"Το υπολογιστικόν σύστημα εις το Βυζάντιον"

Με σταματούν συχνώς εις τον δρόμον θαυμασταί μου και, εκτός από τα απαραίτητα αυτόγραφα που ζητούν από εμένα, τον πανεντιμοϋπερσέβαστον Κωνσταντίνον (το πρόβλημα είναι ότι θέλουν να έχει η φώτο μου και την Άννα-Μαρία επάνω και άντε να εξηγήσεις), με ερωτούν και διά το νέον μου σύγγραμμα, μετά την επιτυχίαν του προηγουμένου (εξηντλήθη και συντόμως θα κυκλοφορήσει ως δώρον από το "Βήμα της Κυριακής" στη σειρά "Τα μεγάλα ντοκουμέντα"). 

Η αλήθεια είναι ότι λόγω της εγκαταστάσεώς μου εις την εν Αμαρουσίω οικίαν δεν είχα τον απαραίτητον χρόνον. Ωστόσο, κατόπιν παροτρύνσεως της δεσποινίδος Ματίνας και του μπάρμπα μου του Ιωάννη ΣΤ' (εις τον οποίον το πρώτον σύγγραμμά μου εθύμησε ωραίας ιδιωτικάς στιγμάς), έφτιαξα το παρόν ιστολόγιον. Ενθυμούμαι ακόμη τα λόγια του Ιωάννη ΣΤ': ""Βρε μ'σόχαζο, φτιάξ' του του ρημάδ! Ντιπ σκιπάρν' εισ' α; Ουόλ'ς ου κόσμους ιέχι" (σημείωσις: μετά του μπάρμπα μου του Ιωάννη ΣΤ' ομιλούμεν βυζαντινά, δι' αυτό και δυσκολεύεσθε εις την κατανόησιν των λόγων του αυτοκράτορος.)

Μετά την εμπέδωσιν του ιστολογίου μου εις την μπλογκόσφαιραν, πάλιν ο μπάρμπας μου παρενέβη και μου έρριψε την ιδέαν διά το επόμενον σύγγραμμά μου. Συγκεκριμένως, ο Ιωάννης ΣΤ' μου επρότεινε να γράψω σχετικώς με τα συστήματα υπολογιστών εις το Βυζάντιον.

Και διά να με πείσει, ήρχισεν ο Ιωάννης ΣΤ' να θυμάται τα περασμένα, τότε που ήτο αυτοκράτωρ και διατηρούσε το δικό του ανώνυμον ενημερωτικόν μπλογκ ("αυτοκρατορικό" το είχε ονομάσει) εις το οποίον ζηλωταί και ησυχασταί ανέβαζαν αποκλειστικάς φήμας και εκατέβαζαν καντήλια. Ήτο μάλιστα το "αυτοκρατορικό" όργανον του μπάρμπα μου εις τον αγώνα του κατά του Αλεξίου Απόκαυκου (τον οποίον το "αυτοκρατορικό" αποκαλούσε "απόκαυλο" και εξανάγκασε τελικώς εις παραίτησιν μετά από ανάρτησιν που ερωτούσε: "Πες μας, Απόκαυλε, τι έκανες χθες βράδυ; Γιατί επιθεωρούσες τους κουροπαλάτιους στις τέσσερις το πρωί; Και γιατί τους τραγουδούσες "τα κορίτσια ξενυχτάνε μ' ένα μυστικό, ω-ω" της Αλέξιας, Αλέξιε;)

Έλεγε μάλιστα ο μπάρμπας μου ότι ο πρώτος μπλόγκερ ήτο ο Μέγας Κωνσταντίνος. Είχε φτιάξει μαζί με την Πόλιν και σχετικόν μπλογκ εις το οποίον ανέβαζε φώτος από τας γειτονιάς και τας πλατείας και απεκάλυπτε τα καυτά σημεία (hot-spots) της Πόλεως. Αλλά και ο Ιουλιανός ήτο μέγας μπλόγκερ: εκείνου το μπλογκ όμως ήτο ολίγον τι διεστραμμένον, αντιχριστιανικόν και φυσούσε πολύ (είχε πολλά torrents) και διά τον λόγον τούτον είχε επιλογήν πριν την είσοδον: "κατανοώ και επιθυμώ να συνεχίσω" και "δεν επιθυμώ να συνεχίσω". Όλα τούτα ήσαν αποθηκευμένα εις τους servers του Μεγάλου Παλατίου, αλλά κατά την διάρκειαν της πολιορκίας των Αβάρων, πριν οι τεχνικοί του Μεγάλου Παλατίου προλάβουν να κάνουν backup διά το Παλάτιον των Βλαχερνών, έγινε θαύμα και ανεμοστρόβιλος κατέστρεψε τον εχθρικόν στόλον. Τούτο όμως είχε ως αποτέλεσμα να πέσουν και αι ασφάλειαι, να γίνει reboot εις τους servers και να χαθούν όλα τα δεδομένα. 

