Αγανάκτησις

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός έφιππος ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων ηγείται λαού, στρατού και κλήρου (διακρίνεται ο αγανακτισμένος μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος) και παρουσιάζει εις τον πρωθυπουργόν Γ. Παπανδρέου τα αιτήματα των Αγανακτισμένων (ο πρωθυπουργός και πολλοί Αγανακτισμένοι φορούν φέσι λόγω των χρεών)

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός δεν έχει πάει ακόμη εις το Σύνταγμα, διότι ευρίσκεται ακόμη εκτός Αθηνών. Έκανα όμως ένα πέρασμα από τον εν Θεσσαλονίκη Εκρού Πύργον (εγώ τον ήξερα Λευκόν το 1348 που πήγα τελευταία φορά, αλλά από τότε έχουν να τον ασβεστώσουν), ωστόσο υποψιάζομαι ότι άλλη είναι η χάρις του Συντάγματος: εκεί τουλάχιστον μπορείς να μουντζώσεις και κανέναν βουλευτή, ενώ εις τον Εκρού Πύργον μόνον τους ποδηλάτας που παρολίγον να με δολοφονήσουν εμούτζωσα (από τον ζήλον τους εις την ποδηλασίαν ήτο προφανές ότι επρόκειτο περί φανατικών Ζηλωτών, θανασίμων εχθρών του Ιωάννου ΣΤ' κατά τον εμφύλιον του '40  - του 1340 εννοώ). Μπορεί λοιπόν ακόμη να μην έχω κατεβεί εις το Σύνταγμα, ωστόσο επειδή είμαι μετρ εις τον χειρισμόν του χρόνου, θα σας περιγράψω ως ιστορικόν γεγονός τι θα συμβεί έτσι και αποφασίσω να κατέβω:

Κατόπιν προσκλήσεως να κατεβούμε όλοι εις τας πλατείας που απηύθυνε ο πνευματικός πατήρ των μπλόγκερ, μητροπολίτης Αμβρόσιος (μάλλον ο εν λόγω θα ενεθυμήθη ωραίας στιγμάς μαζικού αγώνος), ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός εγκαταστάθηκε μονίμως εις την πλατείαν Συντάγματος (θα πρέπει πάντως κάποτε να κάνω ειδικόν αφιέρωμα εις το συγκεκριμένον ιστολόγιον, διότι έχει πολύ ψωμί). Η αυτοκρατορική σκηνή ήτο στημένη με όλα της τα λάβαρα εις την πλέον καίριαν οχυρωματικήν θέσιν (μπροστά από τα Μακντόναλντς), προκειμένου να ελέγχει όλα τα στρατηγικά σημεία της πλατείας: Μακντόναλντς, Έβερεστ, Πίτα Παν, Πάμπλικ κτλ. - διότι το πλέον σημαντικόν είναι ο ανεφοδιασμός εις τρόφιμα και καφέδες. Ο Κωνσταντίνος, μόλις ετελείωσε το "Πολύ μπλα-μπλα" -και λίγο πριν ξεκινήσει το "Αξίζει να το ζεις"- είπε να κάνει διάλειμμα και να βγει από την σκηνήν του για να ξεμουδιάσει ενώσει την φωνήν του με τα δίκαια αιτήματα των διαδηλωτών. Και εκεί άρχισαν αι παρεξηγήσεις: βλέποντας ισπανικάς σημαίας και κάτι συνθήματα εις την ισπανικήν ενόμισε ότι επρόκειτο για διαμαρτυρίαν οπαδών της Ρεάλ, αλλά μόλις πήγε να πει κάτι εις τα ισπανικά ("perdón" συγκεκριμένως - υπάρχει σχετικόν ηχητικόν ντοκουμέντον), το πλήθος, περνώντας με μάλλον για Ισπανόν αντιπρόσωπον των Indignados, άρχισε να φωνάζει "εσένα θέλουμε" (α, συγγνώμη: αυτό είναι από άλλη διαδήλωση στο Σύνταγμα).

Τέλος παντων, επειδή πάντοτε είμαι θετικός εις τας εκδηλώσεις θαυμασμού του πλήθους, εδέχθην να αναλάβω την ηγεσίαν του κινήματος και αμέσως ωργάνωσα δράσεις (χμ, αυτό ακούγεται ολίγον τι πασοκικόν): αρχικώς εστήθη ένα μεγάλο πανό με το κεντρικόν αίτημα των διαδηλωτών (ΡΕ ΟΥΣΤ), ώστε να είναι ορατόν από τους δορυφόρους. Κατόπιν συνετάγη λίστα με τα υπόλοιπα αιτήματα και συγκεκριμένως με τι έχει αγανακτήσει ο καθένας (ολίγον τι δύσκολον, διότι δεν είχαν όλοι την ίδιαν αγανάκτησιν και έπρεπε να επιλέξω τα καλύτερα):

