Mémoires de Paris

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός επέστρεψε από το ταξίδιόν του εις Παρισίους. Όπως εφάνη από την πρώτην στιγμήν, ήτο και τούτο ένα ταξίδιον γεμάτον συγκινήσεις, δεδομένης της συνυπάρξεώς του εις το αεροπλάνον με τον κ. Πάγκαλον (ήδη εις τα σχόλια της προηγουμένης αναρτήσεως σκέπτομαι να ανοίξω γραφείον ταξιδίων που να οργανώνει εκδρομάς ακολουθώντας Έλληνες πολιτικούς).

Εννοείται φυσικώς πως δεν έμεινα εις τας Βερσαλλίας, αφενός διότι εκεί μένουν δευτεράντζες βασιλείς και αφετέρου γιατί πήγα ινκόγκνιτο (άλλωστε δεν είμαι κανένα λιμάρι να μου λείπουν τα παρισινά ανάκτορα, αφού έχω ήδη μείνει εις το Λούβρον). Ωστόσο το γεγονός της επισκέψεώς μου διέρρευσε, όπως διεπίστωσα όταν επήγα εις θέατρον της γαλλικής πρωτευούσης, όπου μάλιστα οι άνθρωποι του θεάτρου με ανεγνώρισαν και μου έδωσαν κεντρικήν θέσιν εις το κεντρικόν θεωρείον (σημείωσις: για να κερδίσουν σειράς, έχουν φτιάξει τας θέσεις των γαλλικών θεάτρων αποκλειστικώς για ανθρώπους έως 1,50 ύψος, επομένως τα υπόλοιπα 35 εκατοστά μου εδεινοπάθησαν). Παρόλο που ο λαός αρχικώς έκανε πως δεν με αντελήφθη, εις το τέλος της παραστάσεως δεν άντεξε άλλο και με εχειροκρότησε με ενθουσιασμόν - pour information, είδα τον μονόλογον του Bernard-Marie Koltès "Η νύχτα μόλις πριν από τα δάση" με τον Romain Duris σε σκηνοθεσίαν Patrice Chéreau.

Χαρούμενος από τας εκδηλώσεις λατρείας των Γάλλων αναγνωστών του παρόντος ιστολογίου, επήγα την επομένην εις μουσείον το οποίον δεν είχε τύχει να επισκεφθώ κατά το παρελθόν: το Musée des arts et métiers (ας πούμε Μουσείον Εφευρέσεων). Εξαιρετικώς ενδιαφέρον, τόσον που απεφάσισα να δωρίσω δύο από τα οχήματά μου:

Η ως άνω γουρούνα ενδείκνυται για διακριτικάς μετακινήσεις εις αθηναϊκά πεζοδρόμια με ανάγλυφον που προσομοιάζει εκείνον του πλανήτου Άρεως. Η δυνατότης της να κυκλοφορεί επάνω εις παρανόμως σταθμευμένα οχήματα και δίκυκλα την καθιστά εξαιρετικώς πρακτικήν.

Για πιο επίσημες μετακινήσεις όμως συνήθως προτιμώ αυτοκίνητον - ουχί βεβαίως κάποιο από τα συνηθισμένα του νεοπλουτέ ελληναριού, τύπου Μερτσεντέ, Καγιέν (και δεν εννοώ το πιπέρι), Λέξους κτλ. αλλά κάτι σικ ως αυτό εδώ, το οποίον συνδυάζει την τεχνολογίαν της αυτοκινήσεως με το ρετρό του κάρου:

Οι υπεύθυνοι του Μουσείου ευγνώμονες μού έκαναν με την σειράν τους ορισμένα δώρα: όταν τους ενημέρωσα για την τραυματικήν εμπειρίαν της πτήσεώς μου με τον κύριον Πάγκαλον, μου προσέφεραν ασφαλή επιστροφήν εις την business class του ακολούθου μηχανικού πτηνού:

Επιπλέον με εφοδίασαν με το απόλυτον εργαλείον: πρόκειται περί επαναληπτικής φωτογραφικής μηχανής με ιδιάζον ντιζάιν. Προειδοποιώ λοιπόν τους εγχωρίους πολιτικούς, δημοσιογράφους, τηλεοπτικούς αστέρας και λοιπούς σελέμπριτις ότι ο φακός της μηχανής και συνακολούθως του ιστολογίου του Κωνσταντίνου Καντακουζηνού θα είναι στραμμένος επάνω τους εις κάθε τους βήμα. Και δηλώνω ότι δεν θα διστάσω να πατήσω την επαναληπτικήν σκανδάλην μέχρι να τους εξοντώσω διά της γελοιοποιήσεως:

Ειμί Κωνσταντίνος ο Γάλλος εφευρέτης και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Έκανα και ψώνια, αλλά δεν αναρτώ φωτογραφίας, διότι θα πέσει η σελίς του ιστολογίου μου.

Υ.Γ.2: Επίσης πήγα και εις έκθεσιν του Mondrian (δεν το λέγω όμως εις τον μπάρμπα μου, τον Ιωάννη ΣΤ', διότι θα μου πει ότι αυτό δεν είναι τέχνη αλλά εφαρμοσμένες θεωρίες). Πάντως, σκέπτομαι ότι κακώς επήγα: αν επιθυμώ παλαβομάραν και απαλεψιάν, δεν χρειάζεται να πάω μέχρι το Pompidou: αι αναρτήσεις μου με καλύπτουν πλήρως.