πρότεινα να της στείλω κανένα χιουμοριστικό κείμενο να το αναρτήσει. «Γιατί να μου στείλεις και να μην κάνεις δικό σου προφίλ;» Έτσι ξεκίνησε ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: ως φιλοξενούμενος. Βέβαια κατέληξε αρμένικη η βίζιτα, γιατί από ένα σημείο και έπειτα έγραφα μόνο εγώ (όπως έχει πει η δεσποινίς Mattina, είμαι τυπικός Κριός: πέφτω με τα μούτρα σε κάθε καινούργια απασχόληση). Τον Ιούνιο της είπα ότι, αφού πλέον ουσιαστικά εκείνη ήταν ανενεργή και εγώ έγραφα μανιωδώς, θα ήταν καλύτερο να έχω δικό μου blog, στο οποίο θα μπορούσα να έχω την πλήρη διαχείριση. Πρακτικοί οι λόγοι δηλαδή των νέων ανακτόρων: είναι ιδιόκτητα, πιο χλιδάτα και μπορώ να δέχομαι τους πατρικίους μου με μεγαλύτερη άνεση. Όσο για το ποιος είμαι (και όχι «ποια»: αλλιώς θα ήμουν Γκαρσόνα!), δεν έχω να πω πολλά (έχω άλλωστε μιλήσει πρόσφατα για μένα): ας πω μόνον ότι η θέση μου δεν μου επιτρέπει για την ώρα να δώσω στοιχεία και νομίζω ότι ούτε στο μέλλον θα το κάνω (είμαι σταθερός στις αρχές μου εγώ – το πρόβλημα είναι ότι αυτές δεν είναι σταθερές σ’ εμένα). Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο Κωνσταντίνος είναι μια κρυμμένη περσόνα μου: λίγοι θα πίστευαν ότι ένας μάλλον σοβαρός άνθρωπος σαν εμένα θα μπορούσε να γράφει ως Κωνσταντίνος.
«Πόσοι είμαι; Ποιος είμαι εγώ; Τι είναι αυτό το μεσοδιάστημα που υπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εμένα;» (Μπερνάρντο Σοάρες (Φερνάντο Πεσσόα), Το βιβλίο της ανησυχίας, κεφ. 213, τ. Α’, σελ. 289, μτφρ. Μ. Παπαδήμα, εκδ. Εξάντας 2004)
2) Coula: Ποια η σχέση σου με το Βυζάντιο, πέραν της εμμονής σου να καταλάβεις κάποτε τα αυτοκρατορικά σύμβολα; Και γιατί επιλέγεις ένα σχετικά στρυφνό, για τον σύγχρονο αναγνώστη, ύφος γραφής; Πόσα λινκ μπορεί να χωρέσει μια ανάρτηση;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Παρά τα φαινόμενα, με το Βυζάντιο δεν έχω ιδιαίτερη σχέση. Απλώς έχω γνώση της ιστορίας του και των θεσμών του. Η γλώσσα είναι συστατικό στοιχείο του Κωνσταντίνου, κι ας χάνω πελάτες λόγω της δυσκολίας της. Σάτιρα δεν σημαίνει απαραίτητα ευκολία. Μου αρέσει άλλωστε ο αναγνώστης να καταβάλει κάποια προσπάθεια – αν αναζητά μόνον την εύκολη σάτιρα, ας δει τηλεόραση. Η μπασταρδεμένη καθαρεύουσά μου, εμπνευσμένη από το προφανές (την τηλεοπτική σειρά εννοώ), με οδήγησε στη δημιουργία του σουρεαλιστικού κόσμου του blog μου και στους αναχρονισμούς του: ο Κωνσταντίνος έγινε ανιψιός του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ’, έχει διάφορα βυζαντινά αξιώματα, αλλά επιθυμία του είναι να καταλάβει και αυτός κάποτε την εξουσία, ταξιδεύει με αυτοκράτορες στο εξωτερικό, βλέπει τηλεόραση, η θεία του Julia Dent-Cantacuzène-Spiransky-Grant (υπαρκτό πρόσωπο, εγγονή του Aμερικανού στρατηγού και Προέδρου των ΗΠΑ Ulysses Grant) του στέλνει περιοδικά από την Αμερική κτλ. Επιπλέον, σύμφωνα με την αρχή του Κωνσταντίνου: «Όλα είναι γελοία, αρκεί να τα βλέπεις σωστά», η γλώσσα είναι και αυτή στοιχείο του χιούμορ: ένας αρχαιοπρεπής, μορφωμένος και συντηρητικός, ασχολείται με τα σούργελα, κράζει τους πολιτικούς, την Εκκλησία ή τους δημοσιογράφους και εκφράζει απόψεις που θα ταίριαζαν σε σαφώς πιο προοδευτικό άνθρωπο. Τα (ομολογουμένως πολλά) λινκ είναι αποτέλεσμα της διαστροφής μου για πληρότητα. Και ο σκοπός τους, όπως και ο σκοπός του blog, δεν θέλω να είναι μόνο χιουμοριστικός αλλά και παιδευτικός. Γι’ αυτό θα δει κανείς ένα λινκ να παραπέμπει σε βίντεο του σόου της Τζούλιας Αλεξανδράτου και ένα άλλο σε έργο για τα εγκλήματα καθοσιώσεως στο Βυζάντιο. Επιπλέον, το λινκ περιέχει την ελεύθερη επιλογή: ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα είτε να το πατήσει (και να ανακαλύψει ένα περιεχόμενο που μπορεί να δίνει άλλη διάσταση στη φράση ή να πρόκειται απλώς για τεκμηρίωση) είτε να μείνει αποκλειστικά στο κείμενο, σαν να διαβάζει μια εφημερίδα.
3) Coula: Σε τρέφει η επικαιρότητα και τα σελεμπρρρρριτις και τα τρέφεις κι εσύ. Πόση ώρα μπορείς να αφιερώσεις μέσα στη μέρα σου για να ετοιμάσεις μια ανάρτηση- υπερπαραγωγή με τα βιντεάκια και τις πληροφορίες; Βλέπεις ένα βίντεο και εμπνέεσαι να γράψεις ή έχεις έτοιμο το θέμα και ψάχνεις βίντεο;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Οι σελέμπριτις είναι ο εύκολος στόχος και μου δίνουν τροφή για κράξιμο, αλλά το ίδιο έχω κάνει και με άλλες, πιο δύσκολες περιπτώσεις, όπως π.χ. με την προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών, ένα κείμενο που αναλύθηκε σε εφημερίδες και τηλεοράσεις από ανθρώπους εμβριθείς (ή περίπου). Όσο για τον χρόνο και τη δημιουργία μιας ανάρτησης, ενημερώνομαι από το ίντερνετ και παράλληλα κρατώ ό,τι μπορεί να μου χρησιμεύσει άμεσα ή μελλοντικά. Υπάρχουν συνεπώς δύο ειδών αναρτήσεις: οι πρόχειρες (με αφορμή κάτι παράδοξο φτιάχνω γρήγορα μια ανάρτηση) και οι σύνθετες (κυρίως τα βυζαντινά μου κείμενα). Στη δεύτερη περίπτωση ξεκινώ ένα κείμενο, το επεξεργάζομαι και ύστερα από 2-3 μέρες το αναρτώ. Ας πούμε ότι αφιερώνω μία ώρα κάθε μέρα στο blog μου και άλλη μισή στην παρακολούθηση άλλων blog. Η υπερπαραγωγή που αναφέρεις έχει να κάνει με την μνήμη ιστορικών γεγονότων και (συνήθως άχρηστων) πληροφοριών της επικαιρότητας, αλλά η μνήμη αυτή στο blog μου, όπως και στη λογοτεχνία, νοθεύεται με τη φαντασία και τους συνειρμούς, για να γίνει ωφέλιμη. Και η ανάρτηση καταλήγει να γίνεται με σχεδόν θεατρικούς ή αφηγηματικούς όρους: δημιουργώ έναν κόσμο πρόδηλα σουρεαλιστικό, καθώς παρελαύνουν από την οθόνη ιστορικά πρόσωπα ως παρουσιαστές πρωινάδικων ή ως μέλη κριτικής επιτροπής, εξώφυλλα εφημερίδων και τηλεπερσόνες, περισσότερο ή λιγότερο (ή και καθόλου) σημαντικές ειδήσεις κ.α., μέχρι να κλείσω με τη φράση: «Ειμί Κωνσταντίνος και άρτι ωλοκλήρωσα» (είναι προφανής η γελοιότητα: η Πετρούλα μιλάει καθαρεύουσα). Αλλά το blog μου, όπως και κάθε blog, είναι κάτι περισσότερο από αφήγημα: γιατί η συμμετοχή του αναγνώστη μπορεί να αγγίξει τα όρια της συνδιαμόρφωσης με τα σχόλια (που μπορούν να προεκτείνουν μια ανάρτηση, να την επεξηγήσουν ή να την στρέψουν αλλού) και με τον τρόπο χρήσης του υπερκειμένου, του λινκ.
4) Coula: Αν ερχόταν ο πρώτος του Αγίου Όρους και σου πρότεινε να του δώσεις ένα παχυλό ποσό για να κερδίσεις μαζί με τη Βασιλεία των Ουρανών τον αυτοκρατορικό θρόνο, θα το έκανες; Πιστεύεις πως έχει διαβρωθεί παντελώς η χριστιανική ιδέα ή υπάρχουν ακόμη ελπίδες;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Ο μπάρμπας μου, ο Ιωάννης ΣΤ’, έχει ιδιαίτερη σχέση με το Βατοπέδι και το Άγιο Όρος: ως αυτοκράτορας έκανε μεγάλες δωρεές και μετά την παραίτησή του από τον θρόνο μόνασε εκεί. Επομένως τα παχυλά ποσά τα έχει δώσει ήδη η οικογένειά μου και έχω ελευθέρας για τις χρυσές σουίτες του Βατοπεδίου. Για τη Βασιλεία των Ουρανών δεν ξέρω, αλλά για τον θρόνο (και όχι μόνον τον αυτοκρατορικό) όλα είναι θέμα διαδρομής χρημάτων. Η χριστιανική ιδέα ίσως υπάρχει κάπου - δεν ξέρω πού, είμαι αρκετά ρασιοναλιστής και ελάχιστα πιστός για να απαντήσω. Με την πρωτοκαθεδρία της θρησκείας όμως είχαμε ένα σύστημα αξιών τους τελευταίους είκοσι αιώνες (ανεξάρτητα από το ότι εξυπηρετούσε μια εξουσία, ήταν τουλάχιστον ένα σύστημα αξιών). Τον 20ο αιώνα η αναφορά στον Θεό άρχισε να παραχωρεί τη θέση σε μια άλλη, επίσης άνωθεν προερχόμενη αναφορά: την οικονομία της αγοράς. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συντηρητικοί της Αμερικής είναι θρήσκοι και νεοφιλελεύθεροι. Υπάρχει όμως και μια τρίτη αξία, κάτωθεν προερχόμενη: ο ανθρωπισμός, ο άνθρωπος στο επίκεντρο του κόσμου. Αυτή υποτίθεται ότι ήταν η κατάκτηση του Διαφωτισμού. Και το ότι αντικαθίσταται και ο Θεός και ο Άνθρωπος από το Χρήμα δεν είναι καθόλου καλή εξέλιξη.
5) Coula: Ένας Κωνσταντίνος Καντακουζηνός θα έκανε οικογένεια; Κι αν ναι πριν ή μετά την κατάληψη του θρόνου; Ποια είναι η θεωρία σου για το γάμο και για τους απογόνους;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Αν και δεν θα ήθελα το πρότυπό μου να το ακολουθήσουν άλλοι, έχω κάνει μια επιλογή: η ζωή μου είναι ταγμένη σε μια δραστηριότητα (πες το, αν θες, «θρόνος») και οτιδήποτε άλλο έρχεται πια δεύτερο. Εξάλλου, είμαι αρκετά εγωκεντρικός και άστατος, για να με αντέξει άνθρωπος για πολύ… Και μην ξεχνάς ότι οι αυτοκρατορικές οικογένειες σφάζονταν για έναν θρόνο!
6) Coula: Γιατί η σύνοδος της Φερράρας ολοκληρώθηκε στη Φλωρεντία; Δεδομένου πως συμμετείχες και έζησες από κοντά τους διπλωματικούς ελιγμούς, πώς βλέπεις (ακόμη και σήμερα) τους εκπροσώπους της χώρας μας στο εξωτερικό; Όχι για θεολογικά ζητήματα βεβαίως-βεβαίως αλλά για πολιτικά. Ρε μήπως μας δουλεύουν ψιλό γαζί;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Η σύνοδος λέγεται πως μεταφέρθηκε εξαιτίας μιας επιδημίας και επειδή οι αρχές της Φλωρεντίας δέχτηκαν να την χρηματοδοτήσουν. Εγώ όμως που ήμουν παρών λέω πως στη Φερράρα δεν είχε καλές μπουτίκ για ψώνια. Όταν ρωτάς για εκπροσώπηση της χώρας στο εξωτερικό, τι εννοείς; Αν εννοείς τα ταξίδια των πρωθυπουργών και των υπουργών μας, συμβαίνει κάτι παράδοξο τα τελευταία χρόνια: επιστρέφουν θριαμβευτές και η κατάσταση χειροτερεύει! Αν εννοείς τους μόνιμους αντιπροσώπους του Ελληνικού Κράτους, τους διπλωμάτες, θα σου δώσω ένα παράδειγμα: ακούγεται πως με τις τελευταίες περικοπές υπάρχουν διπλωμάτες που ψάχνουν να κάνουν ιδιαίτερα σε ξένες γλώσσες, για να συμπληρώσουν τον μισθό τους. Αν ισχύει αυτό, μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς τους ανθρώπους να νοιαστούν για το αν π.χ. τα χωρικά μας ύδατα πρέπει να είναι μερικά μίλια παραπέρα; (Το ίδιο βέβαια ισχύει για την παραγωγικότητα κάθε κακοπληρωμένου υπαλλήλου, εκτός από εκεί όπου πέφτει βούρδουλας – βλέπε ιδιωτικός τομέας συνήθως).
7) Coula: Θα δήλωνες ποτέ πτώχευση κλείνοντας τα ανάκτορά σου και μετατρέποντας τα σε μουσείο ή έχει καθαρίσει για σένα ο θείος για να περνάς καλά κάμποσα χρόνια ακόμη; Θα έκλεινες ποτέ το blog; Κι αν ναι γιατί;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Το μέλλον είναι αβέβαιο και δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Όσο για το blog, όπως έχεις διαπιστώσει, είμαι αρκετά παραγωγικός, επομένως δεν νομίζω να στερέψω (η επικαιρότητα άλλωστε δεν με αφήνει). Μερικές μόνο φορές μπορεί να απέχω, αλλά αυτό οφείλεται στις άλλες ασχολίες μου. Το blog ξεκίνησε με διάθεση καθημερινής σάτιρας και στο μεταξύ έγινε ένα σύστημα, απέκτησε άλλη διάσταση και άλλους σκοπούς, όπως έχω ήδη εξηγήσει. Επομένως θα το σταματούσα, αν θεωρούσα ότι έκλεισε ο κύκλος του: όπως κάθε ανθρώπινο δημιούργημα, δεν μπορεί να συνεχίζεται εις το διηνεκές.
8) Coula: Τι είδους blog διαβάζεις; Ενημερώνεσαι από το internet; Θεωρείς πως θα μπορούσε το internet να αντικαταστήσει σιγά-σιγά την τηλεόραση και την (ανύπαρκτη) ενημέρωσή της;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Τι blog διαβάζω φαίνεται από το προφίλ μου και από τους «πατρικίους» στους οποίους παραπέμπω. Κανόνας δεν υπάρχει: έχει πάντα να κάνει με το περιεχόμενο και τον τρόπο γραφής του καθενός. Προτιμώ πάντως είτε χιουμοριστικά είτε γνώμης. Δεν αντέχω τα δήθεν αδέσμευτα και λαϊκίστικα δημοσιογραφικά, όπως ήταν το «τρωκτικό» (έχω γράψει σχετικά στο παρελθόν). Η ενημέρωσή μου γίνεται κυρίως από εφημερίδες και το ίντερνετ (παρόλο που γράφω συχνά για την τηλεόραση, δεν την ανοίγω συχνά). Σίγουρα το ίντερνετ παρέχει τη δυνατότητα για πλουραλισμό: περισσότερες γνώμες και προβολή γεγονότων που απουσιάζουν από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα. Αλλά νομίζω ότι η κάλυψη πολλών θεμάτων απαιτεί υποδομή που δεν μπορεί να αντικατασταθεί: εκεί χρειάζονται ανταποκριτές ή δίκτυα δημοσιογράφων από πρακτορεία ειδήσεων, εφημερίδες ή κανάλια. Το πρόβλημα με την τηλεόραση είναι ότι στην εποχή της ιδιωτικής το λαϊφστάιλ έχει καταλήξει να είναι φαινόμενο εξαιρετικά επικίνδυνο. Και τούτο γιατί, πέρα από το ότι η ενασχόληση με τον ιλουστρασιόν κόσμο ικανοποιεί την έμφυτη ανάγκη μας για χαβαλέ, υπάρχει μέσα σ’ όλα αυτά και κάτι πολύ σοβαρό: ο καταιγισμός ευτέλειας και ανοησίας που διαβρώνει συνειδήσεις. Επιλογές υπάρχουν βέβαια ακόμα, αλλά πόσοι βλέπουν την «Εποχή των Εικόνων» ή το «Παρασκήνιο» στην ΕΤ1 και πόσοι το Master Chef;
9) Coula: Τελικά πόση τρέλα κουβαλάς πάνω σου και πόσο την πουλάς; Κοντεύεις να μας πείσεις πως πράγματι, ήρθες από το παρελθόν για να μείνεις. Κι εκείνος ο Ιωάννης ΣΤ’ μας στοίχειωσε. Ο θειος σου πώς σου επέτρεψε να κάνεις αυτό το ταξίδι στο μέλλον; Δεν μπόρεσε να σε συγκρατήσει να μείνεις στα βυζαντινά χρόνια και χώματα;
Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Η τρέλα μου είναι ακριβή, διότι η παραγωγή είναι περιορισμένη και οι καταναλωτές της λίγοι. Όπως βλέπεις, έχει σύστημα και είναι ελεγχόμενη, δηλαδή δεν είμαι αποκλειστικά γελωτοποιός (καλύτερα: στην πραγματικότητα δεν είμαι καθόλου γελωτοποιός, όπως προσπαθώ να δείξω μ’ αυτή τη συνέντευξη). Ο πλακατζής δαίμονάς μου όμως, που ακούει στο όνομα Ιωάννης ΣΤ’, ενώ ξέρει πόσο σοβαρός είμαι, με έντυσε τρελό και με έστειλε στο σήμερα: με διέταξε να προσπαθήσω να ισοπεδώσω τα πάντα, από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η’ Παλαιολόγο ώς τον Άδωνι Γεωργιάδη και από τον Γεώργιο Γεμιστό-Πλήθωνα ώς τον Πάνο Μουζουράκη. Ο Ιωάννης ΣΤ’ πάντοτε παρομοίαζε το χιούμορ με ένα φάρμακο (γι’ αυτό και έχω οδηγίες χρήσεως στο blog): ανάλογα με τη χρήση, είναι ικανό για θεραπεία αλλά και για ανεπανόρθωτη βλάβη. «Υπάρχει έξυπνο χιούμορ και ανόητο χιούμορ, πετυχημένο και αποτυχημένο, καλοπροαίρετο και κακοπροαίρετο» μου είπε ο Ιωάννης ΣΤ’, όταν μου εξηγούσε την αποστολή μου. «Ένα πράγμα δεν υπάρχει: το αθώο χιούμορ. Διότι το χιούμορ είναι σκέψη, κρίση, αμφιβολία και ανατροπή, που μπορεί όμως να φτάσει ώς την παραμόρφωση και την χειραγώγηση».
Να τον φοβάστε λοιπόν έναν άνθρωπο με χιούμορ: αφού μπορεί να γελάσει με τα πάντα, μπορεί και να υπονομεύσει τα πάντα.
10) Κωνσταντίνος Καντακουζηνός: Επειδή αντιμετώπισα στενό μαρκάρισμα και καταιγισμό ερωτήσεων, ήρθε η σειρά σου: ποιο είναι το πρώτο πράγμα που προσέχεις σε έναν άντρα και ποιο σε ένα blog; Τι μετράει για σένα τελικά περισσότερο σε έναν άντρα και τι σε ένα blog;
Υποψήφια τραγούδια για τη συνοδεία αυτής της ανάρτησης ήταν πολλά, αλλά η κριτική επιτροπή επέλεξε να κλείσει τούτη η συνέντευξη με μια άλλη: το ποίημα «Συνέντευξις» της Κικής Δημουλά σε μουσική Μαρίας Βουμβάκη (από έναν μάλλον άγνωστο αλλά εκπληκτικό δίσκο με μελοποιήσεις ποιημάτων).
Coula: Σε έναν άντρα πρωταρχικά μετράει η δυναμική του, το χιούμορ του και ο αέρας που αποπνέει η προσωπικότητά του. Και στα blog τα ίδια ακριβώς μετράνε για να με κερδίσουν! Σε ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου εδώ, μας έφερες έναν άλλο πορφυρογέννητο αέρα. Να είσαι πάντα καλά και να μας χαρίζεις αστείρευτα τη τρέλα σου!

