Καλωσόρισμα

Εγώ, ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, οι κουροπαλάτιοί μου, οι πρωτοσπαθάριοί μου, οι λογοθέτες μου, η κυρα-Μαριγώ η πλύστρα μου και η Σβετλάνα η μασέζ μου (σιάτσου) σας καλωσορίζουμε εις το ιστολόγιόν μου.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Δημοψήφισμα ΙΙΙ (συμπεράσματα)

Φαίνεται πως το δημοψήφισμα θα γίνει το επόμενον χτύπημα (αγγλιστί: χιτ) του παρόντος ιστολογίου. Ήδη από τον Αύγουστον ασχολούμαι με το θέμα έχοντας γράψει για το πρώτον εν Ελλάδι δημοψήφισμα του 1862 και έχοντας καταθέσει σειράν καιρίων ερωτημάτων που θα έπρεπε να τεθούν προς δημοψήφισμα.
Η παρούσα ανάρτησις ωστόσο έχει την πρωτοτυπίαν ότι, στα πλαίσια της παράνοιας που επικρατεί, θα αναλύσει ένα δημοψήφισμα που δεν θα γίνει - όπως αντίστοιχα η ψήφος εμπιστοσύνης των βουλευτών είναι προς μίαν κυβέρνησιν που δεν εμπιστεύονται. 
Ο μπάρμπας μου, ο Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός, αφού εσήκωσε όλα τα λεφτά του από τις τράπεζες, ξεπούλησε όσο-όσο την ακίνητον περιουσίαν του, έστειλε τας χρυσάς του λίρας με τριαξονικόν εις την Γενεύην και έφυγε με ουάν-γουέι εισιτήριον για Μαϊάμι,  μου άφησε το παρακάτω σημείωμα (γραμμένο επί της υπέρδιπλης παπλωματοθήκης του), όπου επιχειρεί μιαν ψύχραιμον ανάλυσιν του ζητήματος.
Αντιγράφω:

"Αγαπητά μου παιδιά,
Αποφάσισα να φύγω από τη χώρα, διότι αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει πλέον σωτηρία. Η μοναδική ελπίδα, αυτό το δημοψήφισμα που οικτρά απέτυχε να δρομολογηθεί, χάθηκε: τώρα θα περιμένετε υπομονετικά την καταστροφή σας. Διότι αυτό το δημοψήφισμα ήταν ίσως η μοναδική ορθή κίνηση των τελευταίων 2 ετών και η μόνη που θα μπορούσε ίσως να σας γλιτώσει από τον αφανισμό. Έγινε όμως εντελώς ακατάλληλα, από άνθρωπο που είναι για άλλους ανίκανος, για άλλους πονηρός. Τους λόγους που τον οδήγησαν σ' αυτή την απόφαση δεν έχει μεγάλη σημασία πλέον να προσπαθήσω να τους υποθέσω.
Το δημοψήφισμα θεωρώ πως ήταν σωστή ιδέα αλλά εκ γενετής αποτυχημένη. Πρώτον, γιατί δεν κάνεις δημοψήφισμα όταν δεν έχεις πάρει ακόμα τα λεφτά. Και όντως, οι εταίροι μας μας εκβίασαν όπως ξέρουν πολύ καλά να κάνουν. Δεύτερον, γιατί δεν ξέρεις ακόμα με ακρίβεια για ποιο πράγμα μιλάς. Μιλάμε για μια "δανειακή σύμβαση", ενώ δεν έχει αποσαφηνιστεί τι περιεχόμενο θα έχει και τι μέτρα θα συνεπάγεται. Επομένως, το πιο λογικό θα ήταν να τεθεί θέμα δημοψηφίσματος αργότερα: 1) όταν θα έχουμε αφενός λεφτά για μερικούς μήνες ακόμα, άρα θα μπορεί να γίνει σε συνθήκες σχετικής ομαλότητας, και 2) όταν θα έχει αποσαφηνιστεί τουλάχιστον το πλαίσιο και οι απαιτήσεις της σύμβασης. Και επιπλέον το ανακοινώνεις έχοντας κάνει μια υποτυπώδη συζήτηση τουλάχιστον με το κόμμα σου - αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.

