GreekLeaks

Χαμός γίνεται παγκοσμίως με την υπόθεσιν του WikiLeaks και την διαρροήν απορρήτων αμερικανικών εγγράφων (σχετικώς με το WikiLeaks πληροφορίαι εδώ και εδώ - δεν είναι τυχαίον άλλωστε ότι οι Ισλανδοί, που, όπως λέει το άρθρον, οφείλουν πολλά εις το WikiLeaks, κινούνται προς την προστασίαν της ελευθερίας της έκφρασης εις το διαδίκτυον).

Εις το θέμα μας τώρα: δεν θα ασχοληθώ με την διαρροήν αυτήν καθεαυτήν αλλά με το παρασκήνιόν της, όπως την αποκαλύπτει το Columbia Journalism Review: με δυο λόγια, δημοσιογράφος του βρετανικού Guardian συνάντησε τον Julian Assange, ιδρυτήν του WikiLeaks, ο οποίος επρότεινε την συνεργασίαν Guardian, Spiegel και New York Times διά την επεξεργασίαν των εγγράφων που διέθετε. Συμφώνησαν για τον τρόπον επεξεργασίας - έγινε από δημοσιογράφους των τριών μέσων κυρίως στο Λονδίνο, σε διαμέρισμα απέναντι από τα γραφεία του Guardian που το ονόμασαν "bunker" υπό συνθήκες άκρας μυστικότητος (ήδη αι μυστικαί υπηρεσίαι εγνώριζαν την πρόθεσιν του Assange να εκδώσει τα έγγραφα). Οι δημοσιογράφοι των τριών εφημερίδων (σε συνεργασία με τεχνικούς του Guardian) διάβαζαν τα χιλιάδες έγγραφα, προκειμένου να βρουν και να επεξεργαστούν τας πιο σημαντικάς πληροφορίας (ήταν σημαντικόν, διότι μια διαρροή 90.000 εγγράφων εις το διαδίκτυον χωρίς επεξεργασίαν θα δημιουργούσε μεγάλες δυσκολίες στο να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκεται). Είχαν επίσης κατανείμει διάφορες άλλες εργασίες - π.χ. το γερμανικόν Spiegel θα διασταύρωνε στοιχεία με αναφορές του γερμανικού στρατού. Τα τρία μέσα και το WikiLeaks δημοσίευσαν τελικώς τα στοιχεία τους την συμφωνημένην ώραν και επηκολούθησε ο γνωστός κακός χαμός.

(Σημείωσις: εις την αλλοδαπήν κάνουν ακόμη ρεπορτάζ με τον πατροπαράδοτον τρόπον και δεν έχουν ανακαλύψει το copy-paste; Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι είναι πολύ πίσω σε σχέσιν με την ελληνικήν δημοσιογραφίαν - "γιατί εμείς εδώ κάνουμε ρεπορτάζ", όπως έλεγε παλαιότερα και το σποτάκιον του Star.)

Το θέμα αυτό συγκλονίζει την Αμερικήν και τον κόσμον ολόκληρον και μάλλον θα είναι εις την επικαιρότητα για καιρόν. Εις την Ελλάδα είχαμε εις το παρελθόν και ημείς αντίστοιχον θέμα (ο Θεός να το κάνει...) διαρροής που επίσης απασχόλησε την επικαιρότητα για καιρόν: συμβασιούχος που ζητά μονιμοποίηση διαθέτει ροζ DVD με γενικόν γραμματέα υπουργείου. Αφού παίρνει σβάρνα διάφορα μέσα (εις τα οποία ουδείς και ουδεμία είδε το DVD) καταλήγει εις σοβαράν εφημερίδαν (αντιστοίχου βεληνεκούς με τις προαναφερθείσες αλλοδαπές), ο δημοσιογράφος-εκδότης της οποίας υποκλέπτει το DVD. O δημοσιογράφος-εκδότης της εφημερίδας κλείνει ραντεβού με το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, εις το οποίον παραδίδει (με το αριστερόν του χέρι, καθότι είναι και αριστερών καταβολών) το DVD με σκοπόν να συμψηφιστεί, όπως καταγγέλλεται από άλλον δημοσιογράφον-εκδότην, με την έρευναν για "μαύρα" 5,5 εκατομμύρια ευρώ που κατατέθηκαν εις λογαριασμόν του. Η υπόθεσις εκκρεμεί εις την ελληνικήν δικαιοσύνην.