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Κωνσταντίνος ο Μονομάχος

Η απεργία των δημοσιογράφων συνεχίζεται (και μπερδεύει: έβλεπα χθες παντού κυριακάτικες εφημερίδες και, νομίζοντας ότι είναι Κυριακή, έβαλα ΕΤ-3 για να ακούσω το κήρυγμα του Άνθιμου). Ωστόσο η απουσία των δημοσιογράφων είναι μάλλον ασήμαντος. Και τούτο διότι τόσες μέρες που δεν απεργούσαν ΟΥΔΕΙΣ ησχολήθη με ένα καυτόν ζήτημα που σας παρουσιάζω σήμερον σε πανελλήνια αποκλειστικότητα - είμαι σεμνός και δεν λέγω "παγκόσμια", διότι μπορεί τα τσακάλια του Daily Observer της Γκάμπια να το έχουν ήδη εντοπίσει. Πρόκειται για σχέδιον νόμου (θα το βρείτε εδώ μέχρι να ψηφισθεί και να γίνει νόμος του Κράτους), το οποίον φέρει τίτλον: "Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης". Ανάμεσα σε διάφορα ανορθολογικά και βαλτωτικά υπάρχει εις το τέλος και ένα άρθρον το οποίον καταργεί ορισμένας διατάξεις, μεταξύ των οποίων και τα άρθρα 316-321 του Ποινικού Κώδικος (ΠΚ), τα οποία απαγορεύουν και τιμωρούν την μονομαχίαν. Σειρά Γάλλων βασιλέων, όπως ο γνωστός μας από την προηγουμένην ανάρτησιν Ερρίκος Δ', προσεπάθησαν να απαγορεύσουν τον ευγενή τούτον τρόπον επιλύσεως των διαφορών, αλλά ευρέθησαν ενώπιον του μεγέθους του κυρίου Καστανίδη, ο οποίος συνέτριψε όλους τους βασιλείς επαναφέρων την μονομαχίαν.
Λέγουν διάφοροι άσχετοι ότι αι συγκεκριμέναι διατάξεις καταργούνται, επειδή είναι παρωχημέναι και η τιμωρία μιας μονομαχίας μπορεί να γίνει μέσω άλλων διατάξεων, ωστόσο εγώ λέγω ότι, ενώ έως τώρα υπήρχαν διατάξεις που τιμωρούσαν την μονομαχίαν, πλέον τέτοιες δεν θα υπάρχουν.
Η συγκεκριμένη επιτυχία του κυρίου Καστανίδη είναι μία από τις λίγες που κινούνται εις κατεύθυνσιν εναρμονίσεώς μας με την Ευρώπην και τας παραδόσεις της και ελπίζω να ληφθεί υπόψην εις την βαθμολογίαν μας από την τρόικαν. Εις την επαναφοράν της μονομαχίας θα αντισταθούν βεβαίως οι συνήθεις ύποπτοι: κομμουνισταί, αναρχικοί, πλεμπαρίαι, δευτεράντζαι, λαϊκούραι και λοιπά ζωντανά (θα ξεχνούν μάλλον ότι οι πρόγονοί τους μονομαχούσαν με μαχαίρια), αλλά η αριστοκρατία, που τιμά τον θεσμόν, δεν θα καμφθεί και ετοιμάζει ήδη ξίφη και πιστόλια.
Να σημειώσω ότι ανάμεσα εις τας διατάξεις που καταργούνται είναι και εκείνη του άρθρου 321 ΠΚ, η οποία τιμωρούσε διευθυντή εφημερίδος ή περιοδικού που καταχώριζε δημοσιεύματα σχετικά με την πρόκλησιν ή την διεξαγωγήν μονομαχιών. Η κίνησίς αυτή ερμηνεύεται ως προσπάθεια να τονωθεί οικονομικά ο χειμαζόμενος Τύπος (αντικαθιστώντας την κρατικήν διαφήμισιν με τις πληρωμένες καταχωρήσεις των μονομάχων) και να αρθεί ένας απαράδεκτος περιορισμούς της ελευθερίας του Τύπου. Ο κ. Ψυχάρης και ο κ. Κωστόπουλος θα μπορούν πλέον άφοβα να δημοσιεύουν τα σχετικά νέα και θα ανοίξουν έτσι μία νέαν εποχήν εις την ελληνικήν δημοσιογραφίαν. Εις το ίδιο πλαίσιον, το παρόν ιστολόγιον μετατρέπεται εις δημοσιογραφικόν και θα δημοσιεύει ανακοινώσεις μονομαχιών (τιμές χονδρικής, μόνον 300 ευρώ το κεφάλι - ειδικαί τιμαί δια γκρουπ και φοιτητάς - προλάβετε!)