Παρά ταύτα, επιμένω: η ιδέα ήταν σωστή.
Φτάσαμε σε μια κατάσταση σχεδόν αδιέξοδη - θέλετε οι παλινωδίες της κυβέρνησης, θέλετε η ανικανότητά της, θέλετε άλλοι λόγοι, πάντως φτάσαμε εδώ. Δόθηκε μια ευρωπαϊκή λύση που άλλοι θεωρούν σωτήρια και άλλοι καταστροφική. Η συνέχεια θα ήταν ένα έργο που έχουμε ξαναδεί: νέο Μνημόνιο με ορίζοντα ώς το 2020 τουλάχιστον που συνεπάγεται νέα μέτρα, μέσα στη Βουλή οι βουλευτές να κλαίγονται πως αναγκάζονται πάλι να πάνε ενάντια στην πονοψυχιά τους, ο Παπανδρέου να κατεβαίνει από το όρος Σινά κρατώντας δυο πλάκες με τις 10 εντολές της Τρόικας, απ' έξω στο Σύνταγμα χάπενινγκς με ΜΑΤ και διαδηλωτές, η χώρα σε διάλυση, απεργίες, Αγανακτισμένοι, μούντζες, ο Σαμαράς να καταγγέλλει το νέο Μνημόνιο, ο Καρατζαφέρης να κάνει λογοπαίγνια, ο Φωτόπουλος να δηλώνει ότι θα προτάξει τα στήθη του για να προστατέψει τον παππού και την γιαγιά, Αυτιάς και Τράγκας, Mega και Σκάι, ο Βενιζέλος ως ψευδο-Δημοσθένης, ο Τσίπρας να λέει ότι είμαστε 11 εκατομμύρια και είναι 154 (ούτε καν), το ΠΑΜΕ να κυκλώνει τη Βουλή και να παίζει ξύλο με κάποιους που πάνε στην κηδεία της χώρας φορώντας μαύρα και άλλα τέτοια βαρετά.
Όλοι οι παραπάνω σκούζουν, διότι εμφανίζονται ως εκφραστές της πλειοψηφίας. Ο μόνος τρόπος όμως να μάθουμε τι πραγματικά θέλει η πλειοψηφία για το νέο Μνημόνιο είναι να την ρωτήσουμε. Όχι γενικά, αλλά συγκεκριμένα: υπάρχει ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας που συμφωνήθηκε με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το θέλετε ή όχι; Και να βγουν όλοι να εξηγήσουν τι σημαίνει το "Ναι" και τι το "Όχι". Συγκεκριμένα, ποιες οι συνέπειες της μιας επιλογής και ποιες της άλλης. Όχι αόριστα, "ένα άλλο μείγμα πολιτικής", "εκλογές τώρα για να ανατραπούν τα κόμματα του Μνημονίου", "φως στο τούνελ το 2015" και άλλες γενικότητες. Συγκεκριμένο ερώτημα και συγκεκριμένη απάντηση που θα δεσμεύει όποια κυβέρνηση έρθει στα πράγματα, είτε είναι η ΝΔ είτε το ΚΚΕ είτε το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών (Φύση-Κυνήγι-Ψάρεμα-Παράδοση). Και, καλώς ή κακώς, αυτό είναι το δάνειο, μ' αυτούς τους όρους φτάσαμε ώς εδώ και είμαστε μπροστά στην αποδοχή ή στην απόρριψή του. Πιθανόν μια άλλη κυβέρνηση να πετύχαινε καλύτερους όρους, πιθανόν αν γινόταν δημοψήφισμα από την αρχή να ήταν καλύτερα, αλλά δεν έγινε και είμαστε τώρα εδώ, μπροστά σε ένα δέμα που πρέπει να αποφασίσουμε αν θα ανοίξουμε ή όχι.
Και για πρώτη φορά ένας λαός καλείται να αποφασίσει για το μέλλον του τόσο καίρια. Κάτι που θεωρητικά θα έπρεπε να αποδεχθούν ακόμα και όσοι πιστεύουν ότι η απόρριψη του δανείου σημαίνει χρεοκοπία και απόλυτη καταστροφή. Αλλά αυτή είναι η δημοκρατία: αν δεν θέλει ο λαός να σωθεί, θα τον σώσει το παγκόσμιο σύστημα με το ζόρι; Μπορεί το "Όχι" στο δημοψήφισμα να σημαίνει παραίτηση της κυβέρνησης, πολιτική ανωμαλία, χρεοκοπία, έξοδο από το ευρώ ή ό,τι άλλο, αλλά θα είναι τουλάχιστον επιλογή των πολιτών - εκτός και αν αποδεχτούμε και επισήμως ότι κυβερνούν οι Γερμανοί, οι τράπεζες, οι αγορές και οι δανειστές, οπότε να μετονομάσουμε την "Ελληνική Δημοκρατία" σε "Γερμανικό Πασαλίκι της Νοτίου Βαλκανικής". Ένα "Ναι" σημαίνει: "τα κεφάλια μέσα, το βουλώνουμε, κομμένες οι απεργίες, οι μούντζες και το ξύλο στο Σύνταγμα, δουλεύουμε όλοι για να εφαρμοστεί στο ακέραιο η σύμβαση, μήπως βγούμε από το αδιέξοδο". Ένα "Όχι" σημαίνει: "ε-ε-ε, ο-ο-ο, πάρτε το Μνημόνιο και φύγετ' από δω - ουστ!" ή, σε πιο στρωτή γλώσσα: "αγαπημένοι μας δανειστές, αυτό που θέλετε να μας επιβάλλετε εμείς δεν το θέλουμε. Ή μας προτείνετε άλλη διέξοδο με καλύτερους όρους ή, αν δεν μπορείτε (ή δεν θέλετε, βρε αδερφέ), χρεοκοπούμε άμεσα, με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για εμάς και για εσάς".