Αι διαφοραί των δύο υποθέσεων:

1.Αντικείμενον. Εκεί: χιλιάδες απόρρητα έγγραφα. Εδώ: ροζ DVD με γενικόν γραμματέα.

2.Διακύβευμα. Εκεί: αποκαλύψεις σχετικές με τον πόλεμον εις το Αφγανιστάν και τας διεθνείς σχέσεις. Εδώ: διορισμός συμβασιούχου, σχέσεις με την εξουσία, αποτροπή οικονομικού ελέγχου.

3.Δημοσιογραφική πρακτική. Εκεί: διεθνής συνεργασία με πολλούς δημοσιογράφους σε συνθήκες μυστικότητος. Εδώ: υποκλοπή DVD, υποκλοπή συνομιλιών, αλληλοκατηγορίες, δημόσιες διαψεύσεις.

4.Κατάληξη υποθέσεως. Εκεί: Δημοσιογραφική επιτυχία παγκοσμίου κλίμακος. Εδώ: απόπειρα αυτοκτονίας του γενικού γραμματέα, προσωρινή κράτησις για την συμβασιούχον - κατά τα λοιπά, το θέμα έχει ήδη ξεχαστεί και οι δημοσιογράφοι (μεταξύ των οποίον και ένας υπόδικος) συνεχίζουν να κατακεραυνώνουν με άλλας αποκαλύψεις εις τα δελτία ειδήσεων και τας εφημερίδας των.

Αντιλαμβανόμεθα συνεπώς όλοι διατί εις την ομάδα επεξεργασίας των εγγράφων δεν εκλήθη Έλλην δημοσιογράφος: κατά πάσαν πιθανότητα το διαμέρισμα επεξεργασίας θα το είχαν μάθει όλως τυχαίως αι μυστικαί υπηρεσίαι (αι οποίαι θα το είχαν ξεσκονίσει καταλλήλως), ενώ ο Έλλην δημοσιογράφος (κατάτι πλουσιότερος - αλλά αυτό δεν θα το μαθαίναμε ποτέ) θα εμφανιζόταν εις κανάλια διά να δηλώσει ότι, βεβαίως, ουδέποτε είχε σχέσιν με την υπόθεσιν, αλλά υπεραμύνεται της ελευθερίας του τύπου να πηγαίνει κόντρα εις την εξουσίαν και να δημοσιεύει πράγματα που πρέπει να μάθει ο κόσμος - θα προσέθετε επίσης (αυτό κολλάει παντού) ότι δεν γίνεται να φάγανε κάποιοι τα λεφτά και να την πληρώνει ο κόσμος ("κόσμος" και "λεφτά" είναι αγαπημέναι λέξεις των Ελλήνων δημοσιογράφων).

Υ.Γ.: Εις την σελίδαν του WikiLeaks υπάρχουν και έγγραφα σχετικώς με την Ελλάδα. Παρουσιάζω ένα εξ αυτών: έγγραφον της ΚΥΠ (εν έτει 1982) που αναφέρει αστέρας της Ελληνικής ακροδεξιάς ως εκτάκτους συνεργάτας της και δίπλα τον μισθόν τους: Κωνσταντίνος Πλεύρης, Γρηγόριος Μιχαλόπουλος (καταδικασθείς εκδότης της Ελεύθερης Ώρας) και Νικόλαος Μιχαλολιάκος (ηγέτης της Χρυσής Αυγής). Πολύ θα ήθελα να μάθαινα ποιους περιέχει ένα αντίστοιχον σημερινόν έγγραφον.

Ειμί Κωνσταντίνος ο wikileaker και άρτι ωλοκλήρωσα.