Μόλις ψηφισθεί το νομοσχέδιον θα ξεκινήσω μονομαχίες με διαφόρους εχθρούς μου. Ιδού μία πρόχειρος λίστα εκείνων που θα δεχθούν ράπισμα από το αυτοκρατορικόν μου  χειρόκτιον (λαϊκιστί γάντι): Σταματίνα Τσιμτσιλή, Θέμος Αναστασιάδης,  Κώστας Χατζηδάκης (θα του ζητήσω να μονομαχήσουμε με γροθιές αντί για όπλα), Γιώργος Παπανδρέου (η μονομαχία θα γίνει με ταυτόχρονη μετάφραση), Τζούλια Αλεξανδράτου (θα δεχθεί υπό τον όρον ότι θα προστεθεί εις την μονομαχίαν ένα "ύψιλον"), Θοδωρής Δρακάκης, βασίλισσα Ελισάβετ, Τατιάνα Στεφανίδου (η οποία θα δηλώσει: "δεν με νοιάζει αν χάσω στην μονομαχία, αρκεί να κάνει νούμερα"), Άνγκελα Μέρκελ, Βάσια Λόη, Πάπας Βενέδικτος, Μάριο Βάργκας-Λιόσα (εκτός αν μου επιστρέψει το Νόμπελ που μου πήρε μέσα από τα χέρια),  Δημήτρης Δρούτσας (αυτός θα χάσει και χωρίς αντίπαλον), Βέρα Λάμπρου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (αν και φοβούμαι ότι αυτόν ούτε σφαίρες δεν τον πιάνουν), Μαρκ Ζούκεμπεργκ, μητροπολίτης Άνθιμος, Νίνο, Βάνα Μπάρμπα (αυτή θα χρησιμοποιήσει το σπαθί της), Ράσελ Κρόου (για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του..), Άδωνις Γεωργιάδης, Αλέξης Κωστάλας, Κώστας Μαρτάκης, Δημοσθένης Λιακόπουλος, Εύα Καϊλή αλλά και ζευγάρια όπως: Άννα και Γιώργος Νταλάρας, Καραμεροχαριτάτοι, Σκορδολιαγκαίοι (μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια) και πολλοί, πολλοί, πάρα πολλοί άλλοι...
Παρακαλούνται όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν μάρτυρές μου ή να στελεχώσουν το συμβουλίον τιμής να αποστείλουν βιογραφικά (με γυμνήν φωτογραφίαν για εμψύχωσιν των μονομάχων) εις το konstantinos.kantakouzinos@gmail.com


Εσκέφθην να κλείσω την ανάρτησιν με βίδεο μονομαχίας μεταξύ δύο Γάλλων βουλευτών το 1967, η οποία θεωρείται ως η τελευταία εν Γαλλία (ο λόγος ήτο ότι ο ένας είπε τον άλλον "ζώον" - αν ίσχυε αυτό εις τα καθ' ημάς, θα είχε ξεκληριστεί το γένος των Ελλήνων). Υποψήφια βίδεα για την συνοδείαν της παρούσης αναρτήσεως ήσαν επίσης ερμηνείαι μίας εκ των αγαπημένων μου αριών, δηλαδή της άριας του Λένσκυ προ της μονομαχίας εις την όπεραν "Ευγένιος Ονιέγκιν" του Τσαϊκόφσκυ (αγαπημένη ερμηνεία εδώ, άλλως υποτιτλισμένη εδώ - υπάρχει και μία ακόμη αγαπημένη από πανάγνωστον ρώσον τενόρον ονόματι Denis Korolev, αλλά, αν βάλω ακόμη έναν σύνδεσμον, μάλλον θα με προκαλέσετε σε μονομαχίαν).
Ωστόσο, επειδή επιθυμώ να το ξεφτιλίσω όσο δεν πάει, η παρούσα ανάρτησις θα συνοδευθεί, όπως και η προηγουμένη, από γνωστόν βίδεοκλιπ της Madonne de Pompadour όπου μονομαχεί με τον εαυτόν της:


Ειμί Κωνσταντίνος ο Μονομάχος και άρτι ωλοκλήρωσα.

(Νομίζω ότι κατόπιν των παραπάνω μπορώ πλέον και επισήμως να ονομάζομαι Κωνσταντίνος ο Μονομάχος, αν και τον τίτλον τον έχει ήδη καπαρώσει ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Θ'.)

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Βασιλοκτονία

Σήμερον, ως γνωστόν, τα μέσα ενημερώσεως απήργησαν και μείναμε ανενημέρωτοι. Προφανώς όμως θα έχετε ενημερωθεί για κάποια γεγονότα, όπως ότι έπεσαν κάτι ψιλαί (έως και χοντραί) εις το κέντρον των Αθηνών και ότι τα μάρμαρα πέριξ της Μ. Βρετανίας εβάφησαν κόκκινα - παραλίγο δηλαδή να έχομε βουλευτοκτονίαν.
Ωστόσο η είδησις δεν είναι αυτή. Μόνον από τον Κωνσταντίνον Καντακουζηνόν θα ενημερωθείτε για την πραγματικά καυτήν είδησιν της ημέρας. Και δεν είναι άλλη από την  πιστοποίησιν της κεφαλής του βασιλέως της Γαλλίας Ερρίκου Δ'.


Ο Ερρίκος Δ' υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους βασιλείς της Γαλλίας και εβασίλευσε από το 1589 έως το 1610 οπότε και εδολοφονήθη, όπως και ο προκάτοχός του Ερρίκος Γ'. Ο διαπράξας την βασιλοκτονίαν (régicide) εθανατώθη με χαρακτηριστικώς φρικτόν τρόπον. Απόπειρα βασιλοκτονίας (από τον Robert-François Damiens) έγινε το 1757 και εναντίον του Λουδοβίκου XV. Ο κίνδυνος να απωλέσουμε το Λουί Κενζ στιλ επίπλων ήτο ορατός και ο παρολίγον βασιλοκτόνος έπρεπε να θανατωθεί πάραυτα. (Υπήρξε ακόμη μία βασιλοκτονία εις την ιστορίαν της Γαλλίας, αλλά την φορά τούτη έλαβε χώραν με πανηγυρικόν τρόπον: ο αποκεφαλισμός του Λουδοβίκου XVI μετά την Γαλλικήν Επανάστασιν...)


Εννοείται πως δεν θα ήτο δυνατόν να μην είμαι παρών ΚΑΙ εις την θανάτωσιν του Damiens, αναμνήσεις από την οποίαν θα καταθέσω ευθύς αμέσως.
Την 28η Μαρτίου 1757 λοιπόν, 3 μέρες μετά και 64 χρόνια πριν από την εθνικήν μας εορτήν, όλη η καλή κοινωνία των Παρισίων είχε συγκεντρωθεί εις την Place de Grève. Τα καλύτερα μπαλκόνια είχαν ενοικιασθεί εις τα κυρίας της αυλής, αι οποίαι είχαν έρθει ντυμέναι λες και επήγαιναν εις συναυλίαν της Lady Gaga (ποιες ήτο εντελώς γκαγκά περιττόν να είπω). Εγώ καθόμουν δίπλα εις την μετρέσαν του βασιλέως, την περίφημην Madame de Pompadour, η οποία με αποζητούσε κολασμένα, αλλά κάποιαν στιγμήν με πήρε η μπόχα της και κατέβηκα κάτω. 
Για να μη με αναγνωρίσει το πλήθος και κινδυνεύσω και εγώ με τεμαχισμόν από την αγάπην του γαλλικού λαού ενεφανίσθην ως πλανόδιος πωλητής φωνασκών: "τσιπς, καφέδες, αναψυκτικά..." Κάποια στιγμή έφεραν τον Damiens επάνω εις καρότσαν. Το πλήθος άρχισε να παραληρεί μόλις ο Damiens έκανε ένα εκπληκτικόν νούμερον air guitar. Ακολούθησαν απανωτά stage diving κατά τα οποία οι θαυμασταί του Damiens έσκισαν τα ρούχα του. Γύρισα εις το θεωρείον της Madame de Pompadour (η οποία με έψαχνε εναγωνίως) και την είδα να κάνει την χαρακτηριστικήν μέταλ χειρονομίαν του κεράτου (μάλλον εννοούσε ότι εκεράτωνε τον βασιλέα και με άλλους).
Το κοινόν όμως ήτο ανικανοποίητον. Αφού ξέσκισε τα ρούχα του Damiens, ήθελε να ξεσκίσει και τον ίδιον (δυστυχώς ουχί σεξουαλικώς αλλά κυριολεκτικώς). Δεν θα περιγράψω τον τρόπον θανατώσεως του βασιλοκτόνου με λεπτομερείας, διότι αλλιώς το ιστολόγιον θα γινόταν ακατάλληλον δι' ανηλίκους. Θα είπω μόνον ότι και η πιο τρελή σπλατεριά του Ιερού Δάσους (αγγλιστί Hollywood) ομοιάζει μάλλον με Μίκυ-Μάου ενώπιον του κομματιασμού με τανάλιες, της εγχύσεως καυστικών υγρών επί των πληγών των βασιλοκτόνων και του τεμαχισμού τους με πρόσδεσιν εις τέσσερα άλογα (περισσότεραι πληροφορίαι για τον τρόπον θανατώσεως από τον φιλόσοφον Μισέλ Φουκώ εδώ - καλά τα λέγει ο φιλόσοφος, αλλά δεν αναφέρει τίποτα για τα παραλειπόμενα της εορτής...


Μετά το τρελόν χάπενινγκ πήγαμε όλοι οι γαλαζοαίματοι εις το γνωστόν παριζιάνικον κλαμπ Queen, όπου ο βασιλεύς είχε οργανώσει πάρτι, βίδεον του οποίου παραθέτω: 



Ειμί Κωνσταντίνος ο βασιλοκτόνος και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Εις το βίδεον θα με δείτε με καυτόν σορτς να χορεύω μετά της Madonne de Pompadour.
Υ.Γ.2: Για να επανέλθω: αν οι παρολίγον βασιλοκτόνοι τιμωρούνται με φρικτά βασανιστήρια, τεμαχισμόν και κάψιμον εις την πυράν, η απόπειρα βουλευτοκτονίας πώς πρέπει άραγε να τιμωρηθεί;
Υ.Γ.3: Πάντως αυτός που διατηρούσε την μουμιοποιημένην κεφαλήν του Ερρίκου Δ' εις το κάστρον του με τρομάζει περισσότερον από τον τεμαχισμόν των βασιλοκτόνων...
Υ.Γ.4: Όπως αντιλαμβάνεσθε, κινδυνεύω.

Υ.Γ.5 (προσθήκη): Αδικία: μαζί τα φάγαμε, αλλά το ξύλο θα το φάνε μόνοι τους.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Περαίωσις

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, όπως κάθε γαλαζοαίματος που σέβεται τον εαυτόν του, έλαβε περαίωσιν. Μου ζητείται να πληρώσω 330 δισ. ευρώ για 662 ανέλεγκτες χρήσεις (από το 1347 συγκεκριμένως). Όπως αντιλαμβάνεσθε, το χρέος της Ελλάδος βρίσκεται εις τας χείρας μου.  Θα το σκεφθώ αν θα σας κάνω την χάριν ή αν θα πάω εις τα Τζάμπο να τα κάνω τζαμποσακούλας. Το ποσόν πάντως κρίνεται ευτελές και ακόμη γελάω με κάτι γιαλαντζί βασιλείς που καλούνται να πληρώσουν μόνον 2000 ευρώ. Για τέτοιαν κατάντιαν ομιλούμε...


Ας δούμε όμως τα επαγγέλματα που έχω ασκήσει και τας αντιστοίχους χρήσεις μου εν τάχει:
1347-1453: μέλος της αυτοκρατορικής αυλής, μυστικοσύμβουλος, αστρολόγος, εισοδηματίας, συγγρα(φεύ)ς, ιστορικός, τηλεκριτικός (όλα τούτα χωρίς να κόβω απόδειξιν - απορώ πώς με βρήκαν)
1453-1821: γιουσουφάκι των Σουλτάνων (α, όλα κι όλα: εδώ έκοβα κανονικώς τιμολόγιον...)
1821-1832: ηγέτης σώματος ατάκτων (εντάξει, όχι εντελώς: με μερικές ξυλιές στο ποπουδάκι ησύχαζαν) - λέγω "έως 1832" γιατί ήμουν κρυμμένος με τα άτακτά μου τόσο ψηλά εις τα βουνά που δεν καταλάβαμε ούτε πώς άρχισε ούτε πώς ετελείωσε ο πόλεμος
1833-1967: αυλοκόλαξ
1967-1974: χουντικός (βασικά εγώ διάβαζα)
1974-σήμερον: δημοκράτης, αντιστασιακός, σοσιαλιστής (αξία ανεκτίμητη: εξού και τα 330 δισ.)