Το σύστριγκλο που έγινε αμέσως μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος δείχνει πώς το παγκόσμιο και εγχώριο σύστημα δέχτηκε την ιδέα να εκφραστεί ο ελληνικός λαός επί συγκεκριμένου καίριου ερωτήματος (άρχισαν να σκούζουν τα ΜΜΕ, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί έπαθαν λαλά, ο Βενιζέλος, που υποστήριζε ένθερμα το δημοψήφισμα, αφού μπήκε ξαφνικά στο νοσοκομείο για να εξαφανιστεί προσωρινά από το προσκήνιο και να φάει μόνος του ο Παπανδρέου τα μούτρα του λόγω έντονου κοιλιακού άλγους, ανένηψε ως αντίπαλος του δημοψηφίσματος και εγγυητής της πολιτικής ομαλότητας, ο Σαμαράς που τάχα δεν ήθελε ούτε να ακούσει για Μνημόνιο 1 και 2, τώρα θέτει ως απαραίτητο όρο την ψήφιση του Μνημονίου 3, θέλοντας τα λεφτά αλλά όχι τα μέτρα που μας επιβάλλουν για να μας δώσουν τα λεφτά (σημείωσις Κ. Καντακουζηνού: θέλω κι εγώ λίγο από αυτό που παίρνει), σύσσωμη η αντιπολίτευση τάχθηκε κατά του δημοψηφίσματος και υπέρ των εκλογών, οι αγορές κατέρρευσαν και άλλα ωραία). 
Δεν θέλουν όλοι αυτοί το δημοψήφισμα, διότι λένε πως είναι πολωτικό και διχαστικό. Είναι. Αλλά κάθε κρίσιμο ερώτημα είναι διχαστικό: καλούμαστε να επιλέξουμε είτε το ένα είτε το άλλο, τρίτη επιλογή δεν έχει. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι τους ενοχλούν τόσο οι διχαστικές επιλογές. Αλλού κολλάνε όλοι τους: ότι το δημοψήφισμα σημαίνει πως για το δάνειο θα αποφασίσει ο λαός και όχι αυτοί καθώς και ότι η επιλογή συνεπάγεται ευθύνη όλων (για την επιλογή και την ευθύνη γράφει στο Είτε/Είτε ο Κίρκεγκωρ).


