Καλωσόρισμα

Εγώ, ο πρωτοπανεντιμοϋπέρτατος Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, οι κουροπαλάτιοί μου, οι πρωτοσπαθάριοί μου, οι λογοθέτες μου, η κυρα-Μαριγώ η πλύστρα μου και η Σβετλάνα η μασέζ μου (σιάτσου) σας καλωσορίζουμε εις το ιστολόγιόν μου.

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

1940

Σήμερον, 28η Οκτωβρίου 2010, 70 έτη μετά την είσοδον της Ελλάδος εις τον πόλεμον μετά της Ιταλίας, το παρόν αντιχριστιανικόν και ανθελληνικόν ιστολόγιον παρουσιάζει άσμα για το 1940: ουχί όμως ελληνικόν αλλά ιταλικόν. Ομιλεί περί των γεγονότων του Ιουνίου του 1940, όταν οι Ιταλοί μαθαίνουν την πτώσιν του Παρισίου εις τους Γερμανούς (είχε προηγηθεί κήρυξις πολέμου της Ιταλίας κατά της Γαλλίας). Διά τους μη ομιλούντας την ιταλικήν, το άσμα αναφέρεται εις μίαν καθημερινήν σκηνήν, όταν η μητέρα του τραγουδοποιού Francesco de Gregori περιμένει το λεωφορείον, ο κόσμος διαβάζει τα γεγονότα εις τας εφημερίδας, σκέφτεται τους Γερμανούς στρατιώτας που θα κάνουν κόρτε εις τας Παριζιάνας, γελά και κάνει σκέψεις για το αύριον - ουσιαστικώς είναι ένα σχόλιον για την σιωπηράν αποδοχήν του φασισμού από το μεγαλύτερον μέρος της ιταλικής κοινωνίας, όπως αναλύεται εδώ (ιταλιστί πάντοτε - μέρα που 'ναι σήμερα...):


Ειμί Κωνσταντίνος ο επιβάτης του ιταλικού λεωφορείου και άρτι ωλοκλήρωσα.

2 σχόλια:

Οι σεκρετικοί νοτάριοί μου θα παραλάβουν το σχόλιόν σας