Ειμί Κωνσταντίνος ο περαιωθείς και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.: Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι επίσης "Για ποιον βαρά η τρομπέτα":

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Pattyματα-μαθήματα

Pattyς-με πατώ-σε έγινε σήμερον εις το στούδιον της Τατιανής Στεφανίδου. Ποιος Όλι Ρεν και ποιος Ντομινίκ Στρως-Καν (τι να στρώσω και τι να κάνω δεν έχω καταλάβει, αλλά δεν είναι του παρόντος). Άλλο είναι το σημαντικόν πρόσωπον της επικαιρότητος: η Patty. Και είχαμε Patty ουχί μόνον εις της Τατιανής, αλλά και εις το πρωινάδικον του Mega και εις το "Καλύτερα οι δυο μας" (αγγλιστί: Just the Two of Ass - έτσι δεν γράφεται;)
Τα παιδάκια εισέρρευσαν εις το πλατώ της Τατιανής, για να θαυμάσουν το φαινόμενον Patty. Καλά κάνουν αι μαμάδαι τους και τα πηγαίνουν, διότι εκεί ευχαριστιούνται και κυρίως είναι τζαμπέ - φανταστείτε να τα πήγαιναν δυο ώρες βόλτα εις κανένα Mall τι θα γινόταν... Άλλωστε και τα παιδάκια τέτοια πράγματα βλέπουν, μ' αυτά ταυτίζονται (αν και, προσωπικώς, μάλλον θα προτιμούσα τον κύριον Χρήστον εις το "Ουράνιο Τόξο" της ΕΡΤ που υπήρχε και προ 650 ετών, παρά τας υπολοίπους μπούρδας). 
Προσεπάθησα προ ολίγου να δω την Patty αλλά δεν άντεξα την μεταγλώττισιν: γιατί σε κάθε ντουμπλαρισμένην σειράν πρέπει οι Έλληνες ηθοποιοί να φωνασκούν σαν υστερικοί; Τους φαντάζομαι να χειρονομούν βιαίως με ορθάνοιχτον στόμα και γουρλωμένα μάτια. Επιπλέον πρέπει να είναι όλοι αριστούχοι του Εθνικού - διαφορετικά τοιαύτη φυσικότης εις την ερμηνείαν δεν εξηγείται.
Εις την περίπτωσιν της "Κορίνας της Αγριόγατας" (που, σημειωτέον, αντικατεστάθη σήμερον από το "Μαρία, Άγγελέ μου") η σαχλότης του αποτελέσματος ήτο διασκεδαστική: υποτίθεται όμως ότι απευθυνόταν εις ενηλίκους που έχουν την δυνατότητα (υποτίθεται πάντα, έτσι;) να διακρίνουν την (ανύπαρκτην) σοβαρότητα και τον σουρεαλισμόν των καταστάσεων και των διαλόγων της σειράς. Αλλά εις την Patty, που απευθύνεται εις ανηλίκους, η σαχλότης (αλλά και η κάκιστη ερμηνεία) δημιουργεί προβλήματα, ακριβώς επειδή διαμορφώνει παιδικάς συνειδήσεις. Παρόμοια σαχλά πρότυπα κατά το παρελθόν έχουν υπάρξει αι επίσης ισπανόφωναι Ketchup με το αλήστου μνήμης "Aserejé, ja deje dejebe tudejebe sebiunouva majabi an de bugui an de buididipí" (ελληνιστί: ασερεχέ, χα,  δεχέ, δεχέμπε τουδεχέμπε σεμπιουνουόβα μαχάμπι αν δε μπούγκι αν δε μπούιντιντιπι - όλοι μαζί!: ασερεχέ, χα, δεχέ, δεχέμπε...)
Επίσης το τραγούδι που εμφανίζεται εις την Patty μου θυμίζει τας (επίσης αλήστου μνήμης) εγχωρίους Hi-5 ("άλλο αγάπη και άλλο σεξ", "ξέρω τι ζητάω", "τυχερό αστέρι" και άλλαι διεθνείς αποτυχίες).
Το μόνον που μπορώ να ευχηθώ εις την Patty και την σειρά της είναι να ξεκουμπιστούν ταχέως: άλλωστε ανοησίας ξέρουμε και μόνοι μας να παράγουμε.

Ειμί Κωνσταντίνος ο pattοκτόνος και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Σήμερον σας την έφερα: ο σύνδεσμος "τυχερό αστέρι" δεν παραπέμπει εις το άσμα των Hi-5 αλλά εις ομώνυμον άσμα του Κωνσταντίνου Βήτα, από παράστασιν που είδα προ δεκαετίας (προς αποφυγήν συγχύσεως: εγώ είμαι ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Άλφα και εκείνος ο συνθέτης Κωνσταντίνος Βήτα).
Υ.Γ.2: Η Τατιανή άθελά της μας δίδει ιδέας για συγχωνεύσεις των ανοησιών της TV: όπως έχομεν Patty-Τατιανή, θα μπορούσαμε να έχουμε Θέμο-Ραδιοαρβύλα-Λαζόπουλο-Δεστε τους-Σεργουλόπουλο-Μπακοδήμου ή υπερπρωινάδικον με Μελέτη-Μπεκατώρου-Μενεγάκη-Σκορδά-Λιάγκα-Καραμέρο-Χαριτάτο (θα χρειαστούν όμως αλλαγή αι ασφάλειαι του ρεύματος, για να σηκώσουν τόσο κάψιμον).
Υ.Γ.3: Μπόνους διά τους φαν της Patty το περιοδικόν της με δώρον το μπρασελέ της. Και μετά κατηγορείτε εμένα για κάψιμον...

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Charles attacks!

Σοκ έχει προκαλέσει εις τους διεθνείς κύκλους των γαλαζοαίματων η επίθεσις κατά του αυτοκινήτου του Πρίγκιπος Καρόλου και της συζύγου του, Καμίλας Πάρκερ-Μπόουλς, από εξαγριωμένους φοιτητάς (δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγον αντιδράσεώς τους: επειδή τους τριπλασιάζουν τα δίδακτρα και δεν θα έχουν να φάνε; Ας φάνε παντεσπάνι, όπως θα έλεγε και μια διάσημη γαλαζοαίματη συνάδελφός μας). 
Ήδη ο μπάρμπας μου, ο Ιωάννης ΣΤ', έχει δώσει εντολήν και έχουμε καμουφλάρει τα αυτοκρατορικά μας ανάκτορα, ώστε να ομοιάζουν εξωτερικώς με διαμέρισμα αθηναϊκής πολυκατοικίας. Επίσης μου έχει απαγορεύσει να κυκλοφορώ με την αυτοκρατορικήν άμαξαν της οικογενείας και πρέπει τώρα να παίρνω το μετρό - το οποίον, όπως διεπίστωσα έκπληκτος, ουχί μόνον δεν έχει βασιλικόν βαγόνιον αλλά ούτε καν business class! Νομίζω ότι έχουν δίκιον που θα κάνουν απανωτάς απεργίας την ερχομένην εβδομάδαν, διότι δεν είναι δυνατόν να λείπουν τοιαύτα βασικά.
Ακολουθώντας το παράδειγμά μας, ο Κάρολος και η Καμίλα απεφάσισαν να υιοθετήσουν ένα πιο λαϊκόν προφίλ (επειδή όμως δεν έχουν γούστον, μυρίζομαι πολύ μπασκλασαρίαν και κιτσαρίαν). Ακούγεται λοιπόν ότι θα μετονομασθούν από Prince Charles εις το πιο ταπεινόν Bob the Builder (Μπομπ ο Μάστορας) ή SpongeBob Squarepants (Μπομπ Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής). Η δε Camila Parker-Bowles σκέπτεται να το μετατρέψει εις Γουρούνα Μπικ-Τάπερ (δι' όσους δεν κατενόησαν το τελευταίον: τα αριστοκρατικά μπολ έγιναν λαϊκά τάπερ). Επιπλέον, ο Κάρολος θα υιοθετήσει το σικ ντύσιμον του προέδρου Αχμαντινετζάντ και η Καμίλα θα αντιγράψει την γκαρνταρόμπαν της Λούκας Κατσέλη.
Όσο για το αυτοκίνητον, νομίζω πως ό,τι άλλο και να επιλέξουν καλύτερον θα είναι από τον κουβά  που τους κυκλοφορεί. Συγγνώμη, αλλά εγώ, ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, ουδέποτε θα καταδεχόμουν να μπω εις τοιαύτην κατήμαυρην και εντελώς ασουλούπωτην νεκροφόραν που είναι σαν πατημένος κεφτές. Μόνον εις πορφυρά, royal blue, ή ροζ αυτοκίνητα μπαίνω - όπως η Μπέντλεϊ της Πάρις Χίλτον ή έστω η ροζ Πόρσε του εγχωρίου κλώνου της, της Ιουλίας Αλεξανδράτου. Αλλά ποιος γαλαζοαίματος έχασε το σικάτον στιλ και την τσαχπινιάν, για να τα βρει ο Κάρολος...
Φημολογείται ωστόσο ότι ο μαύρος βασιλικός κουβάς (μάρκας Ρολς-Ρόυς - μην ενεργηθώ) εξετέθη επίτηδες εις τους διαδηλωτάς, προκειμένου να ξεχαρμανιάσουν με τον Κάρολον και την Καμίλαν και να μην βαράνε άλλο τους Άγγλους αστυνομικούς. Προτείνω την μεταφοράν της τακτικής αυτής εις την Ελλάδα: να περιφέρουμε δηλαδή εγχωρίους παράγοντες (πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους κ.α.) και να τους πετάμε αβγά, μπουκάλια και μπογιές.

Ειμί Κωνσταντίνος ο σοκαρισμένος γαλαζοαίματος και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Το πόσον ελάχιστα σικ είναι το ζεύγος φαίνεται και από την αντίδρασίν του.
Υ.Γ.2: Ήδη η Καμίλα λαμβάνει μέτρα προστασίας από μπουκάλια και μπογιές και θα κυκλοφορεί εις το εξής έτσι.
Υ.Γ.3: Βεβαίως η Καμίλα δήλωσε άνετα και φλεγματικά (κρυωμένη μάλλον θα ήταν): "Υπάρχει πάντα η πρώτη φορά". Άσε μας ρε Καμίλα, που θα μας το παίξεις και άνετη... Μασάει η Καμίλα ταραμά;
Υ.Γ.4: Είναι προφανής η απόστασις που χωρίζει τους πολιτισμένους Έλληνας διαδηλωτάς από τους ημιπρωτόγονους Άγγλους ομοίους τους: ενώ εκείνοι πετούν μπουκάλια εις τους βασιλείς τους, εμείς τους επευφημούμε, τους φωνάζουμε "εσένα θέλουμε" και τους δίνουμε το κινητόν μας να μιλήσουν με την φιλοβασιλικιάν μάναν μας που έχει δίπλα εις το εικόνισμα τον Κωνσταντίνον και την Άνναν-Μαρίαν...

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Ιππόδρομος

Ως μέλος του βυζαντινού κατεστημένου έχω ιδιαιτέραν σχέσιν με τον Ιππόδρομον (αναπαράστασιν του Ιπποδρόμου -μετά την ανακαίνισίν του με το πρόγραμμα "Εξοικονομώ καθ' ιππόδρομον" της Μπιρμπίλη- μπορείτε να δείτε εδώ). Αγαπημένη απασχόλησις της αυτοκρατορικής οικογενείας ήτο πάντοτε η κυριακάτικη έξοδος εις το αυτοκρατορικόν θεωρείον, για να μας χαιρετήσουν οι υπήκοοι, οι οποίοι έρχονταν πάντοτε με ευγενικάς και φιλάθλους διαθέσεις (η "Ψυχολογία των μαζών" του Gustave Le Bon και το "Μάζα και εξουσία" του Elias Canetti μας εβοήθησε πολύ εις τον έλεγχόν της πλεμπαρίας: μετά την σφαγήν 30.000 στασιαστών από τον στρατόν του Ιουστινιανού κατά την διάρκειαν της "Στάσεως του Νίκα" τα μεγάφωνα του Ιπποδρόμου πάντοτε θύμιζαν εις τους θεατές το γεγονός εκείνο με συνεχείς ανακοινώσεις: "Επόμενη στάσις... Νίκα" - "Next station... Nika" - βεβαίως πολλοί μπερδεύονταν και με ρωτούσαν: "παλικάρι, για αεροδρόμιο καλά πάω";). Καμιά φορά βεβαίως πετούσαν και κανένα μπουκάλι για εκτόνωσιν (για να μην ξεχνιόμαστε...) 
Εις τον ιππόδρομον, ως γνωστόν, ο λαός, αφού εξέφραζε ευχάς και ευλογίας προς την οικογένειάν μου, τους κουροπαλάτιους, τους παρακοιμώμενους, τους συγκλητικούς και τους (κατά Καραμανλην) νταβατζήδες ("ο Θεός να μας κόβει μέρες να σας δίνει χρόνια", "να μας κόβει συντάξεις να σας δίνει καταθέσεις", "να μας κόβει δάνεια να σας δίνει βίλες" κ.α.), μας ανέφερε τα αιτήματά του μέσω των διαφόρων δήμων, των κομμάτων της εποχής, τα οποία ήσαν οι Βένετοι (Μπλε σημαίνει τούτο - καμία σχέσις με τον φούρνον), οι Πράσινοι, οι Ρούσιοι (Κόκκινοι)  και οι Λευκοί(-Άκυροι). Οι δήμοι είχαν ως σκοπόν την προάσπισιν των συμφερόντων του λαού φροντίζοντας, για παράδειγμα, για την διατήρησιν των αμοιβών των βουλευτών και των συνεργατών τους, την σύναψιν επωφελών διεθνών συμβάσεων ή την διατήρησιν υψηλής στάθμης εις την ενημέρωσιν και την ψυχαγωγίαν του λαού μέσω ποιοτικών θεαμάτων (ιππόδρομος, πολύ μπλα-μπλα, ράδιο-αρβύλα κ.α.). Σημειώνεται εδώ ότι η Δημοκρατική Αριστερά και η Δημοκρατική Συμμαχία δεν χρειάζονταν επίσημον εκπροσώπησιν εις τον Ιππόδρομον, διότι εκφράζονταν μέσω των Πρασίνων και των Βενέτων.


Αλλά αρκετά. Ας περάσω εις το κυρίως θέμα μου, διότι όλα τα παραπάνω γράφονται ως εισαγωγή εις τα κάτωθι άσματα περί του ιπποδρόμου.
Το πρώτον είναι του Carlos Gardel: γνωστότατον άσμα, το εχόρεψε και ο Al Pacino εις την ταινίαν "Άρωμα γυναίκας":


(εις το άσμα συγκρίνεται το πάθος του ιπποδρόμου με το πάθος για τας γυναίκας - για περισσότερες πληροφορίες περί του άσματος εδώ και στίχοι και μετάφρασις εδώ).