Θα σταθώ ειδικά σε ένα σημείο, διότι δείχνει, νομίζω, εναργώς πώς λειτουργεί όλο το σύστημα: ακόμα και η κοινοβουλευτική μας Αριστερά δεν θέλει το δημοψήφισμα, αλλά προτιμά εκλογές. Το δημοψήφισμα, πάγιο αίτημά της, ξαφνικά γίνεται επικίνδυνο: αφενός μας θέτει προ των ευθυνών μας και αφετέρου απειλεί άμεσα το πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Γίνεται δηλαδή ένας τόσο αποτελεσματικός αερόσακος, που θα έκανε περήφανο κάθε Γερμανό κατασκευαστή: υπάρχει για να εκφράζει τη διαφωνία κόσμια και εντός του πολιτικού συστήματος, υπάρχει για εκτόνωση, για να νιώθει ο αδικημένος ότι κάπως εκπροσωπείται, για να παραμείνει πειθήνιος και για να μην καταφύγει σε ακραίες επιλογές. Πιο πρακτικά: το δημοψήφισμα είχε πολύ μεγάλες πιθανότητες να συγκεντρώσει ένα "Όχι" - αυτό ακριβώς που ζητά εδώ και δύο χρόνια η Αριστερά. Επομένως ο βασικός της στόχος, η έξοδος από το Μνημόνιο, θα είχε επιτευχθεί. Αντίθετα, οι εκλογές δεν θα της δώσουν παρά ένα ποσοστό λίγο υψηλότερο από το σημερινό και σίγουρα όχι την πλειοψηφία, ώστε να μπορέσει να επιβάλει αυτή την άλλη πολιτική που θα μας βγάλει από το Μνημόνιο. Τι από τα δύο λοιπόν θα ήταν προτιμότερο αυτή τη δεδομένη στιγμή; Δημοψήφισμα ή εκλογές; Ο αφελής ψηφοφόρος της Αριστεράς θα απαντούσε: "μα φυσικά δημοψήφισμα, διότι το ΟΧΙ που θα υποστηρίξει η Αριστερά θα εκφράσει πολύ περισσότερους από τους πιθανούς ψηφοφόρους της στις εκλογές. Έχοντας όμως κερδίσει το δημοψήφισμα, μπορεί μετά να προσβλέπει και σε υψηλότερα ποσοστά στις επόμενες εκλογές". 
Λάθος, χάσατε.

Από τις τελευταίες εξελίξεις ελπίζω να πήραμε όλοι ένα μάθημα: ότι όλοι είναι μέρος του συστήματος, ακόμα και όσοι το καταγγέλλουν. Για τη διπρόσωπη ΝΔ, που εκ του ασφαλούς το παίζει αντιμνημονιακή και μόλις στριμωχτεί τσιρίζει να ψηφιστεί το νέο μνημόνιο (χωρίς τα μέτρα - γιατί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι του λαϊκισμού), δεν το συζητώ: κυβέρνησε 5 χρόνια και ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε. Αλλά βλέπει κανείς ότι μπροστά στον κίνδυνο απόρριψης του δανείου ακόμα και το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δημοκρατική Αριστερά που είπαν τρανταχτό ΟΧΙ στο Μνημόνιο, προτιμούν την light λύση των εκλογών, ώστε να συνεχίσουν την εκ του ασφαλούς κριτική, χωρίς όμως να φέρουν ευθύνη για τις εξελίξεις. Ακόμα και οι Αγανακτισμένοι που θα έπρεπε να έχουν κατακλύσει τους δρόμους στηρίζοντας το δημοψήφισμα, πού είναι τώρα; Αποδείχτηκε ότι ακόμη και η Αγανάκτηση γίνεται εκ του ασφαλούς και μόνον όταν δεν συνεπάγεται άμεση ευθύνη.

Αγαπητά μου παιδιά, ελπίζω να το καταλάβατε πια: είστε μόνοι.


