Παρέκβαση

(αναγιγνώσκεται εντός 3 λεπτών)

Ο Κωνσταντίνος Καντακουζηνός του παρόντος ιστολογίου είναι λίγο-πολύ σαν τον συνονόματό του της τηλεοράσεως: γλυκομίλητος, φιλάνθρωπος, έξω καρδιά, με τον καλό λόγο στο στόμα. Αυτό για την ειλικρίνεια των κάτωθι δηλώσεων.

Αν και ο Κωνσταντίνος συχνάζει υπερβολικώς εις τα θέατρα, παρεσύρθη χθες εις θέατρον των Αθηνών, το οποίον δεν είχε επισκεφθεί. Πρόκειται για το θέατρον "Σημείο" όπισθεν του Παντείου που παίζει την παράστασιν της Marguerite Duras "L' amante anglaise". Αν και δεν ενεθουσιάσθην από το πρώτον μέρος, το δεύτερον μέρος με την ερμηνείαν της κας Ιωάννας Μακρή (την οποίαν έως χθες, αν και θεατρόφιλος, αγνοούσα) το βρήκα συγκλονιστικόν (η παρούσα ανάρτησις δεν έχει σκοπόν την κριτικήν της παραστάσεως - μία πάντως μπορείτε να διαβάσετε εδώ).

Εις το θέατρον (Σάββατο βράδυ) οι θεαταί ήσαν συνολικώς έξι και οι ηθοποιοί τρεις (μία κυρία μάλιστα ήρθε μόνο και μόνο για να ακυρώσει ένα εισιτήριο και να της επιστραφεί το αντίτιμον, γεγονός που έκανε την κατάστασιν ακόμη πιο θλιβερήν). Φεύγοντας από την παράστασιν, είδα κόσμον να προσέρχεται εις το παρακείμενον Fever (Γονίδης) και το Fix (Οικονομόπουλος) - ίσως όχι τόσος κόσμος όσος παλαιότερα, αλλά πάντως κόσμος.

Λίγο αργότερα, στο μετρό της επιστροφής, βρέθηκα στο ίδιο βαγόνι με τον ηθοποιό Οδυσσέα Παπασπηλιώπουλο (ο οποίος μου έδωσε μάλιστα και μια γερή σπρωξιά πηγαίνοντας να καθίσει, αλλά δεν έδωσα συνέχεια, γιατί δεν ήθελα να αλλάξω τα κυριακάτικα πρωτοσέλιδα που κυκλοφορούσαν ήδη με τίτλους για χρεοκοπίες και Ερζερούμ σε "Μέλος της αυτοκρατορικής οικογενείας πιάστηκε μαλλί με μαλλί με συμπαθητικό ηθοποιό"). Τον κ. Παπασπηλιώπουλο τον έχω δει σε κάποιες παραστάσεις και τον θεωρώ καλόν και ελπιδοφόρον, αλλά, λυπάμαι, ποτέ δεν έχω δει ερμηνεία του του επιπέδου της κας Μακρή, ώστε να απολαμβάνει αυτής της ευρυτάτης αναγνωρίσεως. Παρά ταύτα είναι για όλους αυτονόητον ότι, αν η κα Μακρή έμπαινε στο μετρό, ουδείς θα την αναγνώριζε, ενώ το όνομά του όλοι το ψιθύριζαν (μάλιστα ένα κοριτσάκι είπε "καλέ είναι κουυυυυκλος" - γύρισα νομίζοντας ότι προφανώς αναφέρεται εις εμέ, αλλά αναφερόταν εις τον ηθοποιόν). Έψαξα να βρω από πού τον γνωρίζουν τα κοριτσάκια (απέκλεισα το θέατρον) και ανεκάλυψα ότι παίζει κάθε χρόνον εις την τηλεόρασιν (η οποία δεν θέλω να γνωρίζω τι προέβαλε την ώραν της παραστάσεως).

Σήμερον έψαξα περισσότερα για το θέατρον "Σημείο" και ανεκάλυψα ότι ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής και η ηθοποιός Ιωάννα Μακρή είναι σύζυγοι και έχουν αυτόν τον μικρόν χώρον όπου ανεβάζουν παραστάσεις. Βρήκα ότι διαθέτει και ιστολόγιον με μόνον 11 αναγνώστας (εγώ ο 11ος). Μεγαλυτέρα η θλίψις μου.

Να πάτε. Και αν σας έρθει να κλάψετε, όπως έκανε η ευσεβεστάτη Αυγούστα που με συνώδευσε, να το κάνετε. Ουχί μόνον για την γυναίκα της ιστορίας που θέλει να ακουστεί μέσω της φρικτής δολοφονίας της υπηρέτριάς της και για την συγκλονιστικήν ερμηνείαν της κας Μακρή, αλλά και για το άδειο θέατρο που παίζει για έξι μόνον θεατές και για τα διπλανά κέντρα που γεμίζουν, για τους αφανείς καλλιτέχνες και για τις λαμπρές τηλεοπτικές καριέρες, για τις αξίες που σβήνουν και για την ανοησία που κυριαρχεί, για τον λίγο κόσμο που αντιστέκεται και για τον πολύ που έχει υποκύψει.

Ειμί Κωνσταντίνος ο παρεκβάς και άρτι ωλοκλήρωσα.

Υ.Γ.: Το γεγονός του μετρό μου εθύμισε δύο άλλα περιστατικά προ οκταετίας: το πρώτον ότι επέτυχα εντός του μετρό τον εξαίρετο ηθοποιό του θεάτρου Γιώργο Γάλλο (φέτος πρωταγωνιστούσε εις το Εθνικόν ύστερα από πολλές ερμηνείες σε άλλα θέατρα) και φυσικώς ουδείς τον ανεγνώρισε.  Την ίδια περίοδο επέτυχα μίαν κυρίαν, η οποία έμοιαζε εκπληκτικά με την λατρεμένην Laurie Anderson (την οποίαν θεωρώ μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες δημιουργούς και ουχί μόνον εις τον χώρον της μουσικής). Την κοιτούσα, με κοίταξε και χαμογέλασε (ακόμα θυμάμαι τις όμορφες ρυτίδες της), την ξανακοίταξα, ώσπου σταμάτησα, για να μην παρεξηγηθώ, διότι "αποκλείεται να είναι αυτή, τι δουλειά έχει εδώ;" Και ύστερα από λίγα χρόνια διάβασα σε συνέντευξίν της ότι ερχόταν εκείνην την περίοδον εις την Αθήνα, γιατί θα ήτό η επίσημη εκφωνήτρια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά το πράγμα στράβωσε στον προϋπολογισμόν και άλλαξαν εκφωνητή... Και αντί να σταματήσει η κυκλοφορία του μετρό και να πέσουμε κάτω να την προσκυνήσουμε σαν τους μουσουλμάνους, όταν βλέπουν τον Αλί Αχμέντ Μουλλά, τον μεγάλο μουεζίνη της Μέκκας, όλοι, ακόμα και εγώ, την προσπεράσαμε.