Ο Έλλην Carlos Gardel όμως απάντησε  προ εικοσαετίας (το 1988 συγκεκριμένως, εις το δίσκον "Στα κέφια του Τούρμπο") με ελληνοπρεπές άσμα περί του ιπποδρόμου εις ρυθμόν ουχί φλούφλικου τάνγκο αλλά ζεμπεκιάς ξεγυρισμένης:


(μη μπερδεύεσθε από το αρχικόν "Sydn(e)y City" ή την έντονον παρουσίαν αγγλοφώνου στίχου ("σου πήρανε τα money", "never mind", "ok", "σου πήρανε τα dollars σου"): το άσμα είναι ελληνικόν. Οι αγγλισμοί αποτελούν απλώς προσθήκας αναγκαίας λόγω της γνωστής διεθνούς καριέρας του καλλιτέχνου εις Αυστραλίαν, Αμερικήν, Γερμανίαν και όπου αλλού υπάρχουν Έλληνες ομογενείς). 

Ειμί Κωνσταντίνος ο αλογομούρης και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Ενημέρωσις νούμερον 1 προς τους αγαπητούς αναγνώστας (όσους δηλαδή επέζησαν του σημερινού καψίματος): επειδή το παρόν ιστολόγιον έχει ανεβάσει επικινδύνως στροφάς και κινδυνεύει να γίνει ολοκαύτωμα και να καώ κι εγώ μαζί του, θα κατεβάσω ταχύτητα το αμέσως προσεχές διάστημα. Άλλως: γίνεται της τρελής από δουλειές και δεν προλαβαίνω...
Υ.Γ.2: Ενημέρωσις νούμερον 2: έχω ανανεώσει το προφίλ μου με νέας πληροφορίας και (μετά την προηγουμένην ανάρτησιν σχετικώς με την εν Λονδίνω εμπειρίαν μου) το όνομά μου θα εμφανίζεται πλέον με ελληνικούς χαρακτήρας (το αγγλόφωνον είναι περιττόν: έχω ΗΔΗ κάνει την διεθνή μου καριέραν).
Υ.Γ.3: Πρόσκλησις προς άπαντες: θα ήθελα να βρούμε και τον Έλληνα Αλ Πατσίνο μετά τον Έλληνα Κάρλος Γκαρντέλ. Να ρίψω ιδέας; Θοδωρής Αθερίδης, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Πέτρος Φιλιππίδης, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Λάκης Λαζόπουλος (οκ! αρκετά κάηκα για σήμερα...)

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Ο Μανουήλ Β' ανά τας Ευρώπας: 2η στάσις "Μπάκιγχαμ"

(αναγιγνώσκεται εντός 4 λεπτών)

(Περίληψις προηγουμένου επεισοδίου: ο αυτοκράτωρ Μανουήλ Β' Παλαιολόγος έκανε promo tour ανά τας Ευρώπας, με αφορμήν πρόσκλησιν του Άγγλου βασιλέως Ερρίκου Δ'  να επισκεφθεί την Αγγλίαν για το χριστουγεννιάτικον γεύμα του 1400. Πρώτος σταθμός της περιοδείας μας ήτο το Παρίσι, όπου επεράσαμ' όμορφα, όμορφα, όμορφα...)


Μετά την ευχάριστον διαμονήν μας εις Παρισίους, επήραμε το Eurostar και, περνώντας κάτω από την Μάγχην, εφθάσαμε εις το Λονδίνον. Νέα μεγαλεία εκεί: ο βασιλεύς Ερρίκος Δ' μας παρεχώρησε το παλάτιον του Έλθαμ. Γυρίσαμε πολύ εις την πόλιν και παντού υπεδέχοντο την αυτοκρατορικήν μας αντιπροσωπείαν με πολύ υψηλάς τιμάς, αλλά οφείλω να είπω ότι αι τιμαί εις τα Harrods ήσαν αι υψηλότεραι: για ένα πακέτον βιολογικά μπλε τσιπς θυμάμαι ότι επλήρωσα 5 χρυσάς λίρας - καλά κάνει ο μπάρμπας μου, ο Ιωάννης ΣΤ', και δεν αλλάζει τα δρακουλίνια του με τίποτα...
Ο Μανουήλ Β' πάντως αδιαφόρησε για τας υψηλάς τιμάς και ως γνωστός ανοιχτοχέρης - κατ' άλλους μακρυχέρης - εσήκωσε το μισόν Harrods. Προτού συνεχίσω, θα αποκαλύψω πώς εδημιουργήθη το όνομα Harrods: χρησιμοποιούσε ο αυτοκράτωρ για τας τιμάς του πολυκαταστήματος φράσεις όπως "σφαγή", "θάνατος" και "χάρος": η παραφθορά της τελευταίας αυτής λέξεως οδήγησε εις το αγγλικόν Harrods.

Το πρώτον πρόβλημα του αυτοκράτορος εν Λονδίνω συνίστατο εις το ότι δεν ήτο συνηθισμένος εις το τέιον (λαϊκιστί τσάι) και αρχικώς εστούμπωσε. Το δεύτερον πρόβλημά του ήτο ότι δεν εγνώριζε αγγλικά πέρα από τα θερινά του τύπου: Do you like mamazel the Byzantiumyou are beautiful-I love you κτλ., με αποτέλεσμα να παρεξηγείται. Παραδείγματος χάριν, όταν ο βασιλεύς Ερρίκος Δ' ωργάνωσε κονταρομαχίας προς τιμήν μας, ένας ιππότης με πλατινέ μαλλί και βγαλμένα φρύδια ήρθε και εζήτησε με τσαχπινιάν από τον Μανουήλ Β' το φουλάρι του για να το δέσει επί του "κονταριού" του, προκειμένου να του φέρει γούρι...
Εν συνεχεία, ο αυτοκράτωρ, ακούγοντας λέξεις όπως lemon, potato κτλ. ενόμισε ότι θα μπορούσε να συνεννοηθεί εις τα αγγλικά ομιλώντας ελληνικά με αγγλικήν προφοράν (δηλαδή κάπως σαν την "Θεία απ' το Σικάγο") και ήτο έτσι ο πρώτος που εισήγαγε τα greeglish: "dose mou to stemma mou, please", έλεγε εις τον Άγγλον συνοδόν του και εκείνος ανταποκρινόταν, μάλλον γιατί έβλεπε τον Μανουήλ να δείχνει το στέμμα. Ο Μανουήλ όμως ενόμιζε ότι καταλάβαιναν τι έλεγε, γι' αυτό και απεφάσισε να δώσει διάλεξιν εις τα αγγλικά εις την οποίαν οι Άγγλοι το μόνον που κατάλαβαν ήτο η τύφλα τους: "I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies", δηλαδή: "Ευλογώ τους άρχοντες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, των μεθόδων και των πολιτικών τους". Έτσι λοιπόν ήρθε το ΔΝΤ εις την Ελλάδα: από τη μίαν ευλόγισε ο αυτοκράτωρ το ΔΝΤ και τας μεθόδους του, από την άλλην οι Άγγλοι δεν ήθελαν να δείξουν ότι δεν ξέρουν την γλώσσαν τους - πολύ θέλει για να γίνει το κακό;
Τέλος πάντων, κάποια στιγμή ήρθαν τα Χριστούγεννα του 1400. Θυμάμαι ότι με εξύπνησε ο Μανουήλ Β' μπαίνοντας εις το δωμάτιόν μου ντυμένος εις τα πορφυρά (έχει και μακριά γενειάδα που οπωσδήποτε βοηθά πολύ εις το σύνολον). Έκανε μάλιστα practice εις τα αγγλικά του και επαναλάμβανε υπό τους ήχους του "Jingle Bells" την φράσιν: "HO HO HO! MEEEEERY CHRISTMAS!!! HO HO HO! MEEEEERY CHRISTMAS!!!"
Έξω από το παλάτιον του Έλθαμ ήτο σταθμευμένον το έλκηθρον του Μανουήλ Β' που το έσερναν τάρανδοι, προκειμένου να πάμε εις το Μπάκιγχαμ, όπου μας επερίμεναν ο βασιλεύς και οι ευγενείς του. Ο Μανουήλ κουβαλούσε έναν μεγάλο σάκον με δώρα και άρχισε να μοιράζει δεξιά και αριστερά τα συνηθισμένα που εμοίραζε και εις Παρισίους, δηλαδή άγια λείψανα (κόκαλο οι Άγγλοι).
Οι Άγγλοι είχαν ετοιμάσει διάφορα χριστουγεννιάτικα χάπενινγκς: παγοδρόμιο, πάρκο με φουσκωτά παιχνίδια, καρουζέλ, στρουμφοχωριό, τρενάκι, κινηματογράφος με παιδικές ταινίες, μουσικά και θεατρικά δρώμενα, ο Αγιος Βασίλης που θα υποδέχεται τους μικρούς επισκέπτες στη Χιονισμένη Στρουμφόπολη, παραστάσεις με αγαπημένους ήρωες όπως η Χιονάτη με ζωγραφική προσώπου (face painting) και πολλοί άλλοι, καθώς και πλούσια δώρα, λες και ο Μανουήλ Β' ήτο ο μέγας φύλαρχος της Ουαγκαντούγκου, που θα έμενε με το στόμα ανοιχτόν με τοιαύτας ανοησίας, και ουχί ο μοναδικός νόμιμος Ρωμαίος αυτοκράτωρ... Για το τέλος μας εφύλαξαν ακόμη μιαν έκπληξιν: εζήτησε ο Ερρίκος Δ' να κλείσουμε τα μάτια μας και εφώναξε ένα πρόσωπον. Εγώ ενόμισα ότι εφώναξε "Μέριλιν" και εφαντάσθην καυτάς νύκτας μετά της Μέριλιν Μονρόε, αλλά δυστυχώς δεν ήκουσα καλώς, διότι, όταν άνοιξα τα μάτια μου, κατάλαβα ότι επρόκειτο απλώς για τον στούμπον μάγον Μέρλιν, ο οποίος μας ανταπέδωσε τα δώρα χαρίζοντάς μας αποξηραμένες σαύρες, απόσταγμα από τρίχες νυχτερίδας ("τρίχες..." εσχολίασε ο Μανουήλ Β') και λευκήν σκόνην από κέρας μονόκερου ("τρελές μυτιές θα κάνουμε το βράδυ" μου εψυθίρισε ο αυτοκράτωρ).
Εις το επίσημον χριστουγεννιάτικον γεύμα που ακολούθησε, ο Μανουήλ Β' είχε σκοπόν να ζητήσει βοήθειαν από τον Ερρίκον Δ', για να πολεμήσει τους Τούρκους. Πάλι όμως τα αγγλικά του εστάθησαν εμπόδιον: εζήτησε από τον Ερρίκον Δ' να τον βοηθησει να "eat the Turkey" (δηλαδή "να φάει την Τουρκίαν"). Ο Ερρίκος τότε του έκοψε ένα μπούτι γαλοπούλας (turkey) και του το προσέφερε. Το Foreign Office αμέσως εξέδωσε ανακοίνωσιν σύμφωνα με την οποίαν η Αγγλία, φίλη και σύμμαχος χώρα, με βαθείς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την Αυτοκρατορίαν μας, ικανοποίησε όλας τας παρακλήσεις των Βυζαντινών για βοήθειαν.
Τα φωτεινά παραδείγματα των βασιλέων της Αγγλίας και της Γαλλίας ακολουθούν έκτοτε όλοι  οι διάδοχοί τους.

Ειμί Κωνσταντίνος ο αγγλογάλλος και άρτι ωλοκλήρωσα.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Εμείς και "οι άλλοι"

Τέτοια μέρα πριν από δύο χρόνια δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Τα γεγονότα είναι σε όλους γνωστά: οι δράστες συνελήφθησαν, κρατήθηκαν προσωρινώς επί 18 μήνες (όπως προβλέπεται από τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας) και κατεδικάσθησαν πρωτοδίκως: ισόβια ο ένας και σε δεκαετή κάθειρξιν ο άλλος. Δίκαιη τιμωρία για την δολοφονίαν ενός παιδιού. Για να τιμηθεί η μνήμη του, σήμερα γίνεται πανεκπαιδευτικόν συλλαλητήριον, στάσις εργασίας της ΑΔΕΔΥ και η αστυνομία  βρίσκει ευκαιρίαν να κλείσει το κέντρον της Αθήνας.
Όταν έμαθα το γεγονός της δολοφονίας πριν από δύο χρόνια, θυμήθηκα αυτομάτως ένα άλλο περιστατικόν που με είχε συγκλονίσει τότε: την δολοφονίαν του Μαρίνου Χριστόπουλου το 2001.
Φυσικά ελάχιστοι θυμούνται πια τον Μαρίνο (ίσως και ελάχιστοι να άκουσαν ποτέ το όνομά του). Ο Μαρίνος Χριστόπουλος ήταν ένας τσιγγάνος 21 ετών, πατέρας 3 ανήλικων παιδιών. Πυροβολήθηκε από αστυνομικόν, γιατί δεν σταμάτησε σε σήμα του (λεπτομέρειες εδώ και άλλα περιστατικά αστυνομικής βίας κατά τσιγγάνων και αλλοδαπών εδώ). Ο αστυνομικός, ο οποίος δεν κρατήθηκε προσωρινώς, αλλά κατέβαλε εγγύησιν 3 εκατομμυρίων δραχμών, κατεδικάσθη τελικώς το 2006 σε κάθειρξιν δέκα ετών και τριών μηνών για ανθρωποκτονίαν από αμέλειαν.
Και τα δύο είναι περιστατικά ακραίας αστυνομικής βίας. Και τα δύο είναι τραγικά και άδικα. Και τα δύο αφορούν νέα παιδιά. Για τον Μαρίνο όμως καμία εξέγερσις δεν συνέβη, κανένα συλλαλητήριον δεν ωργανώθη και καμία στάσις εργασίας δεν έλαβε χώραν. Γιατί αυτή η επιλεκτικότης στην μνήμην μας; Μήπως επειδή ο Μαρίνος δεν ήταν ένας από εμάς και δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ο γιος μας, ο φίλος μας, ο συμμαθητής μας;
Ο κ. Καρατζαφέρης κάποτε είπε την περίφημον φράσιν "τα δικά μας παιδιά" - φράσις που  έγινε σημαία των αντιπάλων της ΝΔ και του ΛΑΟΣ. Είχε δίκιον: τελικά όλοι έχουμε "τα δικά μας" παιδιά.