Υ.Γ.1: Διαβάζω ότι το 70% των Ελλήνων λέει όχι στο δημοψήφισμα. Αν το ποσοστό είναι πραγματικό, το ερμηνεύω ως άρνηση της (άμεσης) δημοκρατίας, για την οποία υποτίθεται ότι κόπτεται η φιμωμένη πλειοψηφία. Άσε, καλύτερα να παραμείνω Αγανακτισμένος με τα νέα μέτρα και το νέο Μνημόνιο - άντε το πολύ καμιά απεργία και πορεία στο Σύνταγμα. Για ατομική ευθύνη είμαστε τώρα;
Υ.Γ.2: Άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμένα την κατάσταση, μου λένε ότι πρέπει οπωσδήποτε να αρνηθούμε τη νέα συμφωνία, όπως έπρεπε να κάνουμε και με τις προηγούμενες. Μου λένε ότι η Ελλάδα θα καταρρεύσει κάποια στιγμή ούτως ή άλλως υπό το βάρος των χρεών, της ύφεσης και των ελλειμμάτων της και θα αναγκαστεί να βγει από το ευρώ. Όλες οι προβλέψεις (πρωτογενή πλεονάσματα, χρέος 120% το 2020 κτλ.) είναι αστείες, όπως ήταν και οι προβλέψεις εκείνου του αστείου τύπου που έλεγε ανέκδοτα για έξοδο στις αγορές το 2011. Αυτό το ξέρουν οι Γερμανοί - και μάλλον και οι δικοί μας. Αν πούμε ΟΧΙ τώρα, η απειλή άμεσης κατάρρευσης θα συμπαρασύρει τους πάντες μαζί μας, επομένως υπάρχει ένα ενδεχόμενο να σπεύσουν να δώσουν μια γενναία λύση που πραγματικά θα συμφέρει πρώτα εμάς. Αυτό φάνηκε προχθές: αν η λέξη "δημοψήφισμα" κόστισε 2 τρισ. στα χρηματιστήρια, η πραγματική χρεοκοπία πόσο θα κοστίσει; Αυτή είναι η μεγάλη μας δύναμη, ότι η καταστροφή μας συνεπάγεται (ακόμα) τη δική τους. Αν πούμε ΝΑΙ, θα επιβιώσουμε μερικά χρόνια ακόμα, όσο χρειάζεται ώστε τα ξένα δάνεια να αποκτήσουν σταδιακά ασφάλειες επί της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, ώστε να μπορέσουν να την κατασχέσουν, όταν δεν θα μπορούμε να τα αποπληρώσουμε: επομένως, όταν σε 4-5 χρόνια γίνει η αναπόφευκτη χρεοκοπία, θα είμαστε στη θέση που θα είμαστε αν πούμε τώρα το ΟΧΙ, με τη διαφορά ότι τότε θα είμαστε και χρεοκοπημένοι και εντελώς ξεπουλημένοι. Με δυο λόγια: το δίλημμα δεν είναι αν θα χρεοκοπήσουμε και αν θα εξαθλιωθούμε, αλλά το πότε θα γίνει αυτό και τι θα σώσουμε από την περιουσία μας..
Υ.Γ.3: Αν νομίζετε ότι είτε έτσι είτε αλλιώς θα εξακολουθείτε τα επόμενα χρόνια να πίνετε με την άνεσή σας καπουτσίνο με 5 ευρώ, να αγοράζετε το νέο iPhone και τα νέα παπούτσια που βλέπετε στη βιτρίνα, να πηγαίνετε τριήμερα στη Ρώμη και διακοπές στη Σαντορίνη, όπως κάνατε τα προηγούμενα χρόνια, είστε γελασμένοι. Αγοράστε κανέναν τενεκέ λάδι καλύτερα.
Υ.Γ.4: Είναι προφανές ότι αυτό που απασχολεί όλη την Ελλάδα αυτές τις μέρες, δηλαδή ποιος θα είναι ο επόμενος αχυράνθρωπος που θα τοποθετηθεί στο γραφείο που απ' έξω γράφει "Πρωθυπουργός", δεν με αφορά."



UPDATΕ: Ο μπάρμπας μου βρήκε τούτο εδώ και μου το έστειλε με ιδιόχειρην αφιέρωσιν προς όλους σας.

