Άχα, καλό, ε;

Ο ροκ-σταρ Ιταλός πρωθυπουργός κ. Σίλβιο Μπερλουσκόνι φημίζεται για τα ανέκδοτά του. Εκτός από υψηλής αισθητικής (όπως και οτιδήποτε άλλο κάνει), είναι και εξαιρετικώς αστεία. Θα σας παρουσιάσω ευθύς αμέσως μερικά εξ αυτών:

Θα θυμάστε ίσως ότι, μόλις εξελέγη ο κ. Ομπάμα εις την προεδρίαν των ΗΠΑ, ο κ. Μπερλουσκόνι εδήλωσε ότι ο Ομπάμα είναι ηλικοκάμενος. Λίγο καιρό μετά επανήλθε κάνοντας αστείον για την σύζυγον Ομπάμα: "Δεν θα το πιστέψετε, πήγαν και οι δύο στην παραλία, γιατί η σύζυγος είναι και αυτή ηλιοκαμένη!" (Ποιος είναι εντελώς καμένος περιττεύει να πω...)

Βέβαια είχε πει και άλλα, πιο επιτυχημένα εις το παρελθόν: ήτο ένας ασθενής του AIDS και πάει εις τον ιατρόν. "Ιατρέ, τι να κάνω για την ασθένειάν μου;" "Κάνε αμμόλουτρα!" "Μα, ιατρέ, θα μου κάνουν στ' αλήθεια καλό;" "Καλό όχι, αλλά σίγουρα θα σε βοηθήσουν να συνηθίσεις να είσαι κάτω από τη γη" (Μπορώ να το αντιληφθώ αυτό μόνον ως αυτοσαρκασμόν ενός 74χρονου πρωθυπουργού...)

Έτερον ανέκδοτον είναι με τον Αδόλφο Χίτλερ: Δυο οπαδοί του τον βρήκαν ζωντανόν, του εζήτησαν να επιστρέψει κι εκείνος είπε: "θα επιστρέψω, αλλά με έναν όρο: τούτη τη φορά θα είμαι κακός" (Ε;!)

Επειδή του άρεσε το προηγούμενον, είχε και συνέχεια με ανέκδοτον σχετικόν: ένας Εβραίος έπαιρνε από άλλον Εβραίον 3000 ευρώ, για να τον κρύψει από τους Ναζί (είχαν επί Χίτλερ ευρώ; Στο τέλος θα μας πει ότι το Γερμανικόν Τρίτον Ράιχ ήτο αυτό που εισήγαγε την έννοια της Ενωμένης Ευρώπης). Και όταν ο πόλεμος τελείωσε, είπε ο Εβραίος: "το ερώτημα τώρα είναι αν θα πρέπει να του πω ότι τελείωσε ο πόλεμος".  Σιγά... Εμείς εδώ λέμε καλύτερα.

Προσφάτως η ιταλική Αριστερά τού είπε να πάει σπίτι του και εκείνος απήντησε: Σε ποιο απ' όλα; Έχω είκοσι και δεν ξέρω ποιο να διαλέξω (καλά μόνο 20; Και εδώ η Ελλάς την έφαγε την Ιταλίαν; Βέβαια, υπήρξαν εξηγήσεις εκ των υστέρων, αι οποίαι ωστόσο καλύπτουν ένα μόνον μέρος των ακινήτων...)

Επειδή κοντεύω να πέσω κάτω από τα γέλια με τα αστεία του Ιταλού πρωθυπουργού, δεν συνεχίζω. Ανθολογία ρήσεων μπορείτε να βρείτε εδώ.

Εις τον Ιταλόν πρωθυπουργόν, που με τα αστεία του μας φτιάχνει την ημέραν, αφιερώνω το κάτωθι άσμα, το οποίον είναι εμπνευσμένον από τις δικαστικές του διαμάχες με την πρώην σύζυγόν του Βερόνικα Λάριο - όταν όμως του τσιμπήσει μερικά εκατομμύρια η κυρία, να δείτε πώς θα του κοπούν τα ανέκδοτα. (Στίχοι και πληροφορίες για τον δίσκον εδώ):

Αισιόδοξον επιμύθιον: υπάρχουν και χειρότερα από τα δικά μας και είναι μάλιστα πολύ κοντά μας!

Ειμί Κωνσταντίνος ο πλακατζής και άρτι ωλοκλήρωσα.