Ειμί Κωνσταντίνος ο μνήμων και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Ίσως κάποιοι να πουν ότι στην περίπτωσιν του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το ποτήρι ξεχείλισε. Αλλά γιατί να μην ξεχειλίσει το ποτήρι επτά χρόνια πριν; Μήπως επειδή οι δολοφονίες Σέρβων, Αλβανών και ομογενών, που  προηγήθηκαν της δολοφονίας του Μαρίνου Χριστόπουλου, δεν μετράνε και τόσο εις την συνείδησίν μας;
Υ.Γ.2: Εννοείται, φυσικά, ότι καμιά εκδήλωσις δεν θα γίνει ούτε για τα θύματα των πακέτων-βομβών των τρομοκρατών: ο ένας ήταν αστυνομικός και μάλιστα κολλητός του Χρυσοχοΐδη (πολλά τα επιβαρυντικά στοιχεία...), ο άλλος ήταν Αφγανός (δηλαδή από αυτούς που έχουμε εξ ορισμού κατατάξει στην κατηγορίαν "Lebensunwertes Leben", δηλαδή "ζωή ανάξια ζωής", κατά το ναζιστικόν πρότυπον που συνειδητά ακολουθούμε πλέον ως κοινωνία). Επιπλέον, αυτές οι δολοφονίες μάλλον δεν είναι και τόσο δολοφονίες, αφού δεν οφείλονται σε εκπροσώπους της κρατικής εξουσίας, αλλά σε εκπροσώπους της αντικρατικής (;) πάλης...

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Η οικονομική ελίτ, το ΔΝΤ της, η κυβέρνησις του και τα ΜΜΕ τους

Σήμερον δεν έχει ανάρτησιν. Σήμερον έχει έναν απλόν σύνδεσμον προς μίαν συνέντευξιν, η οποία εδημοσιεύθη χθες εις την Ελευθεροτυπίαν και εντός ολίγων γραμμών ομιλεί περί του ΔΝΤ, της κυβερνήσεως, των ΜΜΕ και της στρατηγικής του αδιεξόδου που ακολουθούν. Εν ολίγοις, ο καθηγητής Ρίτσαρν Πιτ ομιλεί για γεγονότα που υποψιαζόμεθα, αλλά πιθανόν δεν είχαμε κατανοήσει πώς ακριβώς λειτουργούν. Διαβάστε την εδώ:
Γιατί εις την χώραν ταύτην (και ουχί μόνον) έχουμε ξεχάσει πως οικονομία=πολιτική και ουχί σύνθετες μαθηματικές φόρμουλες (αυτές είναι απλώς τα εργαλεία της).

Ειμί Κωνσταντίνος και σήμερον ωλοκλήρωσαν άλλοι...

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Σπήτσλες

Ο ανωτέρω βάρβαρος τίτλος είναι ο μόνος που δύναται να αποδώσει την αντίδρασίν μου εις το ακόλουθον περιστατικόν που συνέβη σήμερον:

Ο μπάρμπας μου, ο Ιωάννης ΣΤ', ενεφανίσθη ενώπιον μου το πρωί με το στόμα ανοιχτόν και άφωνος για ώρα. Ανησύχησα (είναι και 715 ετών - κρατιέται καλά, ούτε για 650 δεν τον κάνεις), αλλά ύστερα από ολίγον συνήλθε και μου περιέγραψε τι είχε συμβεί:
Όπως ίσως γνωρίζετε, έχει την κακήν συνήθειαν να ξυπνά το πρωί με τηλεόρασιν. Αρχικώς έκανε ένα γρήγορον ζάπινγκ και είδε τα νέα για τις μειώσεις μισθών εις τον ιδιωτικόν τομέαν (καλέ, δεν είχαμε πει ότι από τα νέα μέτρα δεν θα πληγεί ο ιδιωτικός τομέας και ότι οι μειώσεις εκεί είναι αχρείαστες; Ή οι μειώσεις είναι αχρείαστες ή αυτοί που τα έλεγαν αυτά είναι άχρηστοι - μπορεί και τα δύο). Επειδή  όμως ο Ιωάννης ΣΤ' δεν μπορεί να ξανασχοληθεί με τους εργαζομένους (αρκετά ησχολήθη όταν ήτο αυτοκράτωρ), είπε να το γυρίσει εις την εκπομπήν του Αλέξανδρου Πετρίδη για πιο λάιτ ενημέρωσιν (πιο λάιτ εξαερώνεσαι). Επέτυχε ο Ιωάννης ΣΤ' την γνωστήν χορεύτριαν Νικόλ(;) να χορεύει το Born again (Babilonia) και εις την σκέψιν νέας εκστρατείας  για την κατάκτησιν της Βαβυλώνος άρχισε να συνοδεύει την Νικόλ εις το λίκνισμα. Κάποια στιγμή η Νικόλ ωλοκλήρωσε (με την καλήν έννοιαν) και εκάθισε λαχανιασμένη από την προσπάθειαν. Ακολούθησε τότε ο εξής διάλογος (ο οποίος δύναται να χαρακτηρισθεί και ως βομβαρδισμός από βλήματα του Αλέξανδρου Πετρίδη) - το ακόλουθον κείμενον διατηρεί τα βασικά σημεία του διαλόγου, διότι δυστυχώς ο Ιωάννης ΣΤ' δεν επρόλαβε να μαγνητοφωνήσει το απόσπασμα και μου το παρέθεσε από μνήμης:

Αλέξανδρος Πετρίδης: Η Νικόλ έχει ξαναχορέψει στην εκπομπή μας. Θυμάσαι Νικόλ, που ήρθες και χόρεψες με την μπαστούνα;
Νικόλ: Ναι, το θυμάμαι.
Συμπαρουσιάστρια Αλέξανδρου Πετρίδη (αγνώστων λοιπών στοιχείων): Τι είναι η μπαστούνα;
Αλέξανδρος Πετρίδης: Καλέ, η μπαστούνα - το μπαστούνι. Εγώ δεν το λέω μπαστούνι, γιατί έτσι το λέει όλος ο κόσμος.
Νικόλ (σχεδόν ταυτοχρόνως): Την γκλίτσα εννοεί, τη μαγκούρα.
Αλέξανδρος Πετρίδης: Α, μπράβο! Από τη μαγκούρα επηρεάστηκα και είπα μπαστούνα, βάζοντας το στερητικό "α" στο τέλος...

Ειμί Κωνσταντίνος ο άφωνος και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.: Παράκλησις προς Αλέξανδρον Πετρίδη: Μην τις πετάς - σκέψου κι εμάς.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Twitter 2

(Σύντομες ειδήσεις εις μέγεθος λίγο μεγαλύτερον από το twitter - μάλλον μέγεθος γαλοπούλας, εν όψει των εορτών.)


Ο Πατριάρχης Ρωσίας επιθυμεί να κάνει ταξίδι εις το διάστημα. Η NASA, μετά την αποκάλυψιν εξωγηίνου βακτηρίου, θα στείλει μαζί του ελληνικά εξωγήινα δείγματα (τηλεμητροπολίτες, βιομηχάνους, κυβερνητικά στελέχη κτλ.), για να αποδείξει ότι όντως οι εξωγήινοι οργανισμοί δύνανται να ζήσουν και εκτός Γης. Η προσπάθεια κρίνεται άσκοπη: είναι ήδη γνωστόν ότι οι ανωτέρω ζουν εκτός τόπου και χρόνου.

Αρχαίον ιερόν του Μίθρα (ιρανικής θεότητος του Ζωροαστρισμού) ανεκαλύφθη εν Γαλλία. Αμερικανικά βομβαρδιστικά ετοιμάζονται να χτυπήσουν τα εν Γαλλία ιρανικά πυρηνικά εργοστάσια.

Ο Λαζόπουλος χθες εζήτησε το κλείσιμον των δύο εκ των τριών καναλιών της ΕΡΤ, επειδή είναι ζημιογόνος και επειδή την πληρώνουμε (όπως γίνεται παντού εις την Ευρώπην και μάλιστα πολύ πιο φθηνά εμείς: γύρω στα 4,50 ευρώ/μήνα). Εννοείται πως δεν εζήτησε να κλείσουν αι ζημιογόναι ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ και ΟΣΕ (που, όπως η δημόσια τηλεόραση, εξυπηρετούν ή πρέπει να εξυπηρετούν κοινωνικούς σκοπούς και χρήζουν επίσης μεταρρυθμίσεων): αφενός δεν είναι ανταγωνιστικά κανάλια και αφετέρου πώς αλλιώς θα πάνε εις τα σόου του αι αγαπημέναι του γραίες;
Υποκλίνομαι εις τον μετρ της σάτιρας που καταγγέλλει την άλωσιν του κράτους από το κεφάλαιον.

Ειμί Κωνσταντίνος και άρτι ωλοκλήρωσα.

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Ο Μανουήλ Β' ανά τας Ευρώπας: 1η στάσις "Λούβρο"

(αναγιγνώσκεται εντός 5 λεπτών - από εδώ και εις το εξής κάθε ανάρτησις θα είναι χρονομετρημένη. Μη μου πει κανείς ότι δεν του έφθασε ο χρόνος, γιατί θα του πω να πάει να κοιταχτεί.)

Είναι γεγονός: τα Χριστούγεννα είναι επικινδύνως κοντά και αι διαφημίσεις Τζάμπο επικινδύνως πολλές (με την ευκαιρίαν, εισηγούμαι την έναρξιν επιστημονικής ερεύνης που να μελετά την σχέσιν αυτοκτονιών και ορισμένων διαφημίσεων). Εντός του κλίματος λοιπόν και εγώ, θα συνεχίσω με μίαν ακόμη ανάμνησιν από τας ωραίας εποχάς των Παλαιολόγων και θα ομιλήσω περί του αυτοκράτορος Μανουήλ Β' Παλαιολόγου (πατρός του Ιωάννου Η' με τον οποίον ασχολήθηκα καταλλήλως προσφάτως), που έκανε και αυτός περιοδείαν ανά τας Ευρώπας, προκειμένου να παρευρεθεί εις το χριστουγεννιάτικον γεύμα του Άγγλου βασιλέως.
Όπως επί βασιλείας του μπάρμπα μου, του Ιωάννου ΣΤ', έτσι και επί Μανουήλ Β' είχα κεντρικόν ρόλον εις τα της αυτοκρατορίας. Εκτός από φέρελπις διάδοχος του θρόνου, ήμουν επικεφαλής της αυτοκρατορικής γραμματείας και ουχί μόνον: ήμουν επίσης ο αυτοκρατορικός αστρολόγος, μετεωρολόγος, ωτορινολαρυγγολόγος, συνταγματολόγος, σοβιετολόγος, σεξολόγος, ηφαιστειολόγος, γυναικολόγος, βυζαντινολόγος, απουσιολόγος, γυρολόγος, μοιρολόγος, αερολόγος, κενολόγος και απιθανολόγος (τα τρία τελευταία επαγγέλματα συνεχίζω να τα ασκώ) με αποτέλεσμα να αυξηθεί η ανεργία κατά 15%. Όλας τας παραπάνω θέσεις τας κατέλαβα αξιοκρατικά: ο Μανουήλ Β' ήτο εγγονός του Ιωάννου ΣΤ', ήτο δηλαδή ανιψιός μου.