18 σχόλια:

  1. Αγαπητέ αδελφέ, δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει τους “Aδελφούς Καραμαζόφ”. Σε αυτό το διήγημα υπάρχει μια φοβερή ιστορία. Ο χριστός, λέει ο Ντοστογιεφσκι, εμφανίζεται την εποχή της αντιμεταρρύθμισης στην Ισπανία, όπου η ιερά εξέταση επιτελεί το φριχτό έργο της. Ο Ιεροεξεταστής διατάζει την σύλληψη του Χριστού, λέγοντάς του:

    “Όχι, εμείς αγαπάμε και τους αδύναμους. Είναι διεφθαρμένοι και επαναστάτες μα τελικά αυτοί ίσα ίσα είναι που θα γίνουν υπάκουοι. Θα μας θαυμάζουν και θα μας θεωρούν θεούς τους, γιατί μπήκαμε επί κεφαλής τους και δεχτήκαμε το βάρος της ελευθερίας που εκείνοι τη φοβήθηκαν και να: κυριαρχούμε πάνω τους, τόσο ανυπόφορο θα τους είναι στο τέλος να είναι ελεύθεροι!... Δεν υπάρχει πιο ακατάπαυστη και πιο βασανιστική φροντίδα για τον άνθρωπο, όταν μένει ελεύθερος, παρά πώς να βρει όσο γίνεται γρηγορότερα κάποιον να προσκυνάει."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγώ πάντως ξεσκίστηκα στις αγορές αυτές τις μερς και θα πάρω και το αηφον το νέο
    γιατί μετά πάπαλα
    πανε α ακριβά βρακιά από Αμερική
    \αμε τι νόμιζες? ατθις θα φόραγα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απλή ερώτησις...γιατί δεν ακολουθείτε Μεγαλειότατε τον Μπάρμπαν σας εις Μιάμιον; Εν πολλά ωραίο που λένε και στη Μαρτυρικήν Μεγαλόνησον...και έχει και τον Dexter!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ψαχνω να βρω τη λέξη σύστριγκλον στη μεσιωνική γραμματεία, αλλά πουθενα...

    Αχ αυτος ο θείος...σα να τα λέει καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιτέλους. Η κατάσταση σε απλή ελληνιστική κοινή για να την καταλαβαίνουμε κι εμείς οι ανίδεοι περι πολιτικών...Ωραίος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Αναρχοφιλελεύθερε (ωραίος συνδυασμός, παρεμπιπτόντως - ξέρετε αν βγαίνει και σε Τροτσκιθατσερισμό;), αν σκοπός σας είναι να πάμε στοίχημα αν ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι ο Μέγας Ιεροεξεταστής, δεν πέφτω στην παγίδα, διότι θα χάσω.

    Αγαπητέ άσωτε, ανταλλάσσω το νέο iPhone σας με μισό κιλό αλεύρι. Νομίζω πως δεν θα βρείτε καλύτερη προσφορά.

    Αγαπητέ Zero Point, έχετε λυσσάξει όλοι μ' αυτόν τον Dexter. Αν δεν κάνω λάθος είναι σίριαλ κίλερ - χμ, μήπως να τον κάνουμε υπουργό να κάνει καλύτερα τη δουλειά;

    Αγαπητή Coula, το "σύστριγκλον" είναι αμάρτυρος τύπος ως βυζαντινή σλανγκ.