Να φύγει το Μνημόνιο - να φύγει ο Παπανδρέου - να φύγει και ο Σαμαράς - η Παπαρήγα να φύγει; Να φύγει κι αυτή! - να φύγουν γενικώς οι πολιτικοί - να φύγουν οι εργοδότες - να φύγει το ΔΝΤ - να φύγουν οι Ευρωπαίοι - να φύγει ο καπιταλισμός - όχι, φύγουν οι κομμουνιστές - να φύγουν οι κλέφτες - να φύγουν οι μετανάστες και όσοι μείνουν να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης - όχι, να φύγουν οι ρατσιστές και να νομιμοποιήσουμε όλους τους μετανάστες - να φύγουν οι φοροφυγάδες - να φύγουν οι αγρότες που πήραν παράνομες επιδοτήσεις - να φύγουν οι υπάλληλοι που κάνουν πλασματικές υπερωρίες - να φύγουν οι νοσηλευτές που διορίζονται για 3 χρόνια στα νοσοκομεία και μετά κάνουν μετατάξεις σε παιδικούς σταθμούς και τα νοσοκομεία μένουν συνεχώς χωρίς νοσηλευτές, για να γίνουν νέες προκηρύξεις και να γίνουν νέες μετατάξεις - να φύγουν οι γιατροί που παίρνουν φακελάκια - να φύγουν οι κρατικοδίαιτοι (χμ, αυτό μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτούμε) - να φύγουν τα "τραπεζάκια" από τα Πανεπιστήμια -  όχι, να φύγει η ελίτ των πανεπιστημίων - να φύγουν οι δημοσιογράφοι - όχι, να φύγουν τα μπλογκ - να φύγουν οι αστυνομικοί που δέρνουν πολίτες - όχι, να φύγουν οι κακοποιοί που σκοτώνουν αστυνομικούς - να φύγει ο Τρύφωνας Σαμαράς από το Dancing (σ' αυτό νομίζω ότι συμφωνεί όλη η πλατεία) - να φύγει το ΕΣΡ - να φύγει ο Μάρκος Σεφερλής (αυτό το αίτημα είναι δικό μου) - να φύγουν οι Νεφελίμ - να φύγουν οι Ελοχίμ (ή να μείνουν; δεν ξέρω) - να φύγουν οι Γερμανοί (οι Γερμανίδες να μείνουν) - να φύγουν τα δελτία των 8 (και των 9) - να φύγουν τα σκουπίδια από την πόλη - να φύγει το χρέος - να φύγουν οι τράπεζες - να φύγουν  τα αγγουράκια Ισπανίας (έχουμε δικά μας αγγούρια μεγαλύτερα) - να φύγουν οι εργατοπατέρες - να φύγει το Εργαστήριο Φασματοσκοπικών Εφαρμογών (δεν καταλαβαίνω καν τον τίτλο του, οπότε να ΦΥΓΕΙ!) - να φύγουν όσοι φοράνε γυαλιά, είναι πάνω από 1,82 και δεν τους αρέσει ο αρακάς - να φύγει το iPad1 (για να έρθει το iPad2) - να φύγουν οι Βένετοι για να έρθουν οι Πράσινοι - να φύγουν οι βενιζελικοί, για να έρθουν οι αντιβενιζελικοί.
Δημιουργείται βεβαίως το ερώτημα: αν φύγουν όλοι αυτοί ποιος θα μείνει σ' αυτή τη χώρα; Απάντησις: ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός που είναι και όμορφος και τσαχπίνης και πρόθυμος να ικανοποιήσει όλα τα γούστα προκειμένου να ανέλθει εις την εξουσίαν - μετά όμως δεν σας εγγυάται τίποτα.

Ειμί Κωνσταντίνος ο αγανακτισμένος και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.1: Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ έχω ήδη αγανακτήσει με την  αγανάκτησιν: όταν απευθύνεσαι εις την εξουσίαν πρέπει να έχεις σαφή πολιτικήν θέσιν.

Υ.Γ.2: Ενδιαφέρον το αίτημα για άμεση δημοκρατία. Ωστόσο συχνώς (μάλιστα προ διετίας) είχαμε την ευκαιρίαν για δημοκρατικάς επιλογάς και επελέξαμε (το ότι μας την έφεραν δεν νομίζω ότι αρκεί ως δικαιολογία, αφού ξέραμε με τι έχουμε να κάνουμε).

Υ.Γ.3: Η εικόνα που κοσμεί την παρούσαν ανάρτησιν είναι από την Επανάστασιν της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 (της οποίας το οικονομικόν και κοινωνικόν υπόβαθρον ομοιάζει με το σημερινόν, αν και η οργάνωσις, ο στόχος και τα αιτήματα διαφέρουν). Οι τότε Αγανακτισμένοι συγκεντρώθηκαν εις το Σύνταγμα και έκαναν επανάστασιν. Σημειωτέον ότι στις 3 του Σεπτέμβρη γιορτάζει και το ΠΑΣΟΚ. Πουτάνα ιστορία.
Υ.Γ.4: Ξέρει κανείς τι απέγιναν τα golden boys που εξεδιώχθησαν κακήν-κακώς; Μήπως βρήκαν δουλειά εδώ;