Μια μέρα ο Μανουήλ Β' μου είπε ότι ήθελε να τον συνοδεύσω εις την Ευρώπην όπου θα έκανε τουρνέ (ο επίσημος λόγος ήτο ότι θα προσπαθούσε να αναζητήσει βοήθειαν εναντίον των Οθωμανών, αλλά ο πραγματικός ήτο ότι ήθελε να ανανεώσει την γκαρνταρόμπαν του). Είχε ήδη προηγηθεί πρόσκλησις προς τον αυτοκράτορα για χριστουγεννιάτικον τραπέζι εις το Μπάκιγχαμ [παρένθεσις: η ανάρτησις με την αλληλογραφίαν μου μετά της βασιλίσσης Ελισάβετ επέρασε απαρατήρητη ή είναι ιδέα μου;] Και επειδή ο αυτοκράτωρ είχε μόνον Elementary Palso (το οποίον πήρε με μέσον), μου εζήτησε να είμαι ο επίσημος μεταφραστής του.
Ξεκινήσαμε λοιπόν ο αυτοκράτωρ, εγώ και 40 συνοδοί του το 1399, για να φτάσουμε εγκαίρως για το γεύμα (υπενθυμίζω: 25-12-1400). Και πάλι αργά ξεκινήσαμε, γιατί ο Μανουήλ Β', που ήτο πολύ μορφωμένος, από όπου περνούσε έδινε διαλέξεις και πετούσε τσιτάτα του τύπου: "Δείξε μου τι νέο έφερε ο Μωάμεθ και εκεί θα βρεις μόνον πράγματα διαβολικά και απάνθρωπα, όπως η διαταγή του να διαδοθεί η πίστη που κήρυττε με το σπαθί. Ο Θεός δεν ευχαριστείται με το αίμα – και το να μην πράττεις λογικά είναι αντίθετο με τη φύση του Θεού" με αποτέλεσμα μερικούς αιώνας αργότερα να ανάψει φυτίλια εις τον Πάπαν που επανέλαβε τας ανωτέρω φράσεις του εις διάλεξίν του (μία άλλη ερμηνεία της διαλέξεως εδώ).
Εις τα λόγια ήτο άπιαστος ο αυτοκράτωρ, αλλά τα λιμάρια οι Δυτικοί ήθελαν και δώρα. Δεν τους δυσαρεστήσαμε όμως: γνωρίζοντας την αγάπην τους για άγια λείψανα (έφθαναν μέχρι το σημείον να κλέβουν ο ένας λείψανα του άλλου), ο αυτοκράτωρ είχε φροντίσει να έχει μαζί του με μερικά από τα καλύτερα τεμάχια της συλλογής του. Υπολογίζω ότι δωρίσαμε 12 αριστερά χέρια του Ιωάννου του Προδρόμου, 26 κνήμες της Αγίας Αικατερίνης και 38 λεκάνες του Αγίου Γεωργίου. Ιδιαίτερον ενδιαφέρον έδειξαν οι γκουρμέ Δυτικοί εις τα παϊδάκια. Όπως αντιλαμβάνεσθε, όταν φύγαμε από την Κωνσταντινούπολιν δεν έμεινε τάφος ασύλητος, αλλά διαδώσαμε ότι ήτο δουλειά των Τούρκων.
Αφού αλλάξαμε μερικές δεκάδες άλογα, εφθάσαμε εις Παρισίους (κατά τους ιστορικούς της εποχής, η συμπεριφορά του Μανουήλ Β' ήτο τόσο αυτοκρατορική, που άλλαζε στον αέρα άλογα, για να μην πατήσει εις το χώμα - εγώ νομίζω ότι ήτο απλώς μικροβιοφοβικός, γιατί συνεχώς με το μπεταντίν κυκλοφορούσε). Στο Παρίσι μας εφιλοξένησε ο βασιλιάς Κάρολος ΣΤ' ο Τρελός, ο οποίος απέδειξε ότι τρελοί δεν είναι μόνον οι Ρωμαίοι αλλά και οι Γάλλοι (διαβάστε λεπτομέρειες για τον χορόν των καιομένων ανδρών, σόου που ενθουσίασε την αποστολήν μας). Πάντως μας υποδέχτηκε με τιμάς και μας παρεχώρησε μίαν πτέρυγα του Λούβρου.
Το γεγονός της διαμονής μας εις το Λούβρον μπορεί να θεωρηθεί από τους αναγνώστας μου ως υπερβολή μου (παρά το ότι είναι γνωστή η ακρίβεια με την οποίαν αναπαράγω τα ιστορικά γεγονότα και μολονότι η διαμονή μας μαρτυρείται από τας πηγάς της εποχής). Θα αποστομώσω όμως τους απίστους με την ακόλουθον φωτογραφίαν-ντοκουμέντον που ετράβηξα προσωπικώς εις την αίθουσα της Τζοκόντας, ενώπιον της οποίας επόζαρε ο αυτοκράτωρ:


Διαθέτω και άλλες φωτογραφίες: ο αυτοκράτωρ εις τον πύργον του Άιφελ, κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου (που χτίστηκε προς τιμήν του), να κραυγάζει αλλόφρων εις το τρενάκι του τρόμου της Ντίσνεϋλαντ, αγκαλιά με ημίγυμνες χορεύτριες εις το Moulin Rouge (χμ, αυτή η φωτογραφία μπορεί να μου χρησιμεύσει) κ.α.
Η διαμονή, όπως αντιλαμβάνεσθε, ήτο αυτοκρατορική: εφάγαμε εις το εστιατόριον του Alain Ducasse, (ο λογαριασμός των 3583,44 ευρώ ήτο κερασμένος από τον βασιλέα της Γαλλίας - καλά, τρελός είναι;) εψωνίσαμε διά την αυτοκράτειραν τσάντες Louis Vuitton από τους μαύρους... εεε... από την μπουτίκ του οίκου εις τα Champs-Elysées ήθελα να πω, ρούχα από την Avenue Montaigne (έτσι διαδώσαμε, αλλά προτιμήσαμε τα στοκατζίδικα εις την περιοχήν της Όπερας), εφάγαμε ένα macaron στα δύο εις του Pierre Hermé (για να κομπάζουμε ότι εφάγαμε και εκεί) και εσουφρώσαμε μερικά κοσμήματα από τα μαγαζιά της Place Vendôme.
Το μέγα πρόβλημά μας όμως ήτο ο Γάλλος βασιλεύς: τρελός, όπως προείπα, για την ακρίβεια σχιζοφρενής. Για να καταλάβετε το μέγεθος της τρέλας του, αν και βασιλεύς της Γαλλίας, ντυνόταν Μέγας Ναπολέων! Το αποτέλεσμα πάντως ήτο ότι τα αιτήματα του Μανουήλ Β' για βοήθειαν εναντίον των Τούρκων έπεσαν εις το κενόν: ο βασιλεύς, όποτε άκουγε για οικονομικήν και στρατιωτικήν ενίσχυσιν των Βυζαντινών, πουλούσε τρελίτσα για να απαλλαγεί από την στράτευσιν.

(συνεχίζεται με την επίσκεψιν μας εις το Λονδίνον)

Ειμί Κωνσταντίνος ο τουρίστας και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.:Εις το "Δέκα πλην Ένα" θα βρείτε την δεύτερην μεγάλην συνέντευξίν μου (λέγω δεύτερη, γιατί η πρώτη έλαβε χώραν το 1347, όταν ο μπάρμπας μου έγινε αυτοκράτωρ - αν την βρω εις το αρχείον μου θα την αναρτήσω).

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Prime Time

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός φροντίζει για την ενημέρωσιν και την ψυχαγωγίαν σας και προτείνει για το βράδυ της 29ης Νοεμβρίου 2010 (μην ψάχνετε το ημερολόγιον, σήμερα είναι):

- 20:00, Mega: Κεντρικό δελτίο ειδήσεων (ψυχαγωγία)

- 21:00, ΑΝΤ1: Next Top Model (ενημέρωση)

- 21:45, ΕΤ3: Καιρός (είναι από μόνον του εκπομπή: διαρκεί 15 λεπτά...)

- 21:50, Mega: Το νησί (απορία: αν ισχύει το τρέιλερ, από βδομάδα ποιος θα παίζει εις την σειράν;)

- 22:10, Βουλή: Ένα φεγγάρι για τους κατατρεγμένους (θεατρικόν του Ευγένιου Ο'Νηλ)

- 00:30, Extra3: Με την... Τζούλια (καλεσμένη η συνάδελφος της Ιουλίας, Έφη Θώδη. Πρόκειται περί της ντεκαφεϊνέ εκδοχής του αρχικού πρωινάδικου πρότζεκτ "Καφές με την Τζούλια" - μετά τον ανταγωνισμόν όμως που υπέστη από το αντίπαλον πρόγραμμα "Θασόροφον μετά του Ιωάννου ΣΤ'" αναγκάστηκε να αλλάξει ώραν. Βλέπουμε την εκπομπήν εις το καπάκι, αμέσως μετά τον Ευγένιον Ο'Νηλ, και έχουμε πρόχειρον το τηλέφωνον, για να καλέσουμε, αν χρειαστεί, το 213-2054130 (γραμματεία Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Δαφνίου) - ζητούμε την προϊσταμένην).

Ειμί Κωνσταντίνος ο τηλεοπτικός κριτικός και άρτι ωλοκλήρωσα.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Εσώρουχα

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είναι γνωστός λάτρης της μόδας. Χρυσές κορώνες, πορφυρά ενδύματα, γάντια του σκι με πολυτίμους λίθους κ.α. Αλλά, όπως και οι βυζαντινοί αυτοκράτορες, προσέχει και τον εσωτερικόν του κόσμον ήτοι τα εσώρουχα: μόνον μεταξωτά, διότι οι Βυζαντινοί είμεθα όλοι επιδέξιοι (εγώ εις την ξιφασκίαν αναφέρομαι, εντάξει;)
Ωστόσο, αν και μου το έχουν ζητήσει πολλάκις, δεν πρόκειται να δείξω τα μεταξωτά βρακιά μου ως ο David Beckham προ μηνός εις την εκπομπή της Ellen DeGeneris (υπενθυμίζω: degenerate = εκφυλίζομαι, ξεπέφτω). Και επειδή ο εκφυλισμός μου είναι απύθμενος, ονειρεύομαι την αδελφήν του, Joanne Beckham, με εσώρουχα...

Η νέα τάσις εις τα εσώρουχα είναι τα μεταλλικά βρακιά. Ουχί, δεν αναφέρομαι εις μεσαιωνικάς ζώνας αγνότητος, αλλά εις σύγχρονα εσώρουχα με μεταλλικήν επένδυσιν ώστε να μην αποκαλύπτονται αι κρυφαί χάραι των επιβατών εις το σκανάρισμα που γίνεται εις αεροδρόμια των ΗΠΑ. Αναρωτιέμαι διά ποιον λόγον αι γυναίκες να έχουν κόκκινα και οι άνδρες μαύρα. Και εγώ που θέλω πορφυρόν ως πορφυρογέννητος τι θα κάνω; Θα πρέπει να ντυθώ τραβεστί για να πετάξω; Προβλήματα, πολλά προβλήματα...
Είναι προφανές ότι η βιομηχανία εσωρούχων σκέπτεται μόνον τας γυναίκας. Διότι ελάνσαρε διαστημικόν σουτιέν, το οποίον περιέχει ειδικόν αφρολέξ με την εξής ιδιότητα: με την αύξησιν της θερμοκρασίας του σώματος φουσκώνει και το στήθος της γυναίκας που το φορά. Απορία: δεν θα ήτο ωφέλιμη η χρήσις του συγκεκριμένου υλικού εντός των ανδρικών εσωρούχων; Νομίζω πως ναι, αν και σκέπτομαι ότι εις τα σπορ, όπου επίσης παρατηρείται αύξησις της θερμοκρασίας του σώματος, η χρήσις ενός τέτοιου εσωρούχου θα ήτο από προβληματική έως παρεξηγήσιμη. 
NASA, τα πάντα εν σοφία εποίησες!

Ειμί Κωνσταντίνος ο νεγκλιζέ και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Απορία: το ένδυμα της τρίτης φωτογραφίας από την εβδομάδα Ισλαμικής Μόδας της Τζακάρτα, όπου επαρουσιάσθησαν ενδύματα τα οποία είναι μεν μοντέρνα αλλά σέβονται και τας ισλαμικάς παραδόσεις, τι είναι; Μπούργκα ή εσώρουχον;
Υ.Γ.2: Ψυχωφελής δραστηριότης: πώς να διπλώνετε σωστά τα βρακιά σας.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Irish Coffee

Θα κάνω μίαν σύντομον επισκόπησιν του ιρλανδικού τύπο, ενώ πίνω τον ιρλανδικόν μου καφέ, ώστε να δούμε πώς αντιμετωπίζουν εκεί το Μνημόνιον που έρχεται:

Διαβάζω λοιπόν ότι αι αντιδράσεις χαρακτηρίζονται "αδύναμες" σε σχέσιν με τας μαζικάς κινητοποιήσεις της Ελλάδος. Ας θυμηθούμε ότι εν Ελλάδι έγιναν μαζικαί κινητοποιήσεις μέχρι τον Μάιον (και την δολοφονίαν εις την Μαρφίν - για όσους θυμούνται...) και ότι μετά δεν κουνήθηκε φύλλον. Ελπίζω οι Ιρλανδοί να είναι πιο δυναμικοί, αν και το σχόλιον ενός εικονολήπτου (βαρβαριστί καμεραμάν), που περιλαμβάνεται εις το άρθρον, θυμίζει πολύ Ελλάδα: "είναι όλοι πολύ απασχολημένοι με το να βλέπουν X-Factor" - αν και προσωπικώς νομίζω ότι δεν είδαμε τίποτα ακόμη...

Επειδή κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτόν της (και μπαίνει εις το ΔΝΤ) έχει τον Άνθιμον και τον Ψωμιάδη της, ιδού: ο υπουργός Κοινωνικής Προστασίας Éamon Ó Cuív (συγγνώμη, αλλά μπροστά εις αυτό το όνομα, ακόμα και το "Λούκα Κατσέλη" είναι καλύτερον) εκάλεσε παπάν για να προσευχηθούν για την σωτηρίαν της χώρας (τώρα που το σκέπτομαι, θυμίζει και ελληνικόν υπουργικόν συμβούλιον όλον τούτο).

Οι Ιρλανδοί υπουργοί είναι σαφώς πιο αποτελεσματικοί από τους δικούς μας: διαδηλωτής χτυπήθηκε από υπουργικόν αυτοκίνητον. Ελπίζω τα υβριδικά μας να είναι εξίσου αποτελεσματικά.