    Αγαπητέ Ερμή, καλά, μην δένετε και κόμπον την ανάλυσιν: αν μου προτείνουν υπουργείον, θα την αλλάξω κι εγώ σαν τον κ. Οικονόμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και serial killer και μπάνικος μεγαλειότατε...στην προοπτική υπουργού συνυπογράφω...θα τόλμαγα και τη θέση του αντιπροέδρου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. majestad, o Mπάρμπας σας έχει απόλυτον δίκαιον. Θα του πρότεινα να πάρει ολίγον ποπ-κορν και να χαζέψει τα όσα ιλαρο-τραγικά συμβαίνουν στην καχεκτική ελληνική δημοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έχει δίκιο ο μπάρμπας αγαπητέ Κωνσταντίνε. Ελπίζω εσείς να παραμείνετε εις τον χώρον να λέμε και καμιά κουβέντα με την αριστοκρατία βρε αδελφέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. έλα να παραλάβεις ρο υπουργείο σου
    η χωρα περνα δύσκολες στιγμές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άνακτα, λόγω φόρτου εργασίας στην εφημερίδα αδυνατώ τέτοια ώρα να διαβάσω το κείμενο. Θα επανέλθω. Άλλωστε σας είναι γνώριμο όλο αυτό που κάνω. Δεν τα διαβάζω ποτέ μια κι έξω!
    Μόνον τα του θείου σας διάβασα και πολύ καλά τα λέει.
    Επίσης να προσθέσω ότι εκτός από το σύστριγκλον που δεν βρίσκει η Coula εγώ δεν βρίσκω το χάπενινγκς και το λαλά.
    Θα επανέλθω δια τα ΥΓ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητή Αππωμένη, αφήστε τα βογκητά και στείλτε κανένα κυβικό μέτρο φυσικό αέριο προς τα εδώ μπας και βγάλουμε τον χειμώνα.

    Αγαπητέ Zero Point, ωραία κριτήρια έχετε: μήπως το επόμενον υπουργικόν συμβούλιον να συμπέσει με τον διαγωνισμό Miss και Mister Hellas;

    Αγαπητέ apos, δεν ξέρω αν πιάνουν Mega και Σκάι στο Μαϊάμι, διότι ΑΝΤ1 Satellite και ERT World δεν αρκούν.

    Αγαπητή Ηώς, η μοίρα μού έταξε να μείνω και να πεθάνω εδώ, μαζί με όλην την πλεμπαρίαν.

    Αγαπητέ άσωτε, σας απάντησα εκεί. Υπουργείον θα δεχθώ να αναλάβω στην μεθεπομένην κυβέρνησιν, αυτήν του Μαρμαρωμένου Βασιλιά (ή μήπως θα έχουμε πάει ακόμα πιο πίσω ως χώρα;)

    Αγαπητή Αθηνά, κανονίστε να μου γράφετε ένα σχόλιο/εβδομάδα για κάθε ένα από τα υστερόγραφά μου.
    Είπαμε, βυζαντινή σλανγκ των ανακτόρων. Και πού να ακούγατε την Ζωή την Πορφυρογέννητη, τι έλεγε ο στόμας της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ενώ μέχρι στιγμής, τα υπουργικά έχουν πάρει βιογραφικά από την MENSA!!!! Δίκιο έχετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΥΓ.1 Ένα δημοψήφισμα την παρούσα στιγμή με αφήνει παγερά αδιάφορη.
    ΥΓ.2 Ποια περιουσία;
    ΥΓ.3 Τι είναι το iPhone;
    ΥΓ.4 Να γίνονται τέτοια να γίνονται, για να έχω δουλειά!

    Το update με καταρράκωσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ Zero Point, η σημερινή επιλογή Αδώνιδος Γεωργιάδου και Μάκη Βορίδη και η παραμονή του Θεοδώρου Παγκάλου κ.α. σας διαψεύδει.

    Αγαπητή Αθηνά, δημοψήφισμα; Ah, this? Last year...
    Η περιουσία του ελληνικού δημοσίου υπολογίζεται σε μερικές εκατοντάδες δισ. ευρώ.
    Το iPhone είναι ένα άχρηστον αντικείμενον που πασάρεται ως απαραίτητον. Σας την TV ένα πράγμα.
    Δουλειά πάντοτε θα έχετε: δεν είδατε τι έγινε αυτές τις μέρες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. άργησα λίγο να τα διαβάσω, αλλά πόσο χαίρομαι με αυτά που διάβασα! επιτέλους λίγη κοινή λογική (κοινή είπα!? δεν ήθελα να σας προσβάλω μεγαλειώτατε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι σεκρετικοί νοτάριοί μου θα παραλάβουν το σχόλιόν σας