Εις την απορίαν μου περί υπάρξεως τοιαύτης τεχνολογίας παρά τοις Βυζαντινοίς ο Ιωάννης ΣΤ' μου εξήγησε ότι όλα τα τεχνολογικά θαύματα τότε εκκίνησαν: ο ίδιος πρωτοχρησιμοποιήσε τον internet explorer 0.00001 (ήτο η πρώτη έκδοσις αυτή) σε περιβάλλον windows byzantine edition (απλή η χρήσις: άνοιγες το παράθυρον του δωματίου και όταν τελείωνες -ή αν έκανε κρύο- το έκλεινες. Είχε και κλείδωμα: κατέβαζες τα ρολά). Μάλιστα ο μπάρμπας με κοροϊδεύει που χρησιμοποιώ windows 7, ενώ ο ίδιος χρησιμοποιούσε windows 1347 (μετά Χριστόν). Άλλοι αυτοκράτορες ως οι Παλαιολόγοι ήσαν μακάδες και χρησιμοποιούσαν Mac OS X Δικέφαλος Αετός - (έκδοσις προγενεστέρα των Mac OS X Tiger, Leopard και Snow Leopard). 

Έκαιγαν μάλιστα και DVD, τα βυζαντινώς λεγόμενα ΔΒΔ (εκ του "Δεν Βλέπω Διαλόγους" -η τεχνολογία δεν είχε προχωρήσει αρκετά εις τον τομέαν του υποτιτλισμού): αρχικώς τα έκαιγαν εις την πλατείαν μαζί με τους αιρετικούς, αλλά αργότερα, επί Ιουστινιανού, βγήκε η έκδοσις "Stasi tou Nika Burning Constantinople" (κατά το ρωμαϊκόν πρότυπον "Nero Burning Rom"). Είχαν μέχρι και firefox: κάτι παλιόπαιδα, όταν έπιαναν αλεπούδας, έβαζαν φωτιά εις την ουράν τους και τας άφηναν ελευθέρας να τρέχουν εις την Πόλην. Διά τα κείμενα είχαν acrobat reader: εις τον θίασον εις τον οποίον εδούλευε η Θεοδώρα (προτού γίνει αυτοκράτειρα) υπήρχε ακροβάτης, ο οποίος προς τέρψιν του κοινού εδιάβαζε  ύμνους την ώρα που περπατούσε επάνω εις το σκοινί. Ο live messenger ήτο πιο live από ποτέ: έλεγε κάτι ο θείος μου εις τον κουροπαλάτιον κι αμέσως εκείνος έτρεχε εις την Θεσσαλονίκην διά να το ανακοινώσει εις τον διοικητήν του Θέματος. Και κάδον ανακύκλωσης είχαν (η σκουπιδιάρα περνούσε κάθε Πέμπτη). Όσο για το windows media player, ο μπάρμπας μου είναι εκείνος που το εφηύρε: μόλις άνοιγε το παράθυρόν του του έκαναν καντάδα οι προσωπικοί του οργανοπαίκται. Διά την επεξεργασίαν εικόνων δεν είχε "Πικάσα", είχε όμως "Μανουήλα Πανσέληνα". Ούτε antivirus είχε -προτιμούσε τας βεντούζας. Ο προσωπικός του υπολογιστής πάντως ήτο Sony Vaio (ένας νεαρός δηλαδή ονόματι Βάιος -πόσων ιντσών ντρέπομαι να πω).

Υπήρχαν και έτερα τεχνολογικά επιτεύγματα εις το Βυζάντιον, τα οποία όμως θα αναλύσω εις το προσεχές σύγγραμμά μου.

Ειμί Κωνσταντίνος ο ηλεκτρολόγος-μηχανικός και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.: Εις την φωτογραφίαν της σημερινής αναρτήσεως ο ολόχρυσος υπολογιστής του Ανδρονίκου Παλαιολόγου (ήθελε ασορτί χρώμα με το στέμμα του). Ευρίσκεται σήμερον εις το Βυζαντινόν Μουσείον, αλλά αντίγραφά του μπορείτε να αγοράσετε εδώ.