Ειμί Κωνσταντίνος ο Ιρλανδός και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Ο τίτλος του πρωθυπουργού είναι "Taioseach" και ουχί "Prime Minister". Δεν μας φθάνουν τα δύσκολα ονόματά τους, μας αλλάζουν και τους τίτλους, για να μην τους αναγνωρίζουμε; Διαβάστε, παρεμπιπτόντως, τας περιπετείας του Κωνσταντίνου Καντακουζηνού, όταν πήγε να πουλήσει χαλιά εις το μεσαιωνικόν βασίλειον Κόννατ της Ιρλανδίας και γνώρισε τον βασιλέα Aedh mac Aedh Breifneach Ó Conchobair και άλλους (εις τα σχόλια εδώ - άσχετα με την ανάρτησιν, αλλά τότε μου 'ρθε, εντάξει;)

Υ.Γ.2: Επισκόπησις των σκληρών σχολίων του ιρλανδικού τύπου για την κυβέρνησιν της χώρας εδώ. Επιπλέον, το χθεσινοβραδινόν δελτίον ειδήσεων του Mega έπαιξε απόσπασμα του βίδεο (γύρω στο 04:30) και η κυρία Τρέμη τόνιζε πόσο στριμωγμένος ενεφανίσθη ο πρωθυπουργός από την πίεσιν του δημοσιογράφου. Ακριβώς όπως οι δικοί μας πολιτικοί εις τας δικάς της ερωτήσεις. Απόψε η κυρία Τρέμη θα αποκαλύψει ότι τας τελευταίας ημέρας έκανε εντατικά ιδιαίτερα μαθήματα εις τους Ιρλανδούς δημοσιογράφους, για να αποκτήσουν την μαχητικότητά της.

Υ.Γ.3: Αναμένω πρωτοσέλιδα γερμανικών εφημερίδων με φωτομοντάζ του Τζέιμς Τζόυς να κρατά μπίραν. Ή μήπως (λόγω μπίρας) δεν τους συμφέρει και πολύ τους Γερμανούς να κάνουν χυδαίον κράξιμον, όπως έκαναν με την Ελλάδα; Δεν πειράζει, κάπου αλλού θα βρουν να φορτώσουν την οικονομικήν δυσπραγίαν της Ιρλανδίας...

Υ.Γ.4: Ας μου λύσει κάποιος την εξής απορία: γιατί αι πρόωραι εκλογαί εν Ελλάδι είναι μπαμπούλας και συνώνυμον πτωχεύσεως, ενώ εν Ιρλανδία είναι δεδομένον ότι η κυβέρνησις (που δεν έχει καν υπογράψει το Μνημόνιον ακόμα) θα αναγκαστεί να κάνει εκλογάς, θα καταποντιστεί και  μέχρι και οι δανεισταί της χώρας (ΔΝΤ-ΕΕ) λέγουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τας εκλογάς;

Αφιερωμένον εις τους Ιρλανδούς (και τους Ιουδαίους δανειστάς τους):

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Η διεθνής καριέρα του Ιωάννου Η'

Ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Η' Παλαιολόγος εις το έργον "Η πομπή των Μάγων"
του Μπενότσο Γκότσολι (μπροστά του, με γυρισμένην την πλάτην εγώ,
ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός)
Ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός θα ξετυλίξει σήμερον το κουβάριον των αναμνήσεών του από την εποχήν των Παλαιολόγων και θα αποκαλύψει άγνωστας πτυχάς του ταξιδίου του αυτοκράτορος Ιωάννου Η' Παλαιολόγου εις την Ιταλίαν και τα παρασκήνια της συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας, με την οποίαν επανηνώθησαν η Ορθόδοξος και η Καθολική Εκκλησία. Πριν ξεκινήσω, να σημειώσω δύο πράγματα: 1) ότι, αν και η δράσις μου τοποθετείται εις την εποχήν του μπάρμπα μου, του Ιωάννου ΣΤ' (δηλαδή 100 χρόνια προ του Ιωάννου Η'), παρέμενα ενεργός, καθότι ήμουν ψηλά εις την επετηρίδα για την κατάληψιν του θρόνου (κάτι προσπάθειες του Μανουήλ Β' να αλλάξει η διαδικασία και να γίνεται διαγωνισμός μέσω ΑΣΕΠ δεν τελεσφόρησαν) και 2) ότι ο Ιωάννης Η' δεν ήτο ο μοναδικός βυζαντινός αυτοκράτωρ που έκανε summer promo tour εις το εξωτερικόν (περί του πατέρα του, Μανουήλ Β', και της δικής του διεθνούς καριέρας θα ομιλήσω προσεχώς).


Το έτος 1438 ο Ιωάννης Η' απεφάσισε να μαζέψει διαφόρους κοσμικούς και εκκλησιαστικούς αξιωματούχους και να πάμε όλοι μαζί εις την Ιταλίαν. Δεν μας απεκάλυψε αρχικώς τα σχέδια του και πολλοί ενόμισαν ότι θα πηγαίναμε για ψώνια  - αφήνω δε κατά μέρος τις παραγγελίες που είχαμε για δερμάτινα από την Φλωρεντία, για Gucci, Armani κτλ... Όταν όμως το πρωί της αναχωρήσεως συγκεντρωθήκαμε μπροστά στα πούλμαν που μας περίμεναν εις την είσοδον του Μεγάλου Παλατίου, για να μας πάνε εις το λιμάνι (ο τσίπης ο Ιωάννης Η' θα μας πήγαινε διά θαλάσσης), ο αρχηγός της αποστολής, δηλαδή ο αυτοκράτωρ (καθ' όλην την διάρκειαν της αποστολής κρατούσε ψηλά μια ομπρέλα για να μην τον χάνει το γκρουπ), μας εμοίρασε το πρόγραμμα και προς μεγάλη μας έκπληξιν είδαμε ότι δεν είχαμε ούτε μίαν ημέραν ελεύθερην για ψώνια, μόνο συζητήσεις με καρδιναλίους και θεολόγους και συναντήσεις με τον Πάπαν, βασιλείς και ευγενείς. Βέβαια ουδείς διεμαρτυρήθη, διότι ήμασταν όλοι ένας κι ένας: ο αυτοκράτωρ με την συνοδεία του, εγώ, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ Βου (μαζί με άλλους Πατριάρχες βου, δηλαδή Αντιοχείας, Ιεροσολύμων κτλ.), ο επίσκοπος Νικαίας (και μετέπειτα καρδινάλιος) Βησσαρίων, ο Επίσκοπος Εφέσου Μάρκος ο Ευγενικός, ο Γεώργιος Σχολάριος, ο φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων και διάφοροι άλλοι.
Μετά από μακρόν ταξίδιον καταλήξαμε εις την Φερράρα (ιδέα του Ιωσήφ Β' ήτο αυτή, διότι ήτο μέγας φαν της Φερράρι και νόμιζε ότι παράγεται εκεί - ήθελε μάλιστα να οδηγήσει και μονοθέσιον εις τα δοκιμαστικά). Αλλά δυστυχώς η πόλις δεν είχε τίποτα σπουδαίον: διαθέτει βεβαίως εξαιρετικά δείγματα αναγεννησιακής τέχνης, τα οποία όμως εμείς δεν είδαμε, διότι η Αναγέννησις περίμενε την επίσκεψίν μας για να ξεκινήσει. Και σαν να μην έφθανε αυτό, πλάκωσαν οι καρδινάλιοι με τα θεολογικά τους και άρχισαν να μαλώνουν με τον Μάρκον τον Ευγενικόν.

Με την ευκαιρίαν θα ομιλήσω για τους συμμετέχοντας. Ξεκινώ από τον Μάρκον: ευφημισμός είναι το "ευγενικός", διότι ο Μάρκος τους μπινελίκωνε όλους αγρίως. Θυμάμαι, επί παραδείγματι, πως, όταν τον έστηνα εις την ρεσεψιόν του ξενοδοχείου προ της νυχτερινής μας εξόδου εις τα οινοπνευματοποτεία της Εθνικής Οδού Φερράρας-Πάδοβας, έπαιρνε τηλέφωνον εις το δωμάτιόν μου και με έβριζε σκαιώς: "Γαμώ την μπανακόλα μου, κατέβα κάτω τώρα, μην σ' αρχίσω στα γαμοσταυρίδια". Ο Γεώργιος Σχολάριος ήτο ό,τι λέγει και το όνομά του: εις το πρωινόν π.χ., φρόντιζε η επιφάνεια του βιτάμ να ευρίσκεται πάντοτε εις την ιδίαν ευθείαν και εδίπλωνε τας πετσέτας του εις σχήμα τριανταφύλλου. Ο φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων ωνομάσθη ούτως από τους Ιταλούς, διότι εσαβούριαζε τους μπουφέδες με τας μακαρονάδας και τας πίτσας και είχε τρομάξει το μάτι τους.

Επειδή η πόλις της Φερράρας δεν είχε πολλές μπουτίκ για ψώνια, εζήτησα προσωπικώς από τον Ιωάννη Η' να πάμε εις την Φλωρεντίαν και έτσι αι συζητήσεις συνεχίσθησαν εκεί. Οι περισσότεροι ήθελαν να πάνε εις το Ντουόμο και εις το μουσείον Ουφίτσι να θαυμάσουν τα έργα τέχνης, ωστόσο διεπιστώθη ότι όλα τα μουσεία ήσαν ακόμη σχεδόν άδεια. Έτσι ο Ιωάννης Η' αποφάσισε να ποζάρει ως μονδέλον για τους πρώτους αναγεννησιακούς καλλιτέχνας: ξεκινήσαμε με γκεστ συμμετοχήν εις το έργον "Η πομπή των μάγων" του Benozzo Gozzoli (βλ. την εικόνα που κοσμεί την παρούσαν ανάρτησιν. Εγώ είμαι μπροστά από τον αυτοκράτορα, φοράω κόκκινον καπέλον και κεραμιδοκανελοκοραλοκόκκινο καλτσόν - ουχί, δεν έκανα πιάτσα εις την Piazza della Signoria). Θυμάμαι ότι ο αυτοκράτωρ είχε αποφασίσει για το πορτρέτον να βάλει τα μεταξωτά (και να φυσάει). Συνεχίσαμε με σχέδια διά τον Pisanello (μπορείτε να διαβάσετε και λεπτομέρειες για την μόδα που εισήγαγε ο Ιωάννης Η'). Επιπλέον, ο Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων μη έχοντας άλλον τρόπον να απασχοληθεί (τον είχαμε βάλει σε πρόγραμμα διαίτης Άτκινς) έκανε ιδιαίτερα σε μερικούς δυτικούς αναφορικά με την πλατωνικήν φιλοσοφίαν.

Ένα άλλο ζήτημα που αντιμετωπίσαμε ήτο η προσκύνησις του πάπα Ευγένιου Δ' από τον Ιωάννη Η'. Πάλι βρήκα την λύσιν: γνωρίζοντας την τσιγγουνιάν του Ιωάννου Η' (όπως όλοι οι πλούσιοι, του άρεσε να φορά μεταξωτά αλλά κυνηγούσε και την δεκάρα), όταν αι δύο αντιπροσωπείαι συνηντήθησαν, έριξα κρυφά μια χρυσήν λίραν και αμέσως φώναξα εις τον αυτοκράτορα δείχνοντας τα πόδια του Πάπα: "Τζώνυ, μια χρυσή λίρα!" Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την φράσιν μου, ο Ιωάννης ήτο ήδη στα τέσσερα. Το αποτέλεσμα ήτο δι' όλους ευτυχές: ο Ευγένιος Δ' ενόμισε ότι ο αυτοκράτωρ τον προσεκύνησε, αι αντιπροσωπείαι υπέγραψαν την ένωσιν των Εκκλησιών και ο Ιωάννης Η' εκέρδισε μίαν χρυσήν λίραν. Τώρα ξέρετε σε τίνος τας αόκνους προσπαθείας οφείλεται η πολυπόθητος Ένωσις.
Ο μόνος που δεν υπέγραψε ήτο ο Μάρκος ο Ευγενικός, διότι προέβαλε σθεναρά θεολογικά επιχειρήματα - προσωπικώς πιστεύω ότι ενευρίασε που δεν βρήκε αυτός την λίραν. Και όταν γυρίσαμε πίσω, έκανε κακόν χαμόν και ακύρωσε ουσιαστικώς την υπογεγραμμένην Ένωσιν.
Δεν πειράζει, εμένα μου έμειναν τα σουβενίρ από την Φλωρεντίαν: μολύβια Πινόκιο, μαγνητάκια για το ψυγείον και κρυστάλλινες σφαίρες με το Ντουόμο...

Ειμί Κωνσταντίνος ο συνοδός των συνοδικών και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.: Το ταξίδιον του Ιωάννου Η' ενέπνευσε αργότερα τον αδελφόν του Θωμάν Παλαιολόγον (τελευταίον δεσπότην του Μυστρά), ο οποίος κατέφυγε εις την Ιταλίαν και έγινε σούπερ σταρ. Ο αντίκτυπος της διεθνούς επιτυχίας των αδελφών Παλαιολόγων είναι και σήμερα ορατός εις τους εγχωρίους σελέμπριτις που αναζήτησαν και αυτοί την διεθνή καταξίωσιν: Άννα Βίσση, Δέσποινα Βανδή, Σάκης Ρουβάς, Κώστας Σόμερ κ.α.