Συνέντευξη με έναν βρικόλακα

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός έχει καιρόν να σχολιάσει πρόσωπα της επικαιρότητος, διότι ήτο απησχολημένος με την ινδικήν τέχνην. Επιστρέφων όμως εις το αγαπημένον του άθλημα (το κράξιμον) θα ασχοληθεί σήμερον με έναν καλλιτέχνην, τον κύριον Πάνον Μουζουράκην, γνωστόν ηθοποιόν (;) και τραγουδιστήν.

Διαβάζω λοιπόν εις συνέντευξίν του ότι μέχρι τα 25 του νόμιζε ότι είναι βρικόλακας: ότι είναι αθάνατος και δεν μπορεί να πάθει τίποτα. Να σχολιάσω τας ανοησίας με τας οποίας ο καθένας νομίζει ότι προκαλεί εντύπωσιν ή να το αφήσω; Αν και μου αρέσει να χτυπάω αλύπητα τα άτυχα θύματά μου και μετά να τους ρουφώ το αίμα (663 ετών είμαι, οπότε ολίγον 0 ρέζους θετικόν το δικαιούμαι, νόμιζω), το αφήνω, για να πάω παρακάτω που έχει περισσότερον ζουμί (μην ρωτήσετε τι ζουμί, γιατί θα πάτε γυρεύοντας...) Το μόνον που θα είπω είναι ότι ελπίζω μέχρι τα 50 του να μάθει ότι βρικόλακας και αθάνατος δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Συνεχίζει να μας βομβαρδίζει με υψηλήν διανόησιν, λέγων ότι ο καθένας έχει μέσα του τον Χριστό και τον Χίτλερ ("Χίλτερ" γράφει, αλλά θα φανώ μεγαλόψυχος και δεν θα το σχολιάσω θεωρώντας το ως βρομοδουλειάν του δαίμονος του τυπογραφείου - ή μήπως πρέπει να είπω "του βρικόλακος του τυπογραφείου";) Με αφορμή αυτήν την δήλωσιν, έκανα ενδοσκόπησιν και ιδού τι βρήκα μεταξύ άλλων (τα άλλα είναι πίτσαι και μπιρόνια): τον Πεισίστρατον και τον Στράτον Διονυσίου, τον Βούδαν, τον Κούδαν, τον Ιησούν και τον Ιούδαν, τον Κούγιαν και τον Βούγιαν, τον Ταμερλάνον και τον Γερουλάνον, τον Ηλιογάβαλον και τον Λάκην Γαβαλάν, τις αδελφές Μπρόγερ και τον Αδόλφον Μπάγιερ, τον Ιουστινιανόν και τον Ιανόν, τον Ανδρέαν Λασκαράτον και την Ιουλίαν Αλεξανδράτου, τον Μοντεζούμα και τον Τζέικομπ Ζούμα, τον Γκρεγκ Αράκι, την Δέσποιναν Μοιραράκην και τον Πάνον Μουζουράκην (τον έχω εις το αίμα μου τελικώς...)

(Δημοσκόπησις προς τους αγαπητούς αναγνώστας: εσείς πόσα και ποία πρόσωπα βρήκατε εντός σας σήμερον;)

"Δεν θέλω να γίνω ένας τραγουδιστής απλώς για να βγάζω γκόμενες" δηλώνει και αμέσως μετά μας περιγράφει πώς έβγαλε γκόμεναν την Μαρίαν Σολωμού (ως τραγουδιστής πάντοτε).  Βράζει το αίμα του... Εκτός λοιπόν από τον συγκλονιστικήν επαφήν με την πραγματικότητα, τον χαρακτηρίζει και η συγκλονιστική συνέπεια λόγων και έργων.

Καταλήγει η παρουσίασις της συνεντεύξεως (φαντάζομαι ότι η πλήρης συνέντευξις θα είναι αστείρευτος πηγή σχολιασμού): "αν κάναμε όλοι μας μόνο ένα παιδί, σε 50-100 χρόνια θα ήμαστε ο μισός πληθυσμός, άρα θα υπήρχαν περισσότερες θέσεις εργασίας και θα επαρκούσαν οι πόροι της φύσης". Ο σύγχρονος Τόμας Μάλθους (ελληνιστί Πάνος Μουζουράκης) προτείνει την έξοδον από το Μνημόνιον μέσω εγκράτειας και σεξουαλικής αποχής. Ενθουσιασμέναι αι αρχαί της κινεζικής πόλεως Puning είναι έτοιμαι να εφαρμόσουν τας προτροπάς του Έλληνος οικονομολόγου και θα επιβάλουν υποχρεωτικήν στείρωσιν εις 10.000 κατοίκους. Το μέτρον αναμένεται να εφαρμοσθεί μετά τας δημοτικάς εκλογάς εν Ελλάδι, προκειμένου να μειωθεί η ανεργία - δεν ανακοινώνεται ακόμη επισήμως, για να μην χυθεί αίμα, αλλά η κυβέρνησις αφήνει το θέμα να διαρρεύσει από τα επίσημα χείλη του κυρίου Μουζουράκη.

Επιμύθιον πρώτον: Καλύτερα βρικόλακας.
Επιμύθιον δεύτερον: Σιγά τα αίματα...!

Ειμί Κωνσταντίνος ο βρικόλακας και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Προτείνω εις τον γνωστόν ηθοποιόν (δεν το σχολιάζω, διότι θα μου ανέβει το αίμα στο κεφάλι) κύριον Μουζουράκην να ανεβάσει το δράμα του Αργύρη Εφταλιώτη "Ο βουρκόλακας".

Υ.Γ.2: Ο ακόλουθος λυκάνθρωπος (αγγλιστί werewolf) αφιερούται εις τον βρικόλακαν